ငွက္ကေလး နဲ႕ လမင္းျပာ

ငွက္ကေလး ဟာ အေတာင္ကို တခ်က္ တျဖန္းျဖန္း ရိုက္ခတ္ျပီး ထ ပ်ံသြားေလရဲ႕။ ဟိုး အနက္ေရာင္ ပင္လယ္ၾကီးဆီ..။
မေမွ်ာ္လင့္ေသာ အိပ္မက္မ်ား တနင့္တပိုး ထမ္းပိုးရင္း ကၽြန္ေတာ္ ေလွ်ာက္လာခဲ့ေသာ ခရီးလမ္းသည္ မွန္ကန္ပါရဲ႕လား။ မေမွ်ာ္လင့္ဘူး လို႕
ေျပာခဲ့ျပီးျပီေလ။
ကိုယ္ ျမတ္နိုးရာ ျမတ္နုိးေၾကာင္း ပန္းတစ္ပြင့္အတြက္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း အပူေတာက္ရမယ့္ သံုးရာသီ မ်ား။
ရနံ႕ေတြဟာ ေသႏွင့္ ခဲ့ၾကျပီ။ အေရာင္အေသြးေတြဟာ ေသြးဆံုးခဲ့ၾကျပီ။ စီးဆင္းဆဲ ျမစ္ေရတို႕  အားအင္းကုန္ခမ္းခဲ့ၾကျပီ။
အခုေတာ့ ဒကၡိဏယဥ္စြန္းတန္းကေန ျပန္လာမည့္ ေလညွင္းေလးကို ပဲ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေတာင့္ တ တတ။

* ** *****

အျမင့္ပ်ံ အိပ္မက္တို႕ အလင္း မေတြ႕ၾကေသး။ ျမင္ေတြ႕သမွ်ဟာ အပ်က္အစီးေတြ ခ်ည္း။ မွားယြင္းမႈေတြ သားေမြးႏႈန္းတက္လို႕။
ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကို လိပ္ျပာေလးေတြ မႏွစ္သက္ၾကဘူး။ ဒီလိုနဲ႕သူတို႕ရဲ႕ အေတာင္ပံခတ္သံေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ေ၀း ေ၀း သြား။
ဘာေတြမွားခဲ့လို႕လဲ ...လမင္းျပာ။ တိမ္တစ္အုပ္ရဲ႕ ျပဳစားမႈနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္က ေမွာင္မိုက္ေနခဲ့ရတာပါ။ သံစဥ္ေတြ မခ်ိဳျမခဲ့ဘူးဆိုလည္း......
က်ိန္စာေတြေတာ့ ခ်န္မထားသင့္ဘူးေပါ့။ ေ၀းခဲ့ပါျပီ..လမင္းျပာရယ္။ ယံုၾကည္မႈေတြဟာ ေက်ာက္စြန္းထက္မွာ ပြင့္ခဲ့တဲ့ ပန္းေတြ..။
ရနံ႕ေတြဟာ အရုိင္းဆန္ခဲ့ျပီ။ ရနံ႕ေတြဟာ မလွပခဲ့ေတာ့ဘူး။ တကယ္ပါ...။ သီဆိုမိတာ ကဗ်ာ ေလးတစ္ပုဒ္ရယ္ပါ။
ဘာအတြက္နဲ႕ မိုးၾကိဳးေတြ ဆင္ခ်င္ေနရတာလဲ ...လမင္းျပာရယ္။

***** ***** ****

စိတ္ေတြထဲမွာ စိတ္ကို ျပန္ရွာရင္း ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ပိုင္ဆုိင္ခဲ့တဲ့ ေႏြရာသီက နံပါတ္ ( ၁၃ )။
အမွားတရားေတြတဲ့လား။ မမွားပါဘူး လမင္းျပာ။ ကၽြန္ေတာ္ မမွားခဲ့ပါဘူး။ သို႕ေသာ ကံၾကမၼာလည္း မမွားခဲ့ပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ သံစဥ္အ၀င္အထြက္ေလးပဲ လြဲခဲ့ၾကတာပါ။ လြဲေခ်ာ္မႈနဲ႕ မွားယြင္းမႈဟာ တူပါသလား လမင္းျပာ။ တူတယ္ဆိုရင္ေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ မွားခဲ့တာေပါ့ ဗ်ာ။ ေက်ာက္သား အခၽြန္အထက္ေတြ အျပည့္နဲ႕ ... အဆိပ္သင့္ ေလထုနဲ႕... အက္ဆစ္မိုးနဲ႕... မလိုလားတဲ့
မ်က္လံုးေတြနဲ႕... စကားျမားေတြ အထပ္ထပ္နဲ႕...။ ကၽြန္ေတာ့္ေန႕စြဲေတြ စံပယ္ရနံ႕ သင္းခဲ့တယ္လို႕ ခင္ဗ်ားထင္ေနသလား။

** **** **** ***

ေမာတယ္ လမင္းျပာ.။ ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ ေမာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က နံနက္ခင္း ဂါထာေကာင္းတစ္ပုဒ္ ရြတ္လိုက္ရင္ သူတို႕က
အလိမၼာမႊမ္းတဲ့ ဆဲဆိုျခင္းေတြ နဲ႕ အလင္းျပန္ၾကတယ္။ ေန႕ေတြ ညေတြ မသာယာပံုအေၾကာင္း အႏုစိတ္ ကၽြန္ေတာ္ မျခယ္မႈန္းလိုဘူး။
ကမာၻ႕ေျမေၾကာ က်ံဳ႕၀င္လာမႈမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕အတြက္ စစ္မွန္ ေကာင္းမြန္တဲ့ ေနရာတစ္ခုဟာ အမွန္တကယ္ပဲ လိုအပ္တယ္ မဟုတ္လား
။ လြဲခဲ့တယ္ ..လမင္းျပာ။ မၾကံဳဆုံနုိင္ျခင္း ဇာတ္လမ္းေတြနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အက္ဆီဒင့္ေတြ ခဏခဏ ျဖစ္လို႕။ ဒါဟာ လြမ္းစရာေတြလား။
အရပ္ေဒသေတြ မုိင္တုိင္ေတြဟာ အခုထိ ေ၀းကြာေနတုန္းပဲ။ ဒါဟာ လြမ္းစရာေတြလား။ သတင္းစကားေတြဟာ အခုထိ ေရာက္ခဲတုန္းပဲ။
ဒါဟာ လြမ္းစရာေတြလား။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း ေလွ်ာက္ခဲ့ရတဲ့ လမ္းမွာ မလင္းပြင့္နုိင္တဲ့ ၾကယ္စင္ေတြရဲ႕ ဒ႑ာရီေတြ..။
ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ၾကိတ္မွိတ္ေၾကကြဲ။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း ဆက္လက္ ခရီးႏွင္လို႕။ တြဲလက္ေတြ ... တြဲလက္ေတြ..။
လမင္းျပာရယ္... ကၽြန္ေတာ္ ေလာဘမၾကီးတတ္ေပမယ့္ ေလာဘ ကင္းတဲ့သူတစ္ေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ မွာ ေလာဘေတြ
ရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ေလာဘေတြဟာ မွားယြင္းမႈေတြနဲ႕ အသားက်ေနျခင္းေတြလား။ မေျပာပါနဲ႕ လမင္းျပာ။ ခင္ဗ်ား ႏႈတ္ပိတ္ေနပါ။
ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း လိုရာဆြဲ အေတြးေတြနဲ႕ ပိတ္ေလွာင္ မြန္းက်ပ္ေနလိုက္ေတာ့မယ္။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ လွပလြန္းပါတယ္ ဆိုတဲ့ ႏႈတ္
ခမ္းေလး အလွမပ်က္ပဲ ေနလိုက္ပါေတာ့။

