Monday, September 19, 2016

အေငြ႕ေတြနဲ႕ အတူ ပ်ံ




ေႏြရာသီ ခုႏွစ္ဆယ့္ငါး ရာခုိင္းႏႈန္း မိုးရာသီ ႏွစ္ဆယ့္ငါး ရာခိုင္ႏႈန္း ကို
မိုးဥတုလို႕ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ျမိဳ႕/နုိင္ငံေတာ္။
လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ေနလံုးဟာ ဒီအကြာအေ၀းအတုိင္းပါပဲလား
သိပၸံပညာမွာ ညံ့ဖ်င္းခဲ့ေလျခင္း နုိင္ငံေတာ္သစ္တစ္ရပ္ တည္ေဆာက္ရာမွာ
ဖုတ္ဖတ္ခါျပီး ထ သြားတဲ့ ေရွးဦးလူသားမ်ားအတုိင္း အားလံုး လည္း ဖုတ္ဖတ္ခါ။

ျမစ္ၾကမ္းျပင္မွာ ထုိင္ေနရင္းက ေလယာဥ္ပ်ံေတြကို ေရတြက္ရ
ဒိုက္သရိုက္ေတြဟာ မ်က္ႏွာေပၚမွာ သစ္ငုတ္တစ္ခုအမွတ္နဲ႕ ရစ္ပတ္တင္က်န္
စမတ္ဖုန္းထဲက ႏုတ္ထဲမွာ ဒီေန႕အတြက္ ၀ယ္ျခမ္းစရာေတြ ျပန္ၾကည့္
ျပီးေနာက္ အေမရိကန္ ညႊန္႕ေပါင္းအဖြဲ႕ရဲ႕ မွားယြင္းပစ္ခတ္မႈကို ခံုရံုးစစ္ အေရးယူမွာလား
တစ္ခါတစ္ခါ သတင္းေခါင္းစီးေတြလို ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ေတြးျဖစ္ရံုကလြဲလို႕
မွတ္ခ်က္ေပး မွ်ေ၀ရံုအျပင္ ဘာမွမတတ္နုိင္ဘူး

ဘယ္သူ႕ဒိန္ခဲေတြ ေရႊ႕လာသလဲ မသိ။ ၾကြက္ေတြနဲ႕ လမ္းမွာတိုးျပန္တယ္။
မင္းတို႕ ဒိန္ခဲ ငါ ထပ္ေရႊ႕ၾကည့္ခ်င္တယ္ ရမလား လို႕ လွမ္းေအာ္ေတာ့
ၾကြက္ေတြ ခဏ ရပ္တန္႕သြား။ ျပီးေတာ့။ ျပိဳင္တူ ေအာ္ရယ္သြား။ ျပီးေတာ့။ ခပ္သုတ္သုတ္ပဲ ေရြ႕လ်ားသြား။
ကိုယ့္မွာသာ ေလးကန္ေနတဲ့ ေျခလွမ္းေတြနဲ႕ ျမန္လွျပီ သတ္မွတ္ထားရ။

ေႏြအပူနဲ႕ မိုးဥတုထဲ အစေတြ ျပန္ေကာက္။
ေကာက္သမွ် ျပန္ေျဖာင့္။
ေျဖာင့္သမွ် ျပန္ စီစဥ္။
စီစဥ္ေနတုန္းမွာပဲ ျပန္ေကာက္သြား။
ကိစၥေတြဟာ ကိစၥ ျဖစ္လို႕ကို မဆံုးနုိင္ဘူး။ ဘာရယ္ညာရယ္မဟုတ္
စိတ္လိုလက္ရကို ဆဲေရပစ္လိုက္မိတယ္ ကိုယ္မဟုတ္တဲ့ အျခား ကိစၥေတြကို။

