မ်က္ႏွာျပင္ကို အသာအယာ သပ္ခ်ထားသမွ်

ကိုယ့္ကိုယ္ကို screenshot ထား တယ္
လမ္းခ်ိဳးလမ္းေကြ႕ေတြဟာ အခ်ိန္မေရြး Reportအထု မခံရဘဲ ေပ်ာက္ဆံုးသြားနုိင္သလို
စာမတတ္ေပမတတ္ေတြရဲ႕ ခလုတ္မွားႏွိပ္ျခင္းေတြကေနလည္း ေဖ်ာက္ဖ်က္ျခင္းခံရနုိင္တယ္
ေရြ႕လ်ားမွဳတိုင္း ထိေတြ႕မွုတုိင္း မွတ္တမ္းတင္ပံုရိပ္ေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ျပုလုပ္ျခင္း
စာတိုစာစမ်ား ကေယာင္းကတမ္း ရိုက္ႏွိပ္ ေရးပိုစ့္ျခင္း
ကာကြယ္ျခင္းဟာ ကုသျခင္းထက္ အျမဲတမ္း ပိုေကာင္းခဲ့ပါတယ္
အခုေတာ့ စိုစိုရႊဲရႊဲ
ထီးမပါတဲ့ မိုးရာသီေန႕ေတြမွာဆို ခ်စ္ခဲ့ဖူးတာေတြ အကုန္ေမ့
ကိုယ့္ အတၱေလေတြ မိုးေရစိုစြတ္ပ်က္ျပယ္သြားမွာကို ေသမေလာက္ေၾကာက္ရြ႕ံတတ္လာခဲ့ျပန္ျပီ
မတုိင္ခင္ screenshot
တိုင္းေဒသၾကီးအစြန္က ျမိဳ႕ေသးေသးေလးတစ္ခုကေန
တိုင္းေဒသၾကီးအလယ္က ေမဂ်ာျမိဳ႕ၾကီးတစ္ခုဆီလာတဲ့လမ္းတစ္ေလွ်ာက္
သတင္းမိတဲ့အခါ မိ မိုးမိတဲ့အခါ မိ
ဒါေတြဟာ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ လြမ္းစရာလား စိတ္ပ်က္စရာလား အားတက္စရာလား
တစ္လားလားနဲ႕  လားခဲ့တာလဲ ႏွစ္ ေပါင္းမ်ားစြာခဲ့ျပီ
အဲဒီေန႕ေတြ တုန္းက screenshot မလုပ္ေတာ့ ေသခ်ာမမွတ္မိ
မျမဲတဲ့တရားေတြကို အၾကိမ္ၾကိမ္အခါခါ တဖ်ပ္ဖ်ပ္
အသိ သတိတိုင္းကို တဖ်ပ္ဖ်ပ္
ဖ်ပ္ခနဲျပီးေတာ့ ဖ်ပ္ခနဲပဲ မက္မိုရီကဒ္ထဲ ကူးေျပာင္း
ႈႈဦးေႏွာက္ဗလာနဲ႕ စိတ္အလြတ္ၾကီးနဲ႕ ျမင္ကြင္းေတြကိုscreenshot ျပီးရင္း
shot ....။။

Moe Eain Lu
14 Oct 2015

တံခါးေစာင့္

ၾကယ္ပြင့္ေတြအေၾကာင္း
မေျပာခ်င္ဘူး
(ေကာင္းကင္ေရာ၊ေျမျပင္ေရာ။
လင္းပြင့္တာေရာ၊ ေမွးမွိန္တာေရာ။)

မနက္ျဖန္ေသာက ကို
ျဖန္႔ၿပီး ေက်ာခင္း
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို အေတြးနဲ႔ ထြန္းညႇိလိုက္တယ္
အလင္းေပါက္။

မိုးအိမ္လူ
၁၈၀၃၂၀၁၅

ေမွာက္ထားတဲ့ ဖန္ခြက္ထဲမွာ ျပည့္လွ်ံ ေနတဲ့အရာ

မယံုၾကည္ျခင္းကို ယံုၾကည္ျခင္းနဲ႔ ၿငိမ္သက္ေစတယ္။
အျပန္အလွန္။
အခ်ိန္ကာလအေၾကာင္း ေျပာၾကတိုင္း အတိတ္ကာလကိုပဲ ထင္သာေစတယ္။
သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြေၾကာင့္ ေျခသံဟာ ညံခဲ့တယ္။
ညေနခ်ိန္ ေကာ္ဖီ မဟုတ္ဘူး။
ညဦးခ်ိန္ ဝီစကီ မဟုတ္ဘူး။
ေမတၱာ ဟာ အရည္လို႔ ဘယ္သူ ေျပာခဲ့သလဲ။
စဥ္းစားတယ္။
အက္ေၾကာင္းထေနတဲ့ အနာဂတ္ဟာ အပူေလာင္ခဲ့လို႔ ျဖစ္တယ္။
ေမတၱာ ေရ ဟာ ေအးျမ ေအးခ်မ္း တာကေတာ့ အေသအခ်ာ။
မေန႔က ဝတ္ခဲ့တဲ့ အက်ႌကို ေျပာင္းျပန္လွန္ၿပီး ဒီေန႔ ျပန္ဝတ္တယ္။

ငါ့ဘဝဆိုတာကလည္းကြာ ဆိုဒ္မကိုက္တဲ့ အက်ႌဝတ္ထားရသလိုပါပဲ။
အျမဲတမ္း အသက္႐ွဴ ၾကပ္။
ျမင္ရတဲ့လူေကာ ဝတ္ရတဲ့လူေကာ ဘယ္ေတာ့မွ စမတ္မက်။
စိတ္ဓာတ္သာ က်ခဲ့တယ္။

မိုးအိမ္လူ
၁၇၀၃၂၀၁၅

ေႏြ သတင္းဟာ သီခ်င္း မျဖစ္

မသာမယာ သတင္းေတြ မျပတ္
စိတ္အာရံုက ေဒါသတရားအတိုင္း
ေႏြေရာက္ၿပီဆိုေတာ့လည္း
အပူလိႈင္းေတြ တလိမ့္လိမ့္တိုက္ဦးမွာေပါ့

ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ ခ်ည္အက်ႌေလးလည္း ႏြမ္းေလ်ာ့ေနခဲ့ၿပီ
စကားဓားေတြလား
ဓားစကားေတြလား
ထိေတြ႔ဆက္ဆံမိသမွ်ဟာ ၾကမ္းတမ္းၿမိ႐ွ
ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ သည္းခံစိတ္ေလးလည္း ကြဲ
ေၾကမြလ်ေနခဲ့ၿပီ
မီးခိုးတန္းေတြရဲ႕ ႐ုန္းႂကြမႈဟာလည္း
တကယ္ေတာ့ အထီးက်န္စရာ
ေမတၱာ တရားအေျခခံတဲ့ သတင္းတစ္ပုဒ္ေလာက္ေတာ့
ေန႔စဥ္ ႐ွဴ႐ိႈက္ခ်င္ေသးရဲ႕
ရနံ႔ေကာင္းတို႔ ေသလြန္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္း
ကြၽန္ေတာ့္အိပ္မက္ေလးကို
အိပ္မက္ေလးအတိုင္းပဲ ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။

မိုးအိမ္လူ
၁၆၀၃၂၀၁၅