****************** *******************************************************************


မိုးအိမ္လူ

29 October 2011
PM ; 9:35

၀တၳဳလို႕ ေပကပ္ေျပာေနေပမယ့္ ၀တၳဳမဟုတ္ဘူးလို႕ အတင္းျငင္းဆန္လိုက္တဲ့အခါ

ဘာလာရွာပါသလဲ။ ဘာမွ မ၇ွိလို႕ စိတ္မေကာင္းပါ။ ၾကားဖူးတဲ့ သီခ်င္းစာသားတစ္ခု။ မရွိတဲ့အရာကို ဘာလို႕ လာရွာေနတာလဲ။ ရွိမယ္ထင္လို႕လား။ ဒါမွမဟုတ္ ရွိေလမလားလို႕ စမ္းသပ္တာလား။ ျမိဳ႕ေဟာင္းတစ္ခု၏ ျမိဳ႕ရိုးထက္တြင္ အလံေဟာင္းတစ္ခု တလူလူ လြင့္ေန၏။ လိုေနေသးပါသလား။ တစ္ခုခု လိုေနေသးပါသလား။ သို႕မဟုတ္ ။ အမ်ားၾကီး လိုေနေသးပါသလား။ လိုအပ္သည္ထင္၍  စကားေတာက္ၾကည့္ျခင္း ျဖစ္၏ ။ ဘာစကားသံမွ မၾကားရ။ အလည္လြန္ စိတ္ေစတနာေကာင္းမ်ား ယခုထိ အိမ္ျပန္မလာၾက။ ဘယ္အရပ္မွာ မ်က္စိလည္ လမ္းမွားေနၾကျပီလဲ။ ေမွ်ာ္သူ ေမာ၏။ မေမွ်ာ္သူ မေမာ။ ေမာလ်က္ႏွင့္ပင္ ဆက္လက္ ေမွ်ာ္ေန၏။ မေမာနုိင္မပန္းနုိင္။ တလႊားလႊားေျပးေနရင္းမွ ၾကယ္တံခြန္ကို လိုက္ရွာေနမိသည္။ ဘယ္အရပ္မွာ ေပၚထြန္းေသာၾကယ္တံခြန္လဲ။ ေသခ်ာ ေရရာ မသိပါ။ ဘာလာရွာပါသလဲ။ လွည္းဘီး ႏြံထဲ ကၽြံေနသည္။ ကူ၍ တြန္းေပးၾကပါ။ ျပိဳင္တူ တြန္းလွ်င္ ေရြ႕နုိင္ပါသည္။ အားေတာ့ စိုက္ေပးၾကပါ။ အားမစိုက္ခ်င္ဘူးလား။ ကေလးတုန္းက စာေတြ ျပန္ျပန္ ရြတ္ျပေနရသည္။ လိုအပ္သည္ဟု ထင္ေသာေၾကာင့္ လ ျပည့္ည မ်ားတြင္ ေဆးလိပ္ေသာက္ပါသည္။ အမွန္တကယ္မွာ သိပ္ မလိုအပ္လွပါ။ ဘယ္ေရြ႕ဘယ္မွ် သတ္မွတ္ထားျခင္း မရွိေသာ္လည္း တန္ဖိုး တစ္ခုခုေတာ့ ေပးခ်င္လွသည္။ ေစတနာလြန္၍ ဘာျဖစ္သြားသည္မသိ။ ကီးဘုတ္ကို တေခ်ာက္ေခ်ာက္ေခါက္ေနသည္။ ဦးေႏွာက္မွာ မီးမွိန္လ်က္။ ႏွာေခါင္းမွာ ပူေႏြးလ်က္။ လိုအပ္ပါသလား။ လိုအပ္သည္ထင္၍ မီးေတာက္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ မလိုအပ္လွ်င္ မည္သူမွ် ထမင္းစားမည္မဟုတ္။ နယ္နိမိတ္မ်ား ခ်ဲ႕ထြင္ ရန္ အသိဥာဏ္မ်ားအား တံခါးဖြင့္ေပးထားၾကပါ။ မည္သူမွ် မေျပးလႊားၾက။ သို႕ေသာ္ ရပ္ေနလွ်င္ က်န္ခဲ့မည္မွာ အမွန္ျဖစ္သည္။ ဆုိကေရတီး ေခၚ ေဆာ့ခရတၱိ သည္ ျမန္မာ နုိင္ငံသားမဟုတ္ပါ။ အိုင္းစတိုင္းသည္ ျမန္မာနုိင္ငံသား မဟုတ္ပါ။ စတီဖင္ ေဟာ့ပ္ကင္းသည္ ျမန္မာနုိင္ငံသားမဟုတ္ပါ။ သုိ႕ေသာ္ ဆရာေဇာ္ဂ်ီသည္ ျမန္မာနုိင္ငံသား ျဖစ္သည္။ ျမိဳ႕မျငိမ္းသည္ ျမန္မာနုိင္ငံသား ျဖစ္သည္။ ဗဂ်ီေအာင္စိုး သည္ ျမန္မာနုိင္ငံသား ျဖစ္သည္။ ဘာလ ိုေသးသနည္း။ ဘာမွ မလိုအပ္ပါ။ သို႕ေသာ ္လိုအပ္သည္ဟု ထင္ေနၾကေသးသည္။ ဤသို႕ျဖင္ ရွာေဖြခဲ့သူမ်ား အေၾကာင္း ပံုျပင္ေတြ  ေဟာတုိက္ ထြက္လာခဲ့သည္။ ဘာလာရွာပါသလဲ။ ေနညိဳခ်ိန္မဟုတ္ပါ။ အာရုဏ္တက္ခ်ိန္သာျဖစ္သည္ကို သတိျပဳၾကပါ။

*****   ****** **** **** **** ***
ေၾကာ္ျငာ

ျမန္မာလူမ်ိဴးမ်ားသည္ ခံစားမႈ အားေကာင္းေသာ လူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ဟိုးေရွးေရွးကတည္းက ခံစားခဲ့ၾကသည္မွာ ယေန႕အထိ ခံစားလို႕ မျပီးနုိင္ေသး။ ဘာေတြ ခံစားေနသလဲ။ ဒုကၡသစၥာမ်ား။ ျဖစ္သည္ထက္ ပို၍ ခံစားသည္။ ရွိသည္ထက္ ပို၍ ခံစားသည္။ တစ္ေန႕ ဒုကၡသည္ တစ္သက္မျပီး။ ေကာင္းပါသလား။ ေကာင္းပါသည္။ ေကာင္းလို႕ပဲ ယေန႕အထိ ခံစားလို႕ မျပီးနုိင္ျခင္း ျဖစ္သည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ခံစားၾကပါ။ ဆက္လက္ ခံစားၾကပါ။ ရသ ကိုးပါးႏွင့္မေလာက္လွ်င္ ေနာက္ထပ္ ေျမာက္ျမားစြာေသာ ရသ မ်ား ကို နုိင္ငံျခားမွ မွာယူ ေပးပါမည္။ ဆက္လက္ ခံစားၾကပါ။ အားပါးတရ ခံစားၾကပါ။