မိုးအိမ္လူ
၁၉.၉.၂၀၁၆
ညေန ၃ နာရီ ၁၅ မိနစ္

ျပဳတ္ထြက္သြားေနတဲ့ ၀ါက်တစ္ေၾကာင္းရဲ႕ အရိုးအဆစ္ေတြ



ပင္လယ္ကို မွ်ားထားတဲ့
စိတ္တစ္ဖက္က
တန္းလန္း။


 ေ၀ဟင္မွာ လႊင့္ထားတဲ့ လႈိင္းအလ်ားေတြ
ဖမ္းယူေနတဲ့ စိတ္တစ္ဖက္က
တန္းလန္း။

အေမွာင္ေခတ္က အလင္းသတၱဳတစ္ခုကို
ဓာတ္ခြဲစမ္းသပ္ေနခဲ့ျခင္း။

မ်ားစြာ။ လမ္းခြဲေတြ ဟာ
အီလက္ထေရာနစ္ ဆားကဒ္ျပားေပၚက
လမ္းေၾကာင္းေတြလို။

ကမာၻတစ္ျခမ္းလံုး ပုပ္သိုးသြားျပီးတဲ့ေနာက္
နယ္ေျမသစ္လာရွာတဲ့ ျဂိဳဟ္သားေတြရဲ႕ ယာဥ္ေပၚကို
တိတ္တခိုး လိုက္ပါသြားဖို႕
လက္ေရြးစင္ လူျပိန္းေတြဟာ ၀တ္စံုျပည့္။

မေကြးျမိဳ႕ရဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပန္းျခံဟာ
ေခတ္မီေအးခ်မ္းတဲ့ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ရဲ႕ အသြင္ကို ေဆာင္ယူလ်က္။
ညမ်ားမွာ မူးေနတဲ့ ဆိုင္ကယ္ေတြကို ေရွာင္ရွားရင္း။

စာရိုက္မွားရံဳတင္မဟုတ္ဘဲ အမွားကို ေမ့တတ္တဲ့ အၾကိမ္အေရအေတြက္
စာမ်က္ႏွာကို မွတ္သားထားတဲ့ မြန္းစတားေလး
ဘယ္ကို ထြက္ေျပး။

နံရံရဲ႕ ညာဘက္ တစ္ျခမ္းကို စာအုပ္စင္အျဖစ္ ထားမယ္
အဂါၤျဂိဳဟ္ေပၚမွာ ေရရိပ္ေရေယာင္ တကယ္ရွိသလား
ငါးခုေျမာက္ ဒိုင္မစ္ရွင္း
Intersteller ရုပ္ရွင္ၾကည့္ျပီး ေဂါက္သြားသလားပဲ
ေျခလွမ္းေတြဟာ လိုရင္းမေရာက္ျပန္ဘူး။

အမည္။ မိဘ အမည္။ အဘိုး အမည္။ အေဘး အမည္။ အဘီအမည္။
သူတို႕ရဲ႕ အလုပ္အကိုင္။ သူတို႕ရဲ႕ မွတ္တုိင္။
အကုန္ျဖည့္စြက္ျပီးတဲ့ေနာက္
ခရုငယ္ဟာ မပုၾကြယ္ကို ေတြ႕သြားခဲ့တယ္
မပုၾကြယ္ဟာ သိပ္ျပိန္းတယ္လို႕ သိသြားခဲ့တယ္။

ထိပ္ဆံုးမွာ ေတြ႕ၾကျပီေပါ့.....ၾကြက္ေတြ
ခရင္းသြားခၽြန္ထက္ေပၚမွာ ေတြ႕ၾကျပီေပါ့ ...ၾကြက္ေတြ
ေၾကာင္ေတြဟာ ၾကြက္ေတြကို မစားခင္ အနည္းငယ္ေတာ့ ေဆာ့ကစားတတ္ေသးတယ္။
အခုေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္
ၾကြက္ေတြကို မစားခင္ ၾကြက္ေတြ နားမလည္တဲ့ နိုင္ငံေရးစကားေတြ
ဟိတ္ဟန္ အျပည့္ ေအာ္ဟစ္ ျငင္းခံု
ျပီးေတာ့
ေဒါသတၾကီးပဲ ကိုက္၀ါးလိုက္ၾက။

