မေျပာသင့္တဲ့ စကားေတြထက္
မေတြးသင့္တဲ့ အေတြး ေတြပဲလား
ကိုယ့္ အဘိဓာန္ ကိုယ္ ကမာၻျခားမွာ သြားရွာရ
အမွားမွား အယြင္းယြင္း လက္ရွိေနထုိင္မႈ
စိတ္ထဲရွိတဲ့ အတုိင္း ေျပာျပဖို႕ သင့္မသင့္
ၾကိဳးေတြက လျပည့္ လကြယ္ တစ္ရစ္ျပီး တစ္ရစ္
ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ျပႆဒါးေန႕
အဲဒီ မိုးေမွ်ာ္ျမစ္ကမ္းဆိုတဲ့ ေနရာမွာ
ေရႊေရာင္ ေဖာင္းၾကြ စကားလံုးနင့္နင့္ေတြ
စီတန္း ခ်ေရး အမွတ္အသားတစ္ခုလို
မ်က္လံုး စံုမွတ္ ေအာက္ေမ့မႈအတြက္
ေန႕ျပန္တိုးရတဲ့ အိပ္မက္ေတြဟာ အသက္ရႈရက်ပ္က်ပ္လာ
လက္အုပ္ခ်ီျပီး ဆုေတာင္းပါ
ေလ်ာ့ရဲလြန္းတဲ့ သမာဓိအားနဲ႕
သစၥာေတြ ျမွင့္တင္ၾက ေမတၱာေတြ ေရၾကီးျပ
ေတာင္တန္းေတြရဲ႕ စကားေျပာသံ တရွပ္ရွပ္မွာ
ညေတြနဲ႕ အကၽြမ္းတ၀င္ရွိခဲ့တာ မဆန္း
သစ္ခက္စိမ္းမွာ က်ေနတဲ့ အလင္းကြက္ျဖဴျဖဴ
ကိုယ္ သန္ရာ စိတ္ကူးရင္း ေသြးဟာ ရဲရဲလာသလို
လမ္းသလားေနတဲ့ ခံစားမႈကို
ေကာ္ဖီနက္နက္ထဲ ထည့္ႏွပ္ရင္း
မီးလင္းဖို မလိုေတာ့တဲ့ ရာသီ အစ ရဲ႕ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္
သစၥာမႊန္းထားတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္အတြက္
ရာသီဥတုလည္း ေဖာက္ျပန္ပါေစေတာ့။
မိုးအိမ္လူ
No comments:
Post a Comment