*** **** ********** ****** ******

အာရုဏ္တက္ခ်ိန္သာ ျဖစ္သည္ကို သတိျပဳၾကပါ။ ေနညိဳခ်ိန္မဟုတ္ပါ။ ဘာလာရွာပါသလဲ။ ဤသို႕ျဖင့္ ရွာေဖြသူမ်ားအေၾကာင္း ပံုျပင္ေတြ ေဟာတုိက္ ထြက္လာခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ လုိအပ္သည္ဟု ထင္ေနၾကေသးသည္။ ဘာမွ မလိုအပ္ပါ။ ဘာလိုေသးသနည္း။ ဗဂ်ီေအာင္စိုးသည္ ျမန္မာနုိင္ငံသားျဖစ္သည္။ျမိဳ႕မျငိမ္းသည္ ျမန္မာနုိင္ငံသား ျဖစ္သည္။ဆရာေဇာ္ဂ်ီသည္ ျမန္မာနုိင္ငံသား ျဖစ္သည္။ သုိ႕ေသာ္ စတီဖင္ ေဟာ့ပ္ကင္းသည္ ျမန္မာနုိင္ငံသားမဟုတ္ပါ။ အိုင္းစတိုင္းသည္ ျမန္မာနုိင္ငံသား မဟုတ္ပါ။ ဆုိကေရတီး ေခၚ ေဆာ့ခရတၱိ သည္ ျမန္မာ နုိင္ငံသားမဟုတ္ပါ။ ရပ္ေနလွ်င္ က်န္ခဲ့မည္မွာ အမွန္ျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ မည္သူမွ် မေျပးလႊားၾက။နယ္နိမိတ္မ်ား ခ်ဲ႕ထြင္ ရန္ အသိဥာဏ္မ်ားအား တံခါးဖြင့္ေပးထားၾကပါ။ မလိုအပ္လွ်င္ မည္သူမွ် ထမင္းစားမည္မဟုတ္။ လိုအပ္သည္ထင္၍ မီးေတာက္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ လိုအပ္ပါသလား။ ႏွာေခါင္းမွာ ပူေႏြးလ်က္။ ဦးေႏွာက္မွာ မီးမွိန္လ်က္။ ကီးဘုတ္ကို တေခ်ာက္ေခ်ာက္ေခါက္ေနသည္။ ေစတနာလြန္၍ ဘာျဖစ္သြားသည္မသိ။ ဘယ္ေရြ႕ဘယ္မွ် သတ္မွတ္ထားျခင္း မရွိေသာ္လည္း တန္ဖိုး တစ္ခုခုေတာ့ ေပးခ်င္လွသည္။ အမွန္တကယ္မွာ သိပ္ မလိုအပ္လွပါ။ လိုအပ္သည္ဟု ထင္ေသာေၾကာင့္ လ ျပည့္ည မ်ားတြင္ ေဆးလိပ္ေသာက္ပါသည္။ ကေလးတုန္းက စာေတြ ျပန္ျပန္ ရြတ္ျပေနရသည္။ အားမစိုက္ခ်င္ဘူးလား။ အားေတာ့ စိုက္ေပးၾကပါ။ ျပိဳင္တူ တြန္းလွ်င္ ေရြ႕နုိင္ပါသည္။ ကူ၍ တြန္းေပးၾကပါ။ လွည္းဘီး ႏြံထဲ ကၽြံေနသည္။ ဘာလာရွာပါသလဲ။ ေသခ်ာ ေရရာ မသိပါ။ ဘယ္အရပ္မွာ ေပၚထြန္းေသာၾကယ္တံခြန္လဲ။ တလႊားလႊားေျပးေနရင္းမွ ၾကယ္တံခြန္ကို လိုက္ရွာေနမိသည္။ မေမာနုိင္မပန္းနုိင္။ ေမာလ်က္ႏွင့္ပင္ ဆက္လက္ ေမွ်ာ္ေန၏။ မေမွ်ာ္သူ မေမာ။ ေမွ်ာ္သူ ေမာ၏။ ဘယ္အရပ္မွာ မ်က္စိလည္ လမ္းမွားေနၾကျပီလဲ။ အလည္လြန္ စိတ္ေစတနာေကာင္းမ်ား ယခုထိ အိမ္ျပန္မလာၾက။ ဘာစကားသံမွ မၾကားရ။ လိုအပ္သည္ထင္၍  စကားေတာက္ၾကည့္ျခင္း ျဖစ္၏ ။ အမ်ားၾကီး လိုေနေသးပါသလား။ သို႕မဟုတ္ ။ တစ္ခုခု လိုေနေသးပါသလား။ လိုေနေသးပါသလား။ ျမိဳ႕ေဟာင္းတစ္ခု၏ ျမိဳ႕ရိုးထက္တြင္ အလံေဟာင္းတစ္ခု တလူလူ လြင့္ေန၏။ ရွိေလမလားလို႕ စမ္းသပ္တာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ရွိမယ္ထင္လို႕လား။ မရွိတဲ့အရာကို ဘာလို႕ လာရွာေနတာလဲ။ ၾကားဖူးတဲ့ သီခ်င္းစာသားတစ္ခု။ ဘာမွ မ၇ွိလို႕ စိတ္မေကာင္းပါ။ ဘာလာရွာပါသလဲ။

**************************************************************************************
မိုးအိမ္လူ

ခံစားခ်က္ေတြ အတည္တက် ေမြးျမဴရတာ ပ်င္းလို႕ ရွိသေလာက္နဲ႕ပဲ ေရးလိုက္တယ္။ မၾကိဳက္လည္း မတတ္နုိင္ဘူး။

သစ္ရြက္ေၾကြတာျမင္ရင္ေတာင္ ရင္ခုန္တတ္တဲ့ အရြယ္ေတာ့မဟုတ္။ သစ္ပင္ၾကီးလဲမွ ရင္ခုန္တတ္တဲ့အရြယ္။
ေလေျပေလးလို တိုးတုိးညွင္းညွင္းေလးပဲ အခ်စ္က ငါ့ ႏွလံုးသားထဲကို ၀င္ေရာက္သြားေလရဲ႕။
အ့ံၾသစရာပါ့။ ဘယ္လိုမ်ိဳးပါလိမ့္။ အခ်စ္တဲ့။ အခ်စ္လား သူဖ်ားေနတယ္ သီခ်င္းနာမည္လား စာအုပ္နာမည္လား မသိ ၾကားဖူးတယ္။ ေရာက္တတ္ရာရာ ေရာက္တတ္ရာရာ ေရာေရာ ေယာင္ေယာင္ ေထြကာလီကာ ေကြ႕ခ်ည္ပတ္ခ်ည္ လိမ္ဖယ္လိမ္ဖယ္ အဓိပၸာယ္ေပ်ာက္ဆံုးျခင္း အျဖစ္အပ်က္။
ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္သားလည္း ခ်စ္တယ္ ေျပာတယ္။ ႏွစ္ဆယ္ႏွစ္သားလည္း ခ်စ္တယ္ ေၾကြးေၾကာ္တယ္။ ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္သားလည္း ခ်စ္တယ္ ေအာ္ညည္းတယ္။ သံုးဆယ့္ ငါး ႏွစ္သားလည္း ခ်စ္တယ္ ေတာင့္တတယ္။ ေလးဆယ္ေက်ာ္ ငါးႏွစ္ ထဲက လူၾကီးကလည္း ခ်စ္တယ္ ခ်စ္တယ္ ခၽြဲခၽြဲႏြဲ႕ႏြဲ႕ ေျပာတယ္။ ငါးဆယ္ေက်ာ္ ေျခာက္ဆယ္ေလာက္ ဘဘၾကီးကလည္း ခ်စ္ေနလ်က္ပါကြယ္လို႕ ေ၀ေ၀ရီရီ ေျပာတယ္။
ခက္ျပီ အခ်စ္။