ပထမဆံုး လန္႕နုိးရတဲ့ အိပ္မက္ထဲမွာ
ပုရြက္ဆိတ္ေတြဟာ ပုရြက္ဆိတ္လူသားကို သစၥာေဖာက္လိုက္ၾကတယ္

 ေခၽြးသံရႊဲရႊဲနဲ႕ အေျခခံဥပေဒကို အေလာတၾကီး
လွန္ဖတ္။
အတည္ျပဳတဲ့ ခုႏွစ္သကၠရာဇ္ဟာ အေရးမၾကီးခဲ့ဘူး။

ဆံပင္သာ ကုန္သြားတယ္
ပညာမကုန္ေသးတဲ့ ဆံသဆရာရဲ႕ လက္ေအာက္က
ဦးေခါင္းေတြေပါ့။

ကမာၻမတည္ခင္
အားလံုး
Selfie!
....။

မိုးအိမ္လူ
၁၈.၉.၂၀၁၆
မြန္းလြဲ ၁ နာရီ ၄၀ မိနစ္

Friday, September 16, 2016

ျမိဳ႕ကို မင္ရည္က်ဲက်ဲနဲ႕ က်ဲပက္လုိက္တုိင္း


ေလ်ာ့ရဲေနတဲ့ လမ္းမၾကီးမွာ အရွိန္အျမင့္ဆံုးတင္ထားတဲ့ စိတ္နဲ႕ ေပါက္ျပဲေနတဲ့ ဘီးတစ္ခု ။
အိပဲ့အိပဲ့ ေပါ့။
ေသေသသပ္သပ္ ရိုက္ထားတဲ့ သစ္သားခံုတန္းေလးမွာ ခ်စ္စိတ္အျပည့္နဲ႕
ေရးထိုးထားတဲ့ ေကာ္ရက္ရွင္ ျဖဴျဖဴေလးေတြ
ညအခါ ၾကည္သာတဲ့ ေကာင္းကင္မွာ ၾကယ္ေတြလို ေဖြးဖြးလႈပ္။
ေခတ္တစ္ေခတ္ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ရဲ႕ တက္တူးေတြေပါ့။
ညေနခင္းမ်ားစြာမွာ ျမစ္ေရဟာ ျငိမ္လြန္းတယ္
ေသေနတဲ့ အလ်င္နဲ႕ ေရြ႕ေနလိုက္တာမ်ား
စနစ္တစ္ခုက ေလ့က်င့္ေပးလိုက္တဲ့ ေျခလွမ္းမ်ားအတုိင္း။
ပုဂံဟာ တည္ေနဆဲ ျမဲျမံေနဆဲ။
ေရာခ့္သီးခ်င္း အျပင္းစားေတြ မႈတ္ထုတ္ေနတဲ့ အိတ္ေဇာပိုက္ေတြဟာ
ကမာၻမပ်က္မီ တပ္လွန္႕သံေတြလား
2012 ရုပ္ရွင္ဟာ စိတ္ကူးယဥ္ ဆန္လြန္းခဲ့ေပါ့။
တစ္ခါက ျမိဳ႕အထြက္မွာ သက္တမ္းရွည္ သစ္ပင္ၾကီးတစ္ပင္ ရွိခဲ့ဖူးတယ္
သက္တမ္းရွည္သစ္ပင္ၾကီးဆိုေတာ့ သက္တမ္းက အရွည္ၾကီးေပါ့
ဒီ့ထက္လည္း မပိုပါဘူး ျပီးေတာ့လည္း
မိုးသည္းတဲ့ တစ္ေန႕မွာ လဲျပိဳသြားခဲ့တာပဲ။
ဆိတ္ျငိမ္ရပ္ကြက္မ်ားမွာ ေပ်ာ္ရႊင္သံဟာ ေယာင္မွားလို႕ေတာင္ ထြက္မလာခဲ့ဘူး။


