Tuesday, October 30, 2012

သဲထဲ ေရ သြန္


.

သဲထဲကို ေရသြန္ျပီးတဲ့ေနာက္ မိုးကပါ ထပ္သြန္တယ္ သြန္သင္ဆံုးမမႈကင္းမဲ့စရိုက္စတိုလ္။
အလားတူ ေပါကၡရ၀ႆမိုး ရဲ႕ အေပါ့အငန္ကလည္း ခ်ိန္ခြင္လွ်ာလြဲ ခါးသီးလြန္းတယ္။
သူတို႕က စျပီး ေဖာက္ျပန္ၾကတာပါ။ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳး ျဖစ္တဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြလို။
မိုးရာသီကို ခ်စ္ေနတုန္း။ မိုးရြာတာကို ခ်စ္ေနတုန္း ။ မိုးစိုတာကို ခ်စ္ေနတုန္း။
အခန္းပြင့္ အေမွာင္တုိက္ထဲ ေတာင္ပံက်ိဳးတစ္ေကာင္လို။ ခံျပင္းခါးသီးေနတဲ့ စိတ္။
ဟိုးေရွးေရွးက ဘ၀နဲ႕ လက္ရွိဘ၀ ။ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ မယံုၾကည္နုိင္။
အကုသိုလ္ လမ္းမၾကီးမွာ ယာဥ္ေၾကာပိတ္ဆို႕မႈ ျဖစ္တာ ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္။

ဒါက အခါလြန္ေတး။ ၎ျပႆနာအေထြေထြနဲ႕ ျပႆဒါးျပီး ျပႆဒါး ဆိုးရြား။
ျမိဳးျမိဳးျမက္ျမက္ ရက္ရာဇာမ်ားလည္း မစားရတာၾကာျပီ။ ထိုသူ႕သစၥာ ထို စကားေၾကာင့္
ေၾကာင္မ်ား ငါးကင္ပစ္ေလသတည္း။ ဇီ၀ျဖစ္စဥ္ ေတြ ယိမ္းယိုင္။
မ အ တဲ့ ပါးစပ္က စကားသံေကာင္းေကာင္း မထြက္ဘူး။ ဥပမာ- လိပ္သံ ၊ ေပါက္တူးသံ။
အာဃာတ မီးေတာက္ၾကီးမ်ား ေရာမျမိဳ႕ထဲသို႕ ခ်ဥ္းနင္း ၀င္ေရာက္ျပီး။
အိပ္မက္တစ္အုပ္ ထ ပ်ံသြားတယ္။ ေရဆာလိုက္တာ အေမရာ။
၀ါေခါင္ညၾကီးမွာ အေတြးေခါင္ရတာ အရသာကို တက္လို႕။

တံခါးေလာခ့္ျပဳတ္သြားတဲ့အခါ ၀င္သူက ၀င္ ထြက္သူက ထြက္။
အဓိက မ်က္လံုးၾကီးဟာ ကန္းေန။ ေမွာ္တန္ခိုးနဲ႕ တည္ေဆာက္မရတဲ့။
ေကာ္ဖီေကာင္းေကာင္း။ စာအုပ္ေကာင္းေကာင္း။ ကြန္နက္ရွင္ေကာင္းေကာင္း။
လက္ေတြ တျပိဳင္နက္တည္း ေလေပၚ ေ၀ွ႕ယမ္းသြားတယ္။
လက္မရြံ႕တပ္သားၾကီးေတြ ျမိဳ႕ထဲ ၀င္လာေတာ့ ကေလးေတြပဲ ေတြ႕ရေတာ့တယ္။
အရြက္ေျခြသူ ေျခြ။ အသီး ေျခြသူ ေျခြ။ အကိုင္း ဖ်က္သူ ဖ်က္။
ရိုးရိုးေအးေအး ေန႕ကူး နံ ကူး ကာလမွာ မိုးေတြလည္း သဲထဲကို သြန္တာ
ပထမဆံုး ၀ါက် လိုပဲ။

10.9.12



Monday, October 29, 2012

အသစ္လို႕ေျပာၾကတဲ့ ေခတ္ထဲက အေဟာင္းနဲ႕ ဆက္စပ္သမွ် ရွင္သန္မႈ


.