*  * **

အိုစမာ ဘင္လာဒင္ ျပီးေတာ့ ကဒါဖီ။ သူ႕ဆီက အေၾကြးေတြ ငါ မရေသးဘူး။ ဘာလဲ ..ဘာရယ္.. ဘာတဲ့။
ရူးပါေပ့ မေဗဒါရယ္ ... မ်က္ရည္ေတြနဲ႕မ်ား က ေနေသးတယ္။ ခက္ပါေပ့ မျမ၀င္းရယ္.. ကိုေအာင္ဒင္ ကိုေအာင္ဒင္ ေခၚေခၚေနျပီးမွ ရည္းစားေဟာင္းရင္ခြင္ထဲ ေျပး၀င္တယ္။
မက္ဒါမြန္ကေတာ့ အိုဘားမားကို မၾကိဳက္ဘူးတဲ့။ ေအမီ၀ိုင္းေဟာက္ ေသဆံုးျခင္းက ကိုယ္တို႕ ျမိဳ႕ ကြန္နက္ရွင္ ေလးပင္မႈနဲ႕ သက္ဆုိင္ ေနသလား။
လြယ္သလား ခက္သလား ရာမ..။ ဆယ္ႏွစ္ ဆယ္ႏွစ္။ အေၾကြးေတြ။ အတိုးေတာ့ မပါဘူး။
ရြာေတာင္ပိုင္းက ေခ်ာင္း ေရလွ်ံေတာ့ တို႕ တစ္ရြာလံုး စုန္းစုန္းျမဳပ္။ ကိုရင္ ျမဟန္ တဲၾကီးဆို ေရထဲ ေမ်ာလို႕။
လြယ္သလား ခက္သလား ရာမ။

******

ကဗ်ာ ေသျပီတဲ့။ နာေရးေၾကျငာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္အနည္းငယ္က အေနာက္နုိင္ငံေတြမွာ ပြက္ေလာရိုက္ခဲ့တဲ့ သတင္း။
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ ေသျပီတဲ့။ တာ၇ာမင္းေ၀ ေသျပီတဲ့။ ၾကည္ေမာင္သန္း ေသျပီတဲ့။
ကဗ်ာ ေသျပီတဲ့။ တစ္ေၾကာင္းေက်ာ္က စာေၾကာင္းကို ျပန္ဖတ္ပါ။
ကဗ်ာျပားျပီတဲ့။ ေလွာ္တက္ၾကီးကို ၾကိဳက္တယ္။ တဘမ္းဘမ္းနဲ႕ ရိုက္ပစ္လိုက္တာ ဦးေႏွာက္ေတြ ပိန္ရႈံ႕လို႕။
ေဆးလိပ္ေတြလည္း တို ကုန္ျပီ။ ေနေတြလည္း ညိဳကုန္ျပီ။
ကမာၻျပားျပီတဲ့။ မေနနုိင္ မထုိင္နုိင္ တစ္ကမာၻလံုးလႈပ္ရြၾကလို႕။ ေ၇ွ႕ တစ္ေၾကာင္းေက်ာ္က သံုးခုေျမာက္ ၀ါက်ကို ျပန္ဖတ္ပါ။
ျမန္မာနုိင္ငံမွာ ကဗ်ာဆရာရယ္ သီခ်င္းအဆိုေတာ္ရယ္ ေမာ္ဒယ္လ္ရယ္ အေပါဆံုးပဲ။ နုိင္ငံျခားတင္ပို႕လို႕ရရင္....။

** *** ****

လြမ္းရပါတယ္ အခ်စ္ရယ္။ ဘယ္ေန႕ ဘယ္၀ယ္ ဘယ္ဆီမွန္းမသိ ကံေကာ္ပင္ေတြ မျမင္ဖူးေပမယ့္ ပိေတာက္ပြင့္ရင္လည္း မလြမ္းဘဲ မေနနုိင္ခဲ့ဘူး။
အိပ္မက္ေတြ ဟုတ္ခဲ့လို႕လား အခ်စ္ရယ္။ အတိတ္ေတြလည္း ေပ၀ါး ။ ဆင္ျခင္ျခင္းရဲ႕ အျပင္ဘက္ ေရာက္ခဲ့ရင္လည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးပဲ ငါ သြားမယ္။
စကားသံေတြ ဟာ ပ်ံတက္လာတယ္။ ငါ့ရင္ကို ထုိးစိုက္ ႏွလံုးသားထဲက စကားသံေတြနဲ႕ အထိအေတြ႕မွာ ေရွာခ့္ေတြ ျဖစ္လို႕။
ဘာ လို ေသး သ လဲ... ေမာင္ေရခဲ။
ေရခဲပဲ လိုတယ္ အခ်စ္၇ယ္။ ပူေလာင္လြန္းလွတယ္။ မင္းေၾကာင္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္တို႕ အညာေႏြက အရမ္းပူတယ္ေလ။

*** *** ** ***

အႏုပညာသစ္ ဟာ ဘယ္သူေတြရဲ႕ လက္ထဲမွာလဲ။ ရပ္တန္႕ မေနဘူးလို႕ ေျပာေျပာျပီး ေနရာက မေရြ႕။
ခက္ေတာ့ခက္ေနပါျပီ ဒီေခတ္လူေတြနဲ႕။ ဒီေခတ္လူေတြက ခက္တယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္ေခတ္လူေတြကေကာ လြယ္လို႕တုန္း။
မဆိုနုိင္ပါဘူး ကဗ်ာ သီခ်င္းေတြ။
ေသဆံုးျပီးရင္ ဘယ္အခ်ိန္ထိ က်န္ေနနို္င္မွာ မုိ႕လို႕လဲ။ ဘာမွ လြမ္းမေနနဲ႕။
အသစ္ မထြင္လို႕ ဘယ္သူမွ ေသဒဏ္လာမေပးဘူး။ မရဘူး ။ မရဘူး ။ မရဘူး။
သစ္ၾကပါ ။ သစ္ၾကပါ ။ သစ္ၾကပါ ။
မ်က္ႏွာေတြသစ္တုိင္း စိတ္ သစ္ခဲ့သလား။
အဲဒီလုိသစ္တာကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ ေခတ္သစ္မွာ အႏုပညာအသစ္ကို ျမင္ဖူးခ်င္တာ။
သစ္ၾကပါ အႏုပညာေတြ ။ သစ္ၾကပါ ကဗ်ာေတြ ။ သစ္ၾကပါ စကားေျပေတြ ။ သစ္ၾကပါ ေ၀ဖန္ေရးေတြ ။ သစ္ၾကပါ လက္ခုပ္သံေတြ။