မိုးအိမ္လူ
၁၇.၉.၂၀၁၆
ေန႕လည္ ၁၂ နာရီ ၄၄ မိနစ္

နံရံတစ္ခုကေန နံရံတစ္ခုဆီ အဖိတ္အစင္



ဒီေန႕ ထိေတြ႕မိတဲ့ စာရြက္ အေရအတြက္ကို စိတ္နဲ႕ ျပန္ေရတြက္ၾကည့္။
ေန႕ဟာ စာရြက္တစ္ရြက္လို ေလထဲမွာ ေ၀့ကာ ၀ဲကာ။
ျမိဳ႕ရဲ႕လမ္းေတြေပၚ ရႈပ္သထက္ ရႈပ္လာတဲ့ ယာဥ္မီးခိုးေငြ႕ေတြထဲ
ေအာက္စီဂ်င္ေတြ ဘယ္သစ္ပင္မွာ သီးပြင့္ေနၾကပါလိမ့္။
ဘယ္သူမွ မေရႊ႕လို႕ မေရြ႕ခဲ့တဲ့ အတိတ္ကာလ ခ်ဥ္ဖတ္မ်ားနဲ႕။
ေကာ္ဖီမစ္ထုပ္ထဲမွာလည္း ေက်းဇူးတရား သက္တမ္းဟာ ကုန္ဆံုးသြားျပီ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း မနက္က ေကာ္ဖီေဖ်ာ္တုန္းက သတိတရ။
အခုေတာ့လည္း လြမ္းသလိုလို ေဆြးသလိုလို ပစၥဳပၸန္ ကိစၥမ်ား မွာ ပ်င္းရိေနျမဲ။
ပြဲေတာ္ဟာ ေဗ်ာက္ေဖာက္သံေတြနဲ႕ ျပန္လည္ ၀င္ေရာက္လာခဲ့ျပန္ျပီ။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ရွာရင္း နုိင္ငံေတာ္ သစၥာေဖာက္ျဖစ္သြားေလျခင္း ေဂ်ဆြန္ဘြန္း နဲ႕အတူ
ဦးရွည္ၾကီးဆိုင္မွာ ေပါ့ဆိမ့္ေသာက္ျဖစ္ခဲ့ေသးသလား။
လူေတြမ်ားခဲ့တယ္။ နာမည္ေတြမ်ားခဲ့တယ္။ စရိုက္ေတြ မ်ားခဲ့တယ္။
ဒီအေရးအသား မေခ်ာမေမြ႕ၾကီး အသက္ရွည္မွ ရွည္ပါ့မလား စိုးရိမ္ခဲ့ရ။
ႏွစ္ရွည္လမ်ား အသံဆိုးေတြဟာ အသက္ရွည္ခဲ့တုန္း Short Film ေတြမွာ
ၾကည့္ရ ေမာရ ဒါပဲလား ဒီလိုခ်ည္းပဲလား ဘယ္မွာလဲ ဘာလဲ ဘာညာ ဘာညာ။
ေန႕စဥ္ သူမ်ားတကာရဲ႕ Status တရားေတြ လိုက္နာရင္း ေခတ္ေပၚလူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ ဟာ မလြယ္ပါဘူး။
ျမန္မာစကားပံုု က်မ္းကုန္ေအာင္ ျဖစ္ပ်က္ေနျခင္းထဲ သုိးေဆာင္းစကားပံုထဲက လူ ။
မတရားမႈ ျဖစ္ျဖစ္ တရားမမွ်တမႈျဖစ္ျဖစ္ ေရးၾကီးခြင္က်ယ္ ေကာက္ရိုးမီးအျဖစ္နဲ႕ပဲ
မီးခိုးေတြ မႊန္ခဲ့ရတဲ့ အဆုတ္နဲ႕ ၾကပ္ခိုးေတြ စြဲခဲ့ရတဲ့ စိတ္နဲ႕။
အေသခံေဖာက္ခြဲခ်င္စိတ္ေတြဟာ အမည္နာမ အစစ္အမွန္မရွိ။
ေဖာက္ခြဲျပီးတုိင္း ျဖစ္ေနက်ၾကီးအတုိင္း လည္ပတ္ျပီးတုိင္း တစ္ကမာၻလံုး
အာရံုေၾကာေတြ အားနည္းခဲ့တယ္ အရိုးက်ီးေပါင္းေတြ တက္ခဲ့တယ္
ကဲ ဘာေကာင္းခဲ့သလဲ ယေန႕ သတင္းထူးမ်ား။