ေျပာဖို႕ ၾကိဳးစားျပီး ေျပာလိုက္တာပဲ ျဖစ္မလာေတာ့လည္း စကားေတြပဲ စိတ္ထဲမွာ က်န္တာေပါ့
စဥ္းစဥ္းစားစား ကိစၥေတြ သိပ္မစဥ္းစားခ်င္ေတာ့သလိုလို နဲ႕ အတၱကိစၥပဲ ေရွ႕တန္းတင္
စနစ္ေဟာင္းထဲက / အက်င့္ေဟာင္းထဲက / အစဥ္အလာေဟာင္းထဲက / မကၽြတ္လြတ္နုိင္
ေန႕စဥ္ရက္ဆက္ေတြမွာ လူမႈဆက္ဆံေရး တံတုိင္းကို ဘယ္လို ခတ္ထားရမလဲ
သင္ေကာင္းလွ်င္ ကၽြႏု္ပ္မဆိုးပါ ဆိုတာၾကီးက ရိုးလြန္းတယ္
သံုးစြဲေနတဲ့ ဘာသာစကား အေဆာက္အအံုထဲမွာ ေန႕စဥ္ဘ၀ကို အခါခါ စဥ္
ၾကိမ္ႏႈန္းမ်ား က်င့္သားရ လက္ဖ၀ါးေတြလို ေတြေ၀ျခင္း ကင္းမဲ့ေနဆဲ
အသိအျမင္သစ္ပါ သင္ခန္းစာအသစ္ပါ အေရးအသားအသစ္ပါ ကဗ်ာအသစ္ပါ
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ႏွင္းဆီ၀ါ ပြင့္ဖတ္တစ္ခ်ပ္ေပၚကေန လမင္းၾကီးကို ေငးၾကည့္ခ်င္ေနတုန္း
အေသြးအသားနဲ႕ တည္ေဆာက္ထားျပီး သံေယာဇဥ္ေတြ ေမတၱာေတြ နဲ႕ ပ်ိဳးေထာင္
ထားတဲ့ အသက္ဓာတ္ကိုယ္စီ ကိုယ္စီဆိုေတာ့ မက္ေမာၾကမွာပဲ
ပါဠိဘာသာစကားနဲ႕ ဘ၀ကို ရႈပ္ေထြးမပစ္ခ်င္ပဲ ရႈပ္ေထြးပစ္ေနရ
ဆံုးရႈံးသြားတဲ့ အနာဂတ္ေတြေရာ။ ျပင္ဆင္လိုက္ရတဲ့ မနက္ျဖန္ေတြေရာ။
မင္ရည္က်ဲ စိတ္ဓာတ္ေတြ ယိုစီးက်ျမဲ က်ျပီးေနာက္ အခုခ်ိန္မွာ
ခင္ဗ်ားကို အဲဒီစိတ္ဓာတ္ၾကီးနဲ႕ ျမင္ရတာ ေအာ့ႏွလံုး နာတယ္။
တစ္ခုခုေတာ့ ျပီးေျမာက္သြားျပီး ေပးေ၀သူနဲ႕ လက္ခံသူ လည္း ခ်ိန္ညီသြားျပီး
ကၽြန္ေတာ့္အိပ္မက္ေတြကို အဲဒီလို အစကေန ျပန္ေကာက္ယူ
ျပီးေတာ့လည္း မယံုမရဲ မိုးလင္းေနရတုန္း။

5.9.12
မိုးအိမ္လူ

.မ်က္ႏွာ လႊဲ၍ ပစ္လိုက္ေသာ ခဲ မ်ား၏ လားရာ

.

ဒီေန႕ ဖတ္လိုက္ရတဲ့ ရက္လြန္သတင္း အစအန မ်ား အရ
ျပည္တြင္းစစ္ မရပ္တန္႕နုိင္မႈ။ အၾကမး္ဖက္မႈ။ ဒုကၡသည္မ်ား၏ ဒုကၡအေထြေထြ။
ေသြးႏုသားႏု နုိင္ငံေရးလမ္းေၾကာင္းသစ္အေပၚ က်ေရာက္လာတဲ့
ေလာကဓံက ၾကမ္းတယ္။ စမး္သပ္မႈက ခက္ထန္တယ္။ ထိုးႏွက္မႈက ျပင္းတယ္။
ေခတ္ေပၚ ကိစၥရပ္မ်ားအေပၚ ရႈျမင္ပံု ေထာင့္အသီးသီး၏ ေမာဟသံမ်ား
ဘယ္ဟာမွန္လဲ ဘယ္ဟာ မွားလဲ ။ ငါ ၊ သူ ၊ တစ္ပါး စသျဖင့္ မေတြးနုိင္
မဆင္ျခင္နုိင္ လႊတ္လိုက္တာနဲ႕ အသားကုန္သုတ္ေျပးတဲ့ ျမင္းရိုင္းခြာသံမ်ား
ရဲရင့္ လူငယ္မ်ားကိုၾကည့္ပါ။ တက္သစ္ ႏုနယ္လူငယ္မ်ား၏ အနာဂတ္ကို စာနာပါ။
ေမာဟမီးခိုးမ်ား မႊန္လွ၏။ အမာရြတ္မ်ားကို ေမ့ထားသလိုလိုနဲ႕ လွန္လွန္ျပ
အမ်ားသံုးလမ္းမွာ တစ္ဦးပိုင္ စိတ္ကိေလသာမ်ားျဖင့္ ဗြက္ထလ်က္ရွိေသာ
ဒီေန႕မွ ဖတ္လိုက္ရေပမယ့္ သတင္းေတြက ရက္လြန္ လြန္း သြားသလား
မီဒီယာ လြတ္လပ္ခြင့္ ။ မ်ားစြာ လိုအပ္ျပီး မ်ားစြာ ထိ္န္းညွိေပးမယ့္ ၀ါဂြမ္းထည္
ရႈပ္ေထြး အပိုင္းအစမ်ားျဖင့္ shut down ခ်ထားေသာ လူငယ္မ်ား၏ ယံုၾကည္မႈမ်ားသည္လည္း။