** *** ****

မဆိုင္ေတာေတြ သိပ္ေျပာတာပဲ ။ ရူးေနလားမသိဘူး။
လာမေျပာနဲ႕ မဆုိင္တာေတြလုပ္တတ္တာ မုိးအိမ္လူ ရဲ႕ အက်င့္ပဲ ။
ၾကိဳက္ခ်င္ၾကိဳက္ မၾကိဳက္ခ်င္ေန ။ အဲ အလကားေျပာတာ။
မဟုတ္ဘူး တကယ္ ၾကိဳက္ခ်င္ၾကိဳက္ မၾကိဳက္ခ်င္ေန ။
ၾကိဳက္ခ်င္ၾကိဳက္ ၾကိဳက္ခ်င္ေန ။ မ ဆိုတဲ့ ဗ်ည္းတစ္လံုး က်န္ခဲ့တယ္လို႕ မထင္ေစလို။
အတည္ေျပာတာ
အခု ကို ၾကိဳက္ခ်င္ၾကိဳက္ ၾကိဳက္ခ်င္ေန ေန ေနျပီ။
ၾကိဳက္ျပီးရင္း ၾကိဳက္ခ်င္ေနျပီ။
ၾကိဳက္ေနျပီ။
ၾကိဳက္သြားျပီ။
ၾကိဳက္ ၾကိဳက္ ၾကိဳက္... အဲ
ၾကိဳက္တယ္ ဆိုတာ ဘာတုန္းဗ်။
ျမန္မာစကားလံုးေတြက လြယ္မလိုလိုနဲ႕ တယ္ ရႈပ္သကိုး။ မယံုရင္ စိတ္ထဲေပၚတဲ့ စကားလံုးတစ္လံုးကို အၾကိမ္ၾကိမ္ေရးၾကည့္။
အဓိပၸာယ္ေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္။
ယံုဘူးလား။ ယံုဘူးေနာ္။
ယံုဖူးေနာ္။
ဖရံုဖူးေနာ္။
အမယ္ေလး
ခလုတ္တိုက္
ဖားျပဳတ္ကိုက္
တရုတ္ရိုက္...
စကားေတြ ကားတာမဟုတ္ဘူး
တကယ္ရိုက္သြားတာ..။

*******


မိုးအိမ္လူ

ခရီးတိုမ်ား

( ၁ )

ပန္းကေလး တစ္ပြင့္

ဖူးငံုရာက စ

လွေသြးၾကြ ပြင့္လန္း

ႏြမ္းေၾကြသြားတဲ့ အထိ

ငါ

တစိမ့္စိမ့္ ထုိင္ၾကည့္ေနခ်င္တယ္။

( ၂ )

မိုးတိမ္မည္းေတြ…တဲ့

ငါ မမုန္းရက္ပါဘူး

ကဇာတ္တစ္ခု ျပီးဆံုးသြားရင္

ျပဇာတ္ရံုၾကီးဟာ

ရွင္းလင္း တိတ္ဆိတ္စြာ

တည္ရွိေနဦးမွာပဲေလ။

( ၃ )

မရုိးသားမႈက အစ

ကိုယ္ခ်င္းစာတရား ကင္းမဲ့တဲ့ အထိ

ပံုျပင္ဆိုးေတြ

ငါ မၾကားနာလိုဘူး

ငါ မေရးသားလိုဘူး

ငါ ဖတ္ျပဖို႕ စိတ္မရဲဘူး။

( ၄ )

ဘာျဖစ္လဲ

ပန္းကေလးကို သူ ခူးယူသြားေတာ့

မနာလိုစိတ္ေတြ ပ်ိဳး မၾကဲလိုပါဘူး

ပန္းပင္ေလး ရွိေနေသးသေရြ႕

ပန္းကေလးေေတြ ပြင့္ေနဦးမွာပဲေလ

တစ္ပြင့္

ျပီး

တစ္ပြင့္။

( ၅ )

စကားသံေတြ

ငါ

ၾကားေနရဆဲ

ေလဖိအားနည္း ရပ္၀န္းမွာ

အိပ္မက္ေတြ

အိပ္မေပ်ာ္နုိင္ခဲ့ဘူး ထင္ပ။

( ၆ )

ရာသီစာ ညစ္ေထးမႈေတြပါ

ဒီတစ္ေဆာင္းနုိးရင္

ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ တံခါးေတြ

ဖြင့္လွစ္နုိင္ပါျပီ

လြတ္လြတ္လပ္လပ္

လြတ္လြတ္

လပ္လပ္။

( ၇ )

ဘာျဖစ္လဲ

ပန္းပင္ေလးကို သူ ဖ်က္ဆီးသြားေတာ့

ေဒါသ အမ်က္ေတြ ေရေလာင္းေပးမေနေတာ့ပါဘူး

ေျမဆီလႊာေတြ ရွိေနေသးသေရြ႕

ပန္းပင္ေတြ စိုက္ပ်ိဳးလို႕ ရေသးတယ္ေလ

တစ္ပင္

ျပီး

တစ္ပင္။

( ၈ )

အိပ္မက္ဆိုးေတြလား

ေယာင္ရမ္းသံေတြ

လန္႕ႏုိးသံေတြ

လမင္းရဲက သီခ်င္းမွာ

သူတို႕

မျငိမ္းခ်မ္းခဲ့ဘူး ထင္ပ။

( ၉ )

ေလွ်ာက္ပါေလ… သူငယ္ခ်င္း

ဆက္လက္ ေလွ်ာက္ပါေလ

ဆူးေညာင့္ေတြြမွာ

ေမႊးတဲ့ ရနံ႕ မသင္းေသးသေရြ႕

ဒါဟာ ခက္ခဲေနဦးမွာပဲ

နာက်င္မႈဆိုတာကေတာ့

ငါတို႕အတြက္

အခ်စ္သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေလာက္

ရင္ကို ထိရွနုိင္မယ္ မထင္။

( ၁၀ )

ဘာျဖစ္လဲ

ေျမဆီလႊာကို သူ ဖ်က္ဆီးသြားေတာ့

မုန္းမာန္ေတြ အျမစ္မတြယ္လိုပါဘူး

ကမာၻေျမၾကီး ရွိေနေသးသေရြ႕

ေျမဆီလႊာဆိုတာ ျပန္လည္ ျဖည့္တင္းလာဦးမွာပဲေလ

ဒီတစ္ေနရာ

မရရင္

ေနာက္ တစ္ေနရာ..။

( ၁၁ )

မုန္တုိင္းေတြ…တဲ့

ငါ မမုန္းရက္ပါဘူး

အသစ္ကို လိုလို႕

အေဟာင္းကို ဖ်က္ပစ္တာ

သဘာ၀တရား က ကို

ဒီလိုကိုး။

( ၁၂ )

ကမာၻၾကီးရယ္

ရဲရင့္ပါရေစ

ကမာၻၾကီးရယ္

မွ်တပါရေစ

ကမာၻၾကီးရယ္

ျဖဴစင္ပါရေစ။

( ၁၃ )