မိုးအိမ္လူ
၁၆.၉.၂၀၁၆
ညေန ၄ နာရီ ၁၁ မိနစ္

အျပင္းေတြ ေသာက္တိုင္း ျဖစ္ရတဲ့ ကိစၥ



ဘယ္သူမွ ေရေရာတာ သိပ္မႀကိဳက္လွဘူး
ဒီလိုပဲ အက်င့္ျဖစ္ေနတဲ့အတိုင္း ျပံဳးျပလိုက္တယ္
ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အက်ိဳး စီးပြားဖို႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္
ေျခဆံုး ေခါင္းဆံုး အတြင္းထဲထိ ထိုးေဖာက္ လွန္ေလွာၾကည့္
ေရေရာထားတဲ့ ေရႊရည္ေတြ ငါ့ေ႐ွ႕ကေန ဖယ္လိုက္စမ္းကြာ

ၾကယ္ေျပာက္ၾကယ္မႊန္း ေတြ နဲ႔ စကားေတြက ေတာက္ပလွရဲ႕
အေပးအယူကိစၥေတြ ႏိုင္ငံပိုင္သတင္းဌာနေတြက တရားဝင္ထုတ္ျပန္ၿပီးၿပီ
လက္ဆြဲခလုတ္ကို ဘယ္သူေဆာ့ေနသလဲ
မီးလင္းလိုက္ မီးေမွာင္လိုက္ မီးေတာက္လိုက္
အဲ့ဒီေရေရာထားတဲ့ အေရးအသားေတြ ပိုစ့္လုပ္တာေတြ ေတာ္ၾကစမ္းကြာ
တည့္လြန္းေတာ့ ရြဲ႔သြားတာေပါ့ လမ္းေၾကာင္းမွန္သမ်ွ
ရြဲ႔သမ်ွ အမွားေကာင္ႀကီးျဖစ္ၿပီးတိုင္း ေရမေရာတာပဲ ႀကိဳက္တတ္လာ
ေၾကာင္ေတြကလည္း ေၾကာင္ေတြပဲ အက်င့္ကို မေဖ်ာက္
ႂကြက္ေတြကလည္း ႂကြက္ေတြပဲ အသံကို မရပ္
ဝက္ေတြကလည္း ဝက္ေတြပဲ ခဏေလးကို မနား
အဲ့ဒီေရေရာထားသမွ် ေရထဲသာ သြန္ပစ္လိုက္ၾကစမ္းကြာ။