16.7.12

မိုးအိမ္လူ

ျမိဳ႕ေတာ္ခန္းမ မွာ က တဲ့ က ဇာတ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ မၾကိဳက္တဲ့ အရိပ္ေတြ ပြင့္

.


သန္႕စင္မႈ အျပည့္ ေအာက္စီဂ်င္ ပိုပိုလွ်ံလွ်ံ နဲ႕ အသက္ရွဴရက်ပ္တည္းျခင္း အျဖစ္ဆိုး
တိမ္မဲ့ အရိပ္မဲ့  ေအးျမမႈ မဲ့ မဲ့ျပံဳးေတြပဲ မဲ့ မဲ့ ျပံဳး
မၾကားခ်င္တဲ့ စကားေတြပဲ အထပ္ထပ္ နားထဲ ကူးသြင္း အတင္းအဓမၼ
ဒီလို ေရေပၚဆီ ေန႕စြဲထဲမွာ ေရေပၚဆီ လူသားအျဖစ္ ေက်ာက္ရုပ္ၾကီး
ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ မယ္လိုဒီေတြနဲ႕ ႏွပ္ထားတဲ့ စိတ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ ေခြေခါက္ေခ်ာင္ေခြ
ဒါဟာ အေရးမေပၚတဲ့ ဘ၀ စာမ်က္ႏွာ။

Lonely ။ Home sick ။ Love ။ Sex ။ သစ္ရြက္မေၾကြေတာ့ စိတ္ရြက္ေၾကြ
ေၾကြရည္သုတ္ျပီး စားပြဲခံုေပၚတင္ထားတဲ့ ဘ၀မ်ိဳးကို မပိုင္ဆုိင္ခဲ့ျခင္း
ဆိုရိုးစကားေတြ မလွပဘူး ။ ဆိုျမဲစကားေတြ မရိုးသားဘူး ။ ဆိုထံုးစကားေတြ အပုပ္နံ႕ထြက္။
 တန္ေၾကးၾကီး ပညာတတ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ျပီးမွ။ ဖုန္းလိုင္း မေကာင္းဘူး။
Mixer ထဲ ႏွံ႕ေအာင္ အေမႊခံျပီးမွ ေရေလာင္းလို႕ အက်ဲရည္ အျဖစ္ခံရသူ။
ကၽြႏု္ပ္တို႕အားလံုးဟာ တစ္ေသြးတည္း တစ္သားတည္း ထပ္တူညီ။

အၾကံဥာဏ္ အကပ္အသတ္ မက်န္ေအာင္ ျခစ္ထုတ္ စီရင္ေရးသား စကားလံုးမ်ား
ေသေလာက္တဲ့ အလြမ္းဓာတ္အစုအေပါင္း မ်ားစြာရဲ႕ ဖိစီးႏွိပ္စက္မႈနဲ႕
သက္ေသ ခိုင္လံုစရာမလိုဘဲ အေသေကာင္ ဇာတ္သြင္း လို႕ရတယ္
အေရာင္လြင့္ျပယ္ ေမြးကင္စ စိတ္အသားႏုမွာ ၾကိမ္ရာ ဒဏ္ရာ အရႈိးရာ
ေရာခ့္သီခ်င္းေတြကို ေရာခ့္ကာၾကီးေတြလို ေအာ္ဟစ္ေပါက္ကြဲသီဆို
ေမာသြားေတာ့ Rocker တစ္ဗူး ေဖာက္ေသာက္ အေမေျပာတဲ့ အေမာေျပ

စိတ္ကၽြမ္းေလာင္စေတြ မီးခိုးပင့္လို႕ လြင့္သြားသလိုမ်ိဳး
စကားလံုးေတြမွာ ခံစားခ်က္ေတြ ေကာ္ကပ္ျပီး အဲ့သလို အဲ့သလို လႊင့္  လြင့္။

31.1.12

မိုးအိမ္လူ

B + D + L + A + A + R + C + K

.