သဘာ၀တရားၾကီးရယ္

ရွင္သန္ပါရေစ

သဘာ၀တရားၾကီးရယ္

လန္းဆန္းပါရေစ

သဘာ၀တရားၾကီးရယ္

ျငိမ္းေအးပါရေစ။

( ၁၄ )

ကဗ်ာထဲက သံစဥ္

သံစဥ္ထဲက ကဗ်ာ

ဆက္ျပီး ေျပာပါရေစ

ကဗ်ာ သံစဥ္ထဲက အႏုပညာ

အႏုပညာထဲက ကဗ်ာ သံစဥ္

ေမွာ္ရံုေတာမွာ

ျမစ္ၾကီးတစ္စင္း

တျငိမ့္ျငိမ့္ တသြင္သြင္။

( ၁၅ )

ျဖဴစင္ပါေလ … သူငယ္ခ်င္း

ဆက္လက္ ျဖဴစင္ပါေလ

သစၥာတရားအတြက္

လက္ခုပ္တီး  အားမေပးၾကဘူး

ဆိုရင္ေတာင္မွ

အားေပးျပံဳးေလးေတြေတာ့

သူတို႕

ျဖာသြန္းေပးၾကလိမ့္မယ္။

( ၁၆ )

မွားတတ္သူေတြမို႕

မွားေနၾကတာပါ

ခြင့္လႊတ္ျခင္းဟာ

ေအးျမတဲ့ အလင္းကို

ေဆာင္ယူေပးလိမ့္မယ္။

( ၁၇ )

ရူးတတ္သူေတြမို႕

ရူးေနၾကတာပါ

နားလည္ေပးျခင္းဟာ

လွပတဲ့ မနက္ျဖန္ေတြကို

ေဆာင္ယူေပးလိမ့္မယ္။

( ၁၈ )

မခက္ထန္ေလနဲ႕ သူငယ္ခ်င္း

တည္ျငိမ္စြာပဲ သည္းခံ ေစာင့္စည္းလိုက္ပါ

ဆိုးယုတ္မႈတို႕

လာရာလမ္းအတုိင္း

ျပန္သြားၾကလိမ့္မယ္။

( ၁၉ )

ငါ့အတြက္ေတာ့

ေဆာင္းဦးရာသီဟာ

အလွပဆံုးပါပဲကြယ္

ပန္းပြင့္ေလးဟာ

ရနံ႕ထုပ္ကို

စ ျဖည္ေနခဲ့ျပီေလ။

မိုးအိမ္လူ

ျမိဳ႕ေလးကေန ထြက္ခြာေတာ့မယ့္အေၾကာင္း....ဆက္ေၾကာင္း မ်ားစြာျဖင့္

တစ္ေယာက္တည္း ပါပဲ... ။ ဟုတ္တယ္ ကိုယ္ တစ္ေယာက္တည္းပါပဲ...။ ကိုယ့္ေနာက္မွ ႏွင္းေတြ... ကိုယ္တို႕ တုိင္းျပည္ေလးမွာေတာ့ ႏွင္းေတြဟာ ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ေနေလ့ရွိၾကတယ္။ အဲဒီကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ေနတဲ့ ႏွင္းေတြေပါ့... တသဲသဲနဲ႕... ကိုယ္တို႕ျမိဳ႕ေလးေပၚမွာ ရြာသြန္းလို႕... ကိုယ္ ရဲ႕ မ်က္လံုးထဲမွာ ႏွင္းစက္ေတြရဲ႕ ကၾကိဳးဟာ လွပလို႕ ေနေလရဲ႕။ ယံုရဲ႕လား။  မယံုလည္း ကိစၥ မရွိပါဘူး။ ကိုယ့္အေၾကာင္းတရားနဲ႕ ကိုယ္ ရွင္သန္ေနၾကတဲ့ သူေတြခ်င္း ယံုၾကည္မႈဟာ အဲ့ဒီေလာက္ေတာ့ အေရးမပါလွပါဘူး။
ကိုယ္ တကယ္ေျပာခ်င္တာက ကိုယ္ ဒီျမိဳ႕ေလးကေန ထြက္ခြာသြားေတာ့မယ့္ အေၾကာင္း ... ျဖစ္ရပ္မွန္ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ေပါ့။ အရင္ကေတာ့ ကိုယ့္ဆီမွာ ဒီျမိဳ႕ေလးကေန ထြက္ခြာသြားေတာ့မယ္ ဆိုျပီး ေရးထားတဲ့ အခ်စ္ကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္ ရွိဖူးတယ္။ အခုေတာ့ အတိတ္ဆိုတဲ့ မေရ မရာ ေ၀၀ါးမႈထဲမွာ အဲဒီကဗ်ာေလးဟာ ေပ်ာက္ဆံုးလို႕...။ ကိုယ္ လြမ္းရတယ္။ ကိုယ္ လြမ္းေနမိတယ္။ အမ်ားၾကီးပဲ။ ဟုတ္တယ္။ ကိုယ္ အခုတေလာ တကယ္ၾကီးကို လြမ္းတတ္ေနတာ.။ လြမ္းမိတာေလးေတြ စာစီရရင္ အဟဲ သူငယ္ခ်င္းဖတ္ရတာ ေမာသြားမွာပဲ။ ထားပါေလ..
ကိုယ္ တကယ္ေျပာခ်င္တာပဲ ကိုယ္ေျပာေတာ့မယ္။ ကိုယ္ အခု ဒီျမိဳ႕ေလးကေန ထြက္ခြာသြားေတာ့မယ္။ ကိုယ့္ေနာက္မွာ ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ ႏွင္းစက္ေတြ တဖြဲဖြဲနဲ႕ တသဲသဲနဲ႕ မစဲဘဲ ရြာလို႕...။