မိုးအိမ္လူ
၁၅.၉.၂၀၁၆
ည ၈နာရီ ၂၂မိနစ္

ႀကိယာမ်ား ေပ်ာက္ဆံုးျခင္း



အလယ္အလတ္ တန္းစား
ေန႔စဥ္ ရက္စြဲ

မျပယ္ႏိုင္တဲ့ မီးခိုးေငြ႔
အသက္႐ွဴၾကပ္ေနတဲ့ ေတာင္ကတံုး

 ျခစ္ခ်ထားတဲ့ အမွတ္အသား
အေမွာင္ထဲက မ်က္ရည္စီးသံ

လူေခၚေခါင္းေလာင္း
အပ်င္းေျပတိုက္ခတ္ေနတဲ့ ေလ

မိတ္ေဆြ၏ ဖိတ္စာ
ဓားဦးခြၽန္ထက္က အထီးက်န္ျခင္း

႐ွံုးနိမ့္ျခင္း ရယ္ေမာသံ
Black Hole ထဲ ကြၽံေနတဲ့ ေျခေထာက္တစ္ဖက္

အသံျမည္ၿပီး မေရြ႔တဲ့ နာရီလက္တံ
ကေလးဘဝက ထိုင္ခံုပု အေဟာင္းကေလး။

မိုးအိမ္လူ
၁၄.၉.၂၀၁၆
ညေန ၄နာရီ ၅၈မိနစ္

အခ်ပ္​လိုက္​ကြာက်​ေနတဲ့ ​ေဆးသား​ေတြလို အာရံု



ယံုၾကည္​ခ်င္​တဲ့ စိတ္​႐ွိရင္​ ယံုၾကည္​လိုက္​ ။ ​ေဝဒနာ​ေတးထပ္​​ေတြဟာ
မ႐ိုးႏိုင္​ မအီႏိုင္​တဲ့အျပင္​ ပလက္​​ေဖာင္​း​ေပၚမွာ အနင္​းခံ​ေနရတဲ့ စိတ္​​ေတြကသာ ဇာတ္​လိုက္​ျဖစ္​လာခဲ့​ေတာ့။ အဆင္​့အတန္​းဟာ ခြဲျခားစရာ မလိုဘဲ ကြဲျပားၿပီးသားျဖစ္​တဲ့အ​ေၾကာင္​း။ လမ္​း​ေဘး​​ေစ်းမွာ​ေရာင္​းတဲ့ ပစၥည္​း မဟုတ္​တဲ့အတြက္​ ကဗ်ာကို ​ေစ်းမဆစ္​ဖို႔ ​ေျပာခ်င္​တယ္​။ မ​ေကာင္​းမႈဟာ နက္​ဝက္​ဘ္​ ​ေဒတာ အြန္​လိုက္​တိုင္​း တလိႈင္​လိႈင္​ နယူးဖိဒ္​​ေလ့႐ွိ။ အခုရက္​ပိုင္​းမွာ ခပ္​စိပ္​စိပ္​ျဖစ္​လာသမို႔ လက္​​ေတြလည္​း ပြန္​းလာသလို စတစ္​ကာလည္​း ​ေပပြ။ ပ႐ိုမိုး႐ွင္​း​ေပါင္​းစံုဟာ မိုးရာသီ​ေရာက္​ရင္​ မိုးရာသီအတိုင္​း တဖြဲဖြဲနဲ႔ ပိုင္​ဆိုင္​မႈအစစ္​​ေတြကို ပိုင္​ဆိုင္​မႈအတု​ေတြနဲ႔ လဲလွယ္​သြားၾက။ သတ္​မွတ္​ရက္​ထက္​​ေက်ာ္​လြန္​မႈမွန္​သမ်ွဟာ ​ေၾကကြဲဖို႔ရာခ်ည္​း။ အိပ္​မက္​ထဲမွာ​ေတာ့ အိပ္​မက္​မက္​တဲ့အ​ေၾကာင္​းသာ အိပ္​မက္​မက္​​ေလ့႐ွိခဲ့။ ​ဆစ္​ ပြိဳင္​့ တူး အၿပီး။ ဘယ္​သူ ကိုယ္​့​ေလာက္​ ​ေၾကကြဲခဲ့ပါလိမ္​့။

မိုးအိမ္​လူ
၁၂.၈.၂၀၁၆
ည ၁၁နာရီ ၅၉မိနစ္

​ေခတ္​ မလြန္​႔တလြန္​ ႐ုပ္​႐ွင္​



ၿမိဳ႕ျပ၏ မိုးရာသီ​ေနာက္​ဆံုး​ေန႔မ်ား သီအိုရီအတိုင္​း လည္​ပတ္​​ေနပံုသည္​ ယႏၱရား ဆန္​ဆန္​
တကယ္​က အရာအားလံုး ယႏၱရား ဆန္​ခဲ့ၾကသည္​ပဲ မဟုတ္​လား။