အဆင္မေျပတဲ့ ကိစၥေတြ သိပ္မ်ားလာေတာ့ အ၇င္းခံကို ေျခရာေကာက္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ
ဘာမွ မေတြ႕ရဘူး ။ ေကာက္ေနတဲ့ ေျခရာလည္း မရွိ ေျဖာင့္ေနတဲ့ ေျခရာလည္း မရွိ
အက်ိဳးအေၾကာင္းမဲ့ ေအာက္စီဂ်င္ရွဴရွိႈက္မႈက ရင္ခြဲရံုကုတင္ေပၚက လူေသေကာင္ထက္ မပို
လိုအပ္ခ်က္ ဖုန္းေခၚဆိုမႈေတြ ျပတ္ေတာက္သြားတယ္ ဆႏၵစစ္စစ္ အီးေမးလ္ေတြလည္း အလားတူ
ဆိုလိုရင္းေတြ ေပ်ာက္ပ်က္သြားတဲ့ စာတမ္းရွည္ၾကီး တစ္ခုလို သူတို႕ အေခၚ Lifestyle က ဂြမ္း
ေနျပီ မလန္းနုိင္တဲ့ ႏွစ္ဆယ့္ေလးနာရီ ရက္သံုးဆယ္ / သံုးဆယ့္တစ္ / ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ / ကို လံုး
အပုပ္နံ႕သာ ထြကလို႕လာတယ္
မွတ္တုိင္မွာ ေစာင့္ေနရင္း မမီလိုက္တဲ့ ဘတ္စ္ကားေတြနဲ႕
နာမည္ၾကီး အမွတ္တံဆိပ္ စံေတာ္ခ်ိန္ အတိအက် နာရီ ပတ္ထားပါလ်က္ ေနာက္ေကာက္က်မႈေတြ
စိတ္ရဲ႕ စံနက္တံကို ဘယ္လိုစိတ္နဲ႕ မီးရွိႈ႕ ။ စိတ္ကူးယဥ္ လွလွပပေလးေတြ ေရာင္းခ်တဲ့ေနရာ
ရွာေဖြဖို႕ ကို စိတ္က မေရြ႕လ်ားနုိင္ျခင္း ။ ကမာၻ႕ကမာၻတို႕ ေန၀င္ကုန္ျပီ။
မီးအေမွာင္က်ေနတဲ့ စိတ္တစ္ဖက္ျခမ္းမွာ ေယာင္မွားလို႕ ပြင့္မလာတဲ့ လမင္းႏွင့္ ၾကယ္မ်ား။
တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္။ နံရိုးၾကားက ပံုျပင္ေတြကို ႏွဲ႕ထြင္ျပီးတဲ့ေနာက္။
လာရာလမ္းအတုိင္း လည္ျပန္ေမွ်ာ္။ ၾကည့္ ။ ငါးကေလးေတြ စိတ္ကို ကိုက္သြား။
စိတ္အေမွာင္လမ္း စိတ္ အေမွာင္ ခရီး စိတ္ အေမွာင္ ခႏၶာ စိတ္ဟာ အေမွာင္ အတိ
အေမွာင့္ပေယာဂ မိေလသလား။ ေန၀င္ခ်ိန္ တခ်က္ခ်က္ ရထားၾကီး ႏွလံုးသားကို ၾကိတ္ေခ်
စိတ္ဟာ အလင္းကို မရွာ ။ အလင္းနဲ႕ေ၀း။ အလင္းေ၀း ဆိုတဲ့ စကားေျပတစ္ပုဒ္ ေရးသားဖူး။
စိတ္ဖြင့္တဲ့စကားလံုးေတြလည္း သံေခ်းတက္ အသြားတုံးသြားတဲ့အခါ
စိတ္ဟာ အေမွာင္။ အေမွာင္စိတ္ နဲ႕။ အေမွာင့္ပေယာဂမွာ ေမွာင္မိုက္ဆဲ။

1.2.12

မိုးအိမ္လူ

Wednesday, October 3, 2012

ရနံ႕ ျမစ္ ကို ဆန္တက္ေနၾကသူမ်ား

.

စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ ညစ္ညဴးဖြယ္ရာ တိမ္တိုက္မ်ားကို ဖယ္ခ်န္၍ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဆက္လက္ ခရီးထြက္ခဲ့ သည္။ ရနံ႕ေမႊးေသာ ပန္းမ်ားကို ေတြ႕ရမွ မဟုတ္။ ေအးျမ ၾကည္လင္ေသာ စိမ့္စမ္းေရကို ေသာက္ရမွ မဟုတ္။ တစ္စုံတစ္ခုေသာ စိတ္ၾကည္လင္ဖြယ္ရာ တစ္ခုခုကို ေတြ႕ရမည္ဆိုလွ်င္ပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေပ်ာ္ရႊင္ရမည္ ။ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကမည္ ျဖစ္၏။ ခရီးလမ္းသည္ ၾကမ္းတမ္းလွပါသည္။ ေခ်ာေမြ႕မေယာင္ႏွင့္ နက္နဲစြာ ၾကမ္းတမ္းခက္ ထန္ေနပါသည္။ အတုအေယာင္မ်ား ၊ အလိမ္အညာမ်ား ၊ မုသားမ်ား ေတာထေန၏။ ေကာက္ရိုးမီးမ်ားကလည္း တဟုန္းဟုန္း ။ ဖြဲမီးမ်ားကလည္း ဟိုေနရာ ဒီေနရာ။ မီးခဲျပာဖံုးမ်ား၏ ေအာ္ဟစ္သံမ်ားကိုလည္း ၾကားေနရ၏။  ကၽြန္ေတာ္တို႕ စိတ္ထဲတြင္ ငရဲလမ္းဟု ထင္မွတ္လာရသည္အထိ ေျခာက္ျခား တုန္လႈပ္ဖြယ္ရာ ေျခာက္လွန္႕မႈ မ်ားက တစ္မ်ိဳးျပီး တစ္မ်ိဳး ေပၚထြန္းေနသည္။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဇြဲကို မေလွ်ာ့ ။ စစ္မွန္မႈ သစၥာတရား သည္ ရွိကို ရွိရမည္ဟု ယံုၾကည္လ်က္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ခရီးကို ဆက္လက္ႏွင္ခဲ့ၾကသည္။ လမ္းခရီးတစ္ေလွ်ာက္ ပံုသ႑ာန္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ စမ္းသပ္မႈမ်ားက ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ဆီးၾကိဳလ်က္ ။ မုိးေရစက္မ်ားၾကားမွ ထိုးထြက္ လာေသာ ေရာင္ျခည္ေႏြးတို႕၏ အလွကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ မက္ေမာခဲ့ရသည္။ ဆီးႏွင္းမ်ားၾကားမွ ရုန္းထြက္ လာေသာ ေနျခည္ပ်ိဳမ၏ ကၾကိဳးမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ မင္သက္ခဲ့ရသည္။ ထုိနည္းတူ လြင္ျပင္ပူေလာင္  ကႏၱရအလယ္တြင္ ရြာသြန္းျဖိဳးေသာ မိုးစက္ၾကမ္းတို႕၏ ေအးျမမႈကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ ခံယူခဲ့ရသည္။ အလွ တရားတို႕ ကိုယ္စီ ရွိၾကပါ၏။ သို႕ေသာ္ ပံုရိပ္ေယာင္မ်ား ပမာ တစ္ေနကြယ္ေတာ့ အားလံုး ေပ်ာက္ရွသြားၾက သည္။ သခၤါရတရားေပပဲလား။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မမႈပါ။ သီခ်င္း သံျပဳိင္သီဆို၍ တစ္ေယာက္စိတ္ကို တစ္ေယာက္ အားတင္း ဆုပ္ကိုင္ရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ ခရီးကို ဆက္လက္ ႏွင္ေနခဲ့ၾကဆဲ။
တနဂၤေႏြ …. တနလာၤ … ေန႕စြဲေတြကို ေရေပၚဆီ အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားပါသည္။ မိုးေရထဲသို႕ တိုး၀င္ ေနသူမ်ား ၊ မိုးေရထဲမွ ေျပးထြက္လာသူမ်ား… စိုစြတ္ျခင္း ဒုကၡထက္ ပို၍ အခါးဓာတ္မ်ားေသာ ဒုကၡမ်ားျဖင့္ ထုိ သူတို႕၏ မ်က္ႏွာမ်ား မရႊင္လန္းၾကေခ်။ သီခ်င္း တေၾကာ္ေၾကာ္ ေအာ္ဆုိေနသူမ်ားလည္း ရွိ၏။ စကားလံုးမ်ား သည္ အႏွစ္ ေျခာက္ေသြ႕လ်က္ ။ ဘယ္ဘက္ရင္အံုတြင္ ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္ ထုိးစိုက္၍ သစၥာတရားသည္ မမွန္ကန္ ဟု ေျပာသူမ်ားလည္း ရွိ၏။ အမုန္းတရားတို႕ ေတာက္ေျပာင္လင္းလက္လ်က္။ အမွန္ကို မျမင္နုိင္ျခင္း ေရာဂါ  စြဲကပ္ေနသူမ်ား၏ ကပ္စခန္းကိုလည္း ေရာက္ခဲ့ပါ၏။ မလွပ ပါ။ ဘယ္လို နည္းနွင့္မွ မလွပခဲ့ပါ။
ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ ခရီးသည္ မွန္ကန္ပါ၏ေလာ။ သင့္တင့္ပါ၏ေလာ။ မေ၀ခြဲနုိင္ပါ။ မေ၀ခြဲနုိင္၍လည္း ဤခရီးသည္ ေပၚေပါက္လာခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။ အမွားမ်ားလည္း ရွိလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၾကိဳတင္ တြက္ဆ ထားပါသည္။ ေလာက၏ သစၥာဟု လူေျပာသူေျပာမ်ားေသာ အရာမ်ားကို အရန္ခံုမွာ ထား၍ ျမဴကင္းစင္ေသာ နံနက္ခင္းမ်ားကိုသာ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ ႏွလံုးသားထဲသို႕ ထည့္သြင္းယူေဆာင္လာခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ေမွ်ာ္လင့္ မထားသည္မ်ားလည္း ေမွ်ာ္လင့္မထားေလာက္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ ေရွ႕ေမွာက္မွာ တစ္ခင္းျပီး တစ္ခင္း ပြင့္ေ၀လ်က္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မအံ့ၾသနုိင္ပါ။ အ့ံၾသျခင္းဟူေသာ စိတ္ခံစားမႈကို မယံုၾကည္ခဲ့ၾကျခင္း တူညီသူမ်ား မို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မအံ့ၾသခဲ့ၾကပါ။