* @ @ @ *

တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္သည္။ တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္မဟုတ္ပါ။ ထုိ႕အတူ ႏွစ္ေယာက္ထက္ပိုေသာ လူစုလူေ၀းလည္းမဟုတ္ပါ။ ဘ၀ ဟူေသာ စကားလံုးႏွင့္ ထိုအရာ၏ ဆက္စပ္ရာ ဆက္စပ္ေၾကာငး္မ်ား၏ လႈံေဆာ္ ေသြးထိုးမႈျဖင့္  ဤအရပ္ကို ကၽြန္ေတာ္ စြန္႕ခြာေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ စြန္႕ခြာျခင္းသည္ ထြက္ခြာျခင္း ျဖစ္သည္။ ထုိသို႕ မဟုတ္လွ်င္ ထြက္ေျပးျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။ ထုိသို႕ မဟုတ္လွ်င္ တစ္ခုခု ျဖစ္လိ့မ္မည္။ ျဖစ္ခ်င္မွလည္း ျဖစ္လိမ့္မည္။ ျမင္ေတြ႕မႈ ျမင္ကြင္း ထဲမွာ ေတာ့မဟုတ္ ခံစားမႈ ႏွလံုးသားအရ ႏွင္းမ်ား သည္းထန္စြာ ရြာသြန္းေနသည္ကို ျမင္ၾကားရသည္။
အမွန္တကယ္မွာ ႏွင္းမ်ားမွာ ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ေနေသာေၾကာင့္ ျမင္လည္း မျမင္ရပါ။ ၾကားလည္း မၾကားရပါ။ ၾကားရေလာက္ေအာင္လည္း ႏွင္းခဲမ်ား က်ေနျခင္းမဟုတ္။ သို႕ေသာ္ ခံစားသူ ကၽြန္ေတာ္သည္ လြန္စြာမွ အကဲပို စြာ ခံစားတတ္သူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပိုပိုသာသာ ေျပာလိုက္ျခင္း ျဖစ္၏။ ပိုပိုသာသာ ေျပာျခင္း ဆိုသည္မွာလည္း ကၽြန္ေတာ္၏ ခံစားမႈ သိပ္သည္းဆကို ျမင္နုိင္ေအာင္ သံုးလုိက္ျခင္းသာ ျဖစ္၏။ ျမင္ျခင္း မျမင္ျခင္း သည္ သိပ္ေတာ့ အေရးမပါလွပါ။ မျမင္လည္း ျပႆနာ မရွိ။
ကၽြန္ေတာ္၏ ခံစားမႈ သက္သက္သာ ျဖစ္သည္။ အမွန္မွာ ဤစာပိုဒ္ကို ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့ဖူးေသာ ရွင္သန္ျခင္းသီအိုရီ ေရးဟန္အတုိင္း ေရးဖုိ႕ စိတ္ကူးျပီး ေရးျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ မရခဲ့ပါ။ ဖတ္ဖူးသူမ်ားသိလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္ေသာ ျမိဳ႕မွာ ထြက္ခြာျခင္း အေၾကာင္းသည္ လိုရင္းမေ၇ာက္နုိင္ေသာ ကိုရီးယား ဇာတ္ကားမ်ားကဲ့သို႕ ရွည္လ်ားေနျပီျဖစ္သည္။ ယခုထိ ျမိဳ႕မွာ မထြက္ခြာနုိင္ေသး။ မထြက္ခြာနုိင္ေသး၍ ကၽြန္ေတာ္ ဤျမိဳ႕မွာ ယခုထိ ရွိေနေသးသည္။ ဆိုးေပစြ။

* @ @ @ *

 မျမင္နုိင္ျခင္း အိပ္မက္မ်ား .. အိပ္မက္ဆိုးမ်ားလည္းျဖစ္နုိင္သည္ .... ဆီသို႕ ကၽြန္ေတာ္ ထြက္ခြာသြားေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ မုသားမ်ား အလိမ္အညာမ်ား မာယာမ်ား အၾကိမ္ၾကိမ္ ခံစားသံုးစြဲျပီး၍ ဆက္လက္ ပိုမို သိပ္သည္းစြာ သံုးစြဲဖို႕ရာ ကၽြန္ေတာ္ ျမိဳ႕ေလးက ထြက္ခြာေတာ့မည္။ သံေယာဇဥ္အေႏွာင္အဖြဲ႕မ်ား မိုးလြတ္ရာသို႕ မေျပးဘဲ ကၽြန္ေတာ္၏ အိပ္မက္ထဲတြင္ ရစ္ထံုး ဖြဲ႕လ်က္။ ေဆြးလွပါသည္။ အိပ္မက္တို႕ ေရႊေရာင္ ေတာက္ခ်ိန္သည္ ဘယ္ေတာ့လဲ။ ကၽြန္ေတာ္ မေမွ်ာ္မွန္းရဲပါ။ မေမွ်ာ္မွန္းခ်င္ပါ။  ေန႕တစ္ေန႕ သည္ ႏွစ္ဆယ့္ေလးနာရီျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထားပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ကိေလသာ အေမွာက္အမွားတို႕ျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထားပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေနထြက္ခဲ့သည္မွာ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ခဲ့ျပီ ျဖစ္ပါသည္။ ေနမြန္းတည့္ျပီလား ေနေစာင္းျပီလား ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ မသိနုိင္ပါ။ မွားယြင္းမႈတို႕ကို ျပန္လည္ ကိုက္၀ါးရင္း ေနာင္တတို႕ ဂုဏ္မာန္တက္လ်က္ရွိသည္။ ဘ၀သည္ ေမွာင္လြန္းလွေပစြ။ ေလာကတ၇ားသည္ ဘယ္လိုပါလဲ။ ထိုေမးခြန္းကို မထုတ္ထိုက္သူထဲတြင္ ကၽြန္ေတာ္ပါ၀င္ပါသည္။ သို႕ေသာ ္ကၽြန္ေတာ္ ရူးရူးမိုက္မိုက္ အၾကိမ္ၾကိမ္ ေမးေနမိသည္။ ေျဖသူမဲ့ ခဲ့သလို ... နားစိုက္ေထာင္မည့္သူပင္ မ၇ွိခဲ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကသာ ရူးရူးမိုက္မိုက္...။

တိမ္ဖြဲ႕မိုးေတြ ရြာခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္ မလြမ္းခ်င္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ မတမ္းတခ်င္ပါ။ ျဖစ္ပ်က္ အိပ္မက္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္စြာ ျမႈပ္ႏွံထားခဲ့ျပီး ျဖစ္ပါသည္။ ျမိဳ႕ေလးကေတာ ့ ျမိဳ႕ေလးအျဖစ္ ဆက္လက္ တည္ရွိေနလိမ့္ဦးမည္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္အျဖစ္ ဆက္လက္ တည္ရွိဖို႕၇ာ.. ကၽြန္ေတာ္ ...ထြက္ခြာပါေတာ့မည္။ ဥၾသဆြဲမည္ ့ရထားမ်ား မရွိပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ကားျဖင့္ ထြက္ခြာမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ လက္ျပ ႏႈတ္ဆက္မည့္သူ မရွိပါ။ ထုိသူတို႕အား လာေရာက္ မႏႈတ္ဆက္ ၾကရန္ ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳတင္ မွာၾကားထား၍ ျဖစ္သည္။ ေသခ်ာဆန္းစစ္ၾကည့္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လြမ္းေနပါသည္။ လြမ္းရမွာကို ေၾကာက္၍ လြမ္းစရာမ်ားအား ပိတ္ပင္ထားေသာ္ျငား ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ့ ယခုကတည္းက စတင္၍ လြမ္းေနပါျပီ။ ဆိုးေလစြ...သို႕မဟုတ္ ေကာင္းေလစြ။

*@ @ @ *

မိုးအိမ္လူ
7.10.2011
PM; 10:10

သစၥာႏွံထားတဲ့ ျမစ္

(၁)

ပံုရိပ္ေတြ ေပ်ာက္ပ်က္သြားေလာက္ေအာင္
ဇြန္လက
ငါ့အေပၚ မိုးေရေတြ သြန္ခ်

ပန္းကေလးဟာ
ပိုမို စိုလက္ေတာက္ပလာေပမယ့္
ငါကေတာ့
သမာဓိေတြ ယိမ္းယိုင္သြားတယ္
ပိုမို။

(၂)

မဆိုသင့္တဲ့
ေတးတစ္ပုဒ္မွန္း
ငါသိတာေပါ့

ႏွလံုးေသြးေတြ
ခန္းေျခာက္တဲ့ အထိ
ရူးရူးမိုက္မိုက္
ငါ သီဆိုခဲ့တယ္
ဆက္လက္။

(၃)

ရိုမန္ ့ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္နဲ ့
ငွက္တစ္ေကာင္ဟာ
အပ် ံစ သင္တယ္