​ေလွာင္​​ေျပာင္​ရယ္​​ေမာစရာမ်ား၊ စိတ္​ညစ္​ညဴ းဖြယ္​ရာမ်ား ၿပီးသည္​့အခါ ၾကည္​ႏူး​ေႏြး​ေထြးမႈမ်ား ထီးတစ္​​ေခ်ာင္​း​ေအာက္​တြင္​
ဖူးပြင္​့ခဲ့ၿပီ မဟုတ္​လား။

ဧရာဝတီျမစ္​ကို ျမင္​ရသည္​့အခါ အ​ေတြး​မ်ား က်ယ္​ျပန္​႔႐ွည္​လ်ားရၿပီး
ျမစ္​ကမ္​းနံ​ေဘးတြင္​ ထိုင္​ရင္​း ျဖတ္​သြားျဖတ္​လာမ်ားကို ၾကည္​့ရသည္​့အခါ အျမင္​​မ်ား က်ယ္​ျပန္​႔႐ွည္​လ်ားရ၏။
ျမစ္​တစ္​စင္​းကို ​ေခြလိပ္​ထိုးသိပ္​ ထည္​့ထားခဲ့​ေသာ စာအုပ္​​ေဟာင္​းမ်ား၊စာရြက္​အတိုအစ အ​ေဟာင္​းမ်ား ႐ွိခဲ့ၿပီ မဟုတ္​လား။

​ေကာက္​႐ိုးမီးသဖြယ္​ စည္​းစနစ္​က်မႈသည္​ ရာသီအစမ်ားတြင္​ ဟုန္​းခနဲ
အခ်ိန္​ကို တိရိ​ေသသပ္​ဖို႔ ႀကိဳးစား​ေသာ သူရဲ​ေကာင္​းတစ္​​ေယာက္​၏ ဓားသည္​ ​ေဟာင္​း​ေဆြး တံုးတိ​ေနခဲ့ၿပီ မဟုတ္​လား။

ပြင္​့ဖတ္​မ်ား​ေပၚမွ တက္​တူး႐ုပ္​သည္​ ​ေပၚပင္​ၿငိမ္​းခ်မ္​း​ေရး မဟုတ္​
အၿမီးက်က္​ လ်ွင္​ အၿမီးစားမည္​့သူ အဆင္​သင္​့႐ွိ၍
​ေခါင္​းက်က္​လွ်င္​ ​ေခါင္​းစားမည္​့သူ အဆင္​သင္​့႐ွိၿပီး ျဖစ္​၏
ကုသျခင္​းထက္​ ႀကိဳတင္​ကာကြယ္​ျခင္​းက ပို​ေကာင္​း၍
လက္​နက္​သစ္​မ်ားအၿပိဳင္​အဆိုင္​ထုတ္​၍ စစ္​ပြဲမ်ား အျပန္​အလွန္​ စတင္​ခဲ့ၾကသည္​ မဟုတ္​လား။

စီးပြား​ေရးဆိုသည္​မွာ အျမင္​႐ွိဖို႔ပဲ လို၏
အာဏာ႐ွင္​ ျဖစ္​စရာမလို ဒုကၡသည္​တို႔၏ မ်က္​ရည္​ကို ခု၍လည္​း ပန္​းတိုင္​​ေရာက္​ႏိုင္​၏
အနည္​းငယ္​ ယုတ္​မာရသည္​​ေပါ့
ယုတ္​မာႏိုင္​ခဲ့လို႔ု ယုတ္​မာခဲ့ၿပီးၾကၿပီ မဟုတ္​လား။