*

ေႏြရာသီ ပန္းပြင့္မ်ား ၊ မိုးရာသီ ပန္းပြင့္မ်ား ၊ ေဆာင္းရာသီ ပန္းပြင့္မ်ား ေရာင္စံုျခယ္၍ ရနံ႕ အလီလီ သင္းခဲ့ျပီ ျဖစ္သည္။ အဖူးအငံုတို႕၏ ရနံ႕ ၊ ၀င့္ငြားပြင့္ေ၀မႈ ၏ ရနံ႕ ၊ ေၾကြက် ေျမခမႈ၏ ရနံ႕…. ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ ႏွလံုးသားထဲသို႕ စူးနစ္ ၀င္ေရာက္ သင္းပ်ံ႕ခဲ့ၾက၏။ စိတ္မွ ထိရွတုိင္း ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ၊ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ၊ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ ၊ ဓာတ္ပံု တစ္ပံု စသည္တုိ႕ျဖင့္ အလင္းပြင့္မ်ားကို ေကာက္သီခဲ့ၾကသည္။ အဆံုးသတ္သည္ မည္သည့္ အရာလဲ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သိလိုလွသည္။ ထို႕အတူ ကၽြႏ္ေတာ္တို႕ မသိခ်င္ပါ။

*

ထက္ျမိ ဓားသြားတုိ႕၏ ရမၼက္ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားထက္၀ယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ ႏွလံုးေသြးမ်ား ဖိတ္စင္ဖူး၏။ ၾကမ္းတမ္း ခက္ထန္မႈကို အလိုမရွိပါ။ မြန္းက်ပ္ ပိတ္ေလွာင္မႈကို အလိုမရွိပါ။ ခ်ိဳျမိန္ျခင္းကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဆင္ျခင္မဲ့ မေတာင့္တၾကေသာ္လည္း ခါးသီးျခင္း အမုန္းတရားမ်ားကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျငင္းပယ္လိုသည္။ ထင္ေပၚ ေက်ာ္ေဇာလိုျခင္း ၊ ေအာင္ျမင္ ေပါက္ေရာက္လိုျခင္း ၊ အသိအမွတ္ အျပဳခံရျခင္း ၊ ခ်စ္ခင္ေလးစားခံ ရျခင္း စသည္ျဖင့္ စကားလံုးကြဲျပား၍ အဓိပၸာယ္သိပ္မကြာလွေသာ ထိုအရာမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ မႏွစ္သက္ပါ။ ဟန္လုပ္၍ ေျပာဆိုေနျခင္း မဟုတ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ အရိုးခံ စိတ္သေဘာအတိုင္း ဗီဇစိတ္ျဖင့္ ရူးသြပ္ တန္ဖိုး ထားသည့္အရာအေပၚ သက္၀င္ယံုၾကည္မႈကို ဖြင့္ဆိုျပျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ ေရြ႕လ်ားမႈအား ခရီးတစ္ခု သြားေနျခင္းဟု မျမင္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ စိတ္ဆိုးၾကမည္ မဟုတ္။ ကိုယ္ႏွစ္သက္ေသာ ေရာင္စဥ္ ျဖင့္ ကိုယ္ႏွစ္သက္ေသာ ေနရာတြင္ လူသားတိုင္း ထြန္းလင္းေတာက္ပခြင့္ ရွိသည္ မဟုတ္ပါေလာ။