မုန္တိုင္းတို ့
ေႏြးေထြးစြာ
ဆီးႀကိဳေပြ ့ဖက္
အနာတရေတြနဲ ့ ခႏၶာကို
ဆီးႀကိဳေပြ ့ဖက္
ေႏြးေႏြးေထြးေထြး။

(၄)

အမုန္းတရားကို
စာလံုးေပါင္းတတ္ေအာင္
ငါ မသင္ဘူး
ဘယ္ေတာ့မွ။

(၅)

အစိမ္းရင့္ရင့္ လြင္ျပင္ႀကီးမွာ
အနီေရာင္ ပန္းတစ္ပြင့္ ပြင့္လာတယ္
ဒီ နံနက္။

သဘာ၀တရားႀကီးဟာ
ဘက္လိုက္တတ္သူ
မဟုတ္ဘူး
ငါယံုတယ္။

(၆)

အိမ္မက္အေၾကာင္း
မပါရင္
ဒါဟာ အခ်စ္မျဖစ္ဘူး

စီးဆင္းဆဲ ျမစ္နဲ ့အတူ
ငါ
သီခ်င္း သံၿပိဳင္ သီဆိုခဲ့တယ္။

(၇)

ခ်စ္ေနတဲ့ အေၾကာင္း
ပန္းကေလးကို
ငါ
ေန ့တိုင္း ေျပာတယ္

ရနံ ့ေတြဟာ
သင္း သထက္သင္း
ေမႊး သထက္ ေမႊး
ေန ့စြဲေတြဟာ
ရွက္ေသြးေတြ ျဖာလို ့
အပ်ိဳျဖန္းေလးလို။

(၈)

ၾကယ္သာ မေၾကြခဲ့ရင္
ညဟာ
ဒီလို လွပလာမွာ မဟုတ္ဘူး။

ငါေပ်ာ္တယ္။

(၉)

အခ်စ္သာ
အေ၀းထြက္မေျပးခဲ့ရင္
အလြမ္းက
ေရာက္လာမွာ မဟုတ္ဘူး

အခုေတာ့
ခ်စ္တဲ့ အေၾကာင္းကို
လြမ္းတသသ ေျပာေနရတာကိုက
အခ်စ္ျဖစ္ေနေတာ့တယ္။

(၁၀)

သမုဒယဟာ
မီးလို ပူတယ္။

မီးကို
လူတိုင္း ေန ့စဥ္ အသံုးျပဳတယ္
မီးမရွိရင္
လူေတြ မေနတတ္ၾကေတာ့ဘူး။

(၁၁)

လႈိင္းမထရင္
ပင္လယ္ ဂုဏ္သိကၡာ က်သတဲ့
လႈိင္းထန္လိုက္ပါ…..ပင္လယ္ႀကီးေရ
ရင္တစ္ခုလံုး ေျပာင္းျပန္လန္သြားေအာင္။

(၁၂)

အလင္းတစ္ပြင့္နဲ ့
ငါခရီးႏွင္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္း
ေျပာၿပီးခဲ့ၿပီ။

သတင္းစကားေတြဟာ
ေရာက္ခဲလွရဲ ့ ။

(၁၃)

ေမွာင္မိုက္ရမယ္
ဆိုရင္လည္း
အနက္စစ္စစ္နဲ ့ပဲ
ငါ
ေမွာင္မိုက္ခ်င္တယ္။

(၁၄)

ေရြ ့လ်ားေနတယ္
တိမ္တိုက္ေတြ

အတူတကြ
ငါ
ေရြ ့လ်ားေနတယ္

ျဒပ္မဲ့
အစိုင္အခဲ ႀကီးမားစြာနဲ ့
ငါ ေရြ ့လ်ားေနတယ္
ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ။

(၁၅)

မုန္တိုင္းေတြဟာ
ရပ္တန္ ့ဖို ့ေမ့ေနေအာင္
အေပ်ာ္လြန္ေနခဲ့တယ္

ငါ့ညေတြကို
စားသံုးၿပီးေတာ့
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး
သူတို ့ ။

(၁၆)

ေနျခည္သစ္ၿပီ။

ရူးတတ္သူတို ့
မိုက္မဲစြာ
အေႏြးဓာတ္ လြန္ကဲ ၾကလိမ့္ဦးမယ္။

(၁၇)

ဒါဟာ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး
လို ့
ျငင္းဆန္လို ့မရေလာက္ေအာင္ကို
အခ်စ္ဆန္လြန္းေနခဲ့။

အိမ္မက္ေတြ
မေကာင္းလွဘူးကြယ္။

(၁၈)

ရုပ္ဆန္လြန္းတဲ့
ခ်စ္ျခင္းတရားတို ့အတြက္
မာယာတို ့
ေရႊရည္လူးၾကၿပီ ။

(၁၉)

ပန္းရထားေပၚမွာ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ
ခုတ္ေမာင္း

အလင္းနယ္နမိတ္မ်ဥ္းမွာ
မ်က္၀န္းေတြ
ရီေ၀လို ့ ။

(၂၀)

ငါ
လြမ္းေနတဲ့ အေၾကာင္း
မေျပာရေသးခင္မွာပဲ
သူက
သတိရေနတဲ့ အေၾကာင္း ေျပာတယ္

ဒါဟာ ၀မ္းသာစရာ။

(၂၁)

ခ်စ္ျခင္းတရားတို ့
ႏွလံုးအိမ္ထက္မွာ
နစ္၀င္
အျမစ္တြယ္ေနခဲ့ၿပီ။

အခုခ်ိန္က စၿပီး
ငါ
ေပ်ာ္ရႊင္ရင္းနဲ ့
နာက်င္ရေတာ့မယ္။

(၂၂)

အခ်စ္အတြက္
ေဖေဖာ္၀ါရီ (၁၄) မဟုတ္တဲ့
ရက္စြဲတစ္ခု
ငါ
ခတ္ႏွိပ္လိုက္ၿပီ။

(၂၃)

တိတ္ဆိတ္ျခင္းကို
ရင္ခုန္သံ ျမန္ျမန္နဲ ့
သက္၀င္ ခံစား

အျဖဴေရာင္ေတြ
တလက္လက္ေတာက္ပေနတဲ့
ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုကို
ငါဟာ
တယုတယ ေထြးေပြ ့။

(၂၄)

မနက္ျဖန္ဆိုတာ
ငါ့အတြက္ ေသခ်ာရင္
ပန္းကေလးကို
ငါ ျမတ္ျမတ္ႏုိးႏိုး နမ္းရႈိက္ခြင့္ရလိမ့္ဦးမယ္။

(၂၅)

ေကာင္းကင္မွာ
လႊင့္တင္မယ့္
အိမ္မက္ မဟုတ္ဘူး

ရနံ ့တစ္စနဲ ့
ပန္းေတြ ပြင့္မယ့္
အိမ္မက္ ။

(၂၆)

ေသဆံုးၿပီးေနာက္
သံသရာသာ
တကယ္ရွိခဲ့ရင္
ေဟာဒီ ခ်စ္ျခင္းကို
ငါ့ရင္ခြင္ထဲကေန
လြတ္ထြက္ခြင့္ မေပးေတာ့ဘူး

ဒါဟာ ငါ့ရဲ ့သစၥာ။

*  *   *

 

မိုးအိမ္လူ