ဗိုင္​းရပ္​စ္​မ်ား ကဲ့သို႔ အဖ်က္​ပိုးမႊားမ်ား ႐ွိမွသာ ပဋိဇီဝ​ေဆးမ်ားလည္​း ႐ွိႏိုင္​မည္​
သူ႐ွိမွ ကိုယ္​႐ွိ အျပန္​အလွန္​မွီခို ဆက္​ဆံ ႐ုန္​းကန္​ ဝ့ံႂကြားခဲ့ၾကၿပီး
မိုး​ေရထဲမွာပင္​ မီးခိုးမ်ား အူထြက္​​ေနတတ္​ခဲ့ၾကၿပီ မဟုတ္​လား။

မိုးအိမ္​လူ
၁၁.၉.၂၀၁၆
ည ၁၀နာရီ ၂၀မိနစ္

Saturday, September 10, 2016

လမ္​းမႀကီးရဲ႕​ေဘး ​ေပမယ္​့ ဝိုင္​းစုခိုင္​သိန္​းနဲ႔ မ​ေတြ႔ခဲ့ဘူး



အဲ့ဒီ​ေနာက္​ ျခင္​ဟာ ​ေက်ာက္​​ေခတ္​ထဲ ပ်ံ​ေျပးဝင္​သြားတယ္​
အသဲကြဲပံုစတစ္​ကာကပ္​ထားတဲ့ အက်ိႌဝတ္​ထားတဲ့ ​ေကာင္​​ေလးဟာ ​စီးကရက္​ကို​ ေနာက္​ဆံုးအႀကိမ္​အျဖစ္​ ႐ိႈက္​ဖြာၿပီး
မီးခိုး​ေငြ႔​ေတြထဲမွာ အတိတ္​ကို ႐ွာတယ္​
သုဓမၼာလမ္​းမႀကီးမွာ ဘယ္​နံပါတ္​ကို ​ေစာင္​့ရမလဲ မ​ေသခ်ာဘဲ ​ေစာင္​့​ေနခဲ့တာလည္​း
မ​ေန႔က ​ေတြ႔လိုက္​တဲ့ ဂ်ာနယ္​ထဲမွာ ၂၁ရာစုရဲ႕ ပင္​လံုညီလာခံ​ေတာင္​ က်င္​းပ​ေနခဲ့ၿပီ
မိုးတဖြဲဖြဲက်လာ​ေတာ့ မိုးအတု​ေတြအ​ေၾကာင္​း ကဗ်ာကို သတိတရ
အဲကြန္​းဘတ္​စ္​ထဲက အ​ေအးဓာတ္​နဲ႔ အျပင္​ဘက္​က ရြာ​ေနဆဲ မိုးပံုရိပ္​ဟာ သဟဇာတျဖစ္​ခဲ့ၿပီး
လက္​​ေတြ႔မွာ​ေတာ့ ဘယ္​​ေတာ့မွ လက္​​ေတြ႔မ႐ွိလွဘူး
ပိုကီမြန္​ဂိုးထဲက အ​ေကာင္​​ေတြ​ေကာ မိုး​ေရထဲမွာပဲလား
​ေကာင္​​ေလးဟာ စီးကရက္​အသစ္​တစ္​လိပ္​ကို ထုတ္​​ေသာက္​ျပန္​တယ္​
ပ႐ိုဂရမ္​တစ္​ခု run ​ေနသလို ကားမ်ိဳးစံု အ႐ွိန္​ျပင္​း အ႐ွိန္​​ေလ်ွာ့ ရပ္​တန္​႔ အ႐ွိန္​ျပန္​တင္​
အမိႈက္​​ေတြသြန္​သလို သြန္​သြားလိုက္​ အမိႈက္​​ေတြသိမ္​းသလို သိမ္​းသြားလိုက္​
႐ုပ္​​ေပါက္​​ေနတဲ့ ခရီးသည္​တင္​ဘတ္​စ္​ကား​ေတြဟာ အၾကည္​့တစ္​မ်ိဳးနဲ႔ၾကည္​့သြား အလ်င္​တစ္​မ်ိဳးနဲ႔ ၾကည္​့သြား
စပ္​ၾကား..ႏိုင္​တီတူး..ဂ်