*

စစ္မွန္မႈ သစၥာတရားသည္ အမွန္တကယ္ ရွိေနလိမ့္မည္။ ထိုအရာကို ေ၀၀ါးျခင္း အလ်ဥ္းမရွိ တိက်စြာ သိရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၾကိဳးစားၾကမည္ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ ေရြ႕လ်ားမႈသည္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕၏ အေတြ႕အၾကံဳ သို႕မဟုတ္ ရင့္က်က္မႈ မ်ားဆီသြားရာလမ္းလည္း ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္လိမ့္မည္။ မွန္ကန္စြာ ေရြ႕လ်ား ျခင္းျဖင့္ မွန္ကန္ေသာ ရင့္က်က္မႈ ျဖစ္ဖို႕ရန္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အခ်ိန္တုိင္း သတိႏွင့္ အားထုတ္ေနမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ယံုၾကည္မႈသည္ တစ္ခုတည္းသာ ရွိပါသည္။ မွားျခင္း ၊ မွန္ျခင္း မ်ား သည္လည္း အခ်ိန္ကာလ အေလ်ာက္ ေနာင္တတရားမ်ား ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ား အျဖစ္ ေျပာင္းလဲ၍ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို သင္ၾကားေပးလိမ့္မည္။ ထိုအတြက္ ၀ပ္တြားစြာ နာခံရန္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အသင့္ ရွိေနၾကပါသည္။

*

ကၽြန္ေတာ္တို႕သည္ လြန္ေလျပီးေသာ သမိုင္းမဟုတ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕သည္ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ေရးဖြဲ႕ဖုိ႕ က်န္ ေနခဲ့ေသာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ၊ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ ေရးဖြဲ႕ဖို႕ က်န္ေနခဲ့ေသာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ၊ ျမိဳ႕မျငိမ္း ေရးစပ္ဖုိ႕ က်န္ ေနခဲ့ေသာ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ၊ ဗဂ်ီေအာင္စိုး ေရးဖို႕ က်န္ေနေသာ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ အိပ္မက္ သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ ရင္ထဲမွ အမွန္တရား ျဖစ္သည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ခရီးေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာ ႏွင္ခဲ့ျပီးေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ ဇာတိေျမကို ကၽြန္ေတာ္ တို႕ တစ္ရက္မွ မေမ့ ။ ဇာတိေျမမွာ သင္းေသာ ေဒသပန္းရနံ႕တို႕ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ အသိဥာဏ္ကို ျပဳစုခဲ့ရ သည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ဇာတိေျမမွာ ၀င့္ငြားခဲ့ေသာ ပနး္ပြင့္တို႕၏ ရာဇ၀င္ကို ေအာက္ေမ့ တမ္းတ လြမ္းဆြတ္မိ ပါေသးသည္။ မည္သုိ႕ပင္ ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္မႈတို႕ ရိုက္ခတ္ပါေစ… ကၽြႏ္ေတာ္တို႕၏ အေသြးအသားထဲတြင္ သနပ္ခါးရနံ႕တို႕ ျပယ္လြင့္မည္မဟုတ္။ ထို႕အတူ ပိေတာက္ရနံ႕ ၊ တမာရနံ႕ ၊ ေစတီဦးမွ ဆည္းလည္းရနံ႕ ၊ လွပေသာ ယဥ္ေက်းမႈ ရနံ႕ ၊ သိမ္ေမြ႕ေသာ ဓေလ့ထံုးစံတို႕၏ ရနံ႕ ၊ ျမစ္ညီအစ္မေလးေဖာ္တို႕၏ စီးဆင္းမႈ ရနံ႕ ၊ ေတာင္တန္းတို႕၏ ရနံ႕ …စသည္ျဖင့္ ရနံ႕အထပ္ထပ္တို႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ေသြးေၾကာထဲမွာ အစဥ္ စီးဆင္းေန လိမ့္မည္။

*

ခရီးမိုင္တုိင္မ်ား မေရမတြက္နုိင္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ျပီ။ မွတ္တုိင္မ်ား ၊ အမွတ္အသား မ်ား ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မစိုက္ထူမိၾက။ ထိရွမႈတိုင္းအတြက္ေတာ့ စစ္မွန္ေသာ အလင္းတန္းမ်ား ျဖာထြန္းဖူးခဲ့၏။ အလင္းတန္းမ်ားသည္ အလင္းတန္းမ်ား အျဖစ္သာ ေခတၱလင္းထင္း၍ အခ်ိန္တန္ေတာ့ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ သည္ခ်ည္း။ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ ခရီးကေတာ့ မဆံုးေသး။ သဘာ၀တရားထဲမွာ သဘာ၀က်မႈကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ မခံုမင္တတ္ေသး။ သို႕မဟုတ္ သဘာ၀က်ေနျခင္းကို မသိရွိခဲ့ၾကေသး။ မည္သို႕ပင္ျဖစ္ေစ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဆက္လက္ ခရီးႏွင္ေနဦးမည္ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ စိတ္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ အတည္တက် ဖမ္းဆုပ္နုိင္ သည္အထိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ခရီးႏွင္ေနဦးမည္ ျဖစ္ပါသည္။

*

မိုးအိမ္လူ

မေဟသီ . ေအာက္တိုဘာ. ၂၀၁၂

သင္ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို ျဖစ္မလာတဲ့ ကဗ်ာ


.

အခုေတာ့ ေျပာခ်င္တာေတြ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အားရပါးရ ေျပာလို႕ရျပီ
ရြာထဲက သိုးေတြ ဆိတ္ေတြ ေပ်ာက္တဲ့အေၾကာင္း။ ျမိဳ႕လယ္က နာရီစင္ၾကီး အခ်ိန္မမွန္တဲ့အေၾကာင္း။ သူေကာင္းတို႕ အရပ္မွာ သဘာ၀ေဘးအႏၱာရယ္ေတြ မ်ားျပားလာတဲ့အေၾကာင္း။ ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈေတြဟာ လုပ္သင့္တဲ့ အလုပ္တစ္ခု အျဖစ္နဲ႕ပဲ ။ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာရရင္ သမိုင္းေပးတာ၀န္ေပါ့။ မေကြးျမိဳ႕မွာ ေရာက္ရွိေနတဲ့ လူသစ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ မသိေတာ့ဘူး။ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့ ေတာသူေတာင္သားေတြမွာ မလံုျခံဳတဲ့ စည္းရိုးနဲ႕။ ယုတ္မာတဲ့ သူခိုးက တစ္ႏွစ္စာ စုေဆာင္းရသမွ်ကို တစ္ညတည္း အိပ္ေရးပ်က္ခံျပီး သမ သြားတယ္။ ဘာတတ္နုိင္မွာလဲ။ ဟယ္ရီေပၚတာ လို အစြမ္းရွိရင္လည္း ေမွာ္ေတာင္ေ၀ွးနဲ႕ အေစာင့္အၾကပ္ဂါထာ ခ်ထားလို႕ ရေသးတယ္။ မပြင့္တဲ့ ပန္းေတြမွာလည္း ရနံ႕ တစ္ခုခုနဲ႕။ ရပ္ၾကည့္ေနစဥ္မွာပဲ ခင္ဗ်ားဟာ ဘက္ေျပာင္းသြားတယ္.။  အမွားအမွန္မခြဲဲျခားနိုင္ေသးတာကေတာ့ ေခတ္အဆက္ဆက္။ ကဗ်ာထဲကေန ဘာသာစကားကို အသေရ ဖ်က္လိုက္ျပီ။ လုပ္ၾကံလိုက္ျပီ။ အဆံုးသတ္လိုက္ျပီ။ ေရးစရာမရွိတဲ့အခါ ဦးပုညရဲ႕ အလကာၤေတြကို မ်က္ေစာင္းထိုး၇မလိုလို။ ဒီေခတ္မွာ လူငယ္ျဖစ္ရတာ ေခါင္းေျခာက္ သလို ကဗ်ာေရးရတာလည္း စိတ္ေပ်ာက္ေနျပီ။ မေန႕ကတည္းက သူတို႕ ၀င္ေရာက္ထြက္ခြာျပီးျပီ။ တစ္မိုးျပီး တစ္ေန ပြင့္။ အေရးအေၾကာင္းဆို ေသျခင္းကိစၥက ၀င္လာျပန္တယ္။ မကစားတတ္ဘူး။ ငယ္ငယ္ကတည္းက မအားခဲ့လို႕ မကစားနုိင္ခဲ့ဘူး။ အခုလည္း ကစားခိုင္းေနျပန္ျပီ။ လြတ္ျပီဆို ျပီး ရမ္းခ်င္တဲ့ အဲဒီလက္ေတြေၾကာင့္ပဲ ေရွ႕ေနေတြ ခ်မ္းသာဦးမယ္။ ဒါပါပဲ။ စိတ္ထဲမွာ မရွိတဲ့အတုိင္း ရွာေဖြလိုက္တာ။ မေကြးျမိဳ႕ကို ျပန္ခ်င္သလိုလိုနဲ႕ မျပန္ခ်င္ေသးဘူး။
မိုးအိမ္လူ
16.9.12

Status


.

တစ္ေက်ာ့ျပန္ မိုးေရစက္ေတြ
ျပိဳက်ေတာ့
ဘာရယ္ ညာရယ္ မဟုတ္
အလြမ္းေတြ ရႊဲပစ္လိုက္တာ

အသံတိတ္ မိုးၾကိဳးတစ္စင္း
ႏွလံုးသား တည့္တည့္ကို
ပစ္ခြင္းလိုက္တေတာင္
မသိတဲ့ အထိ။

20.7.12
မိုးအိမ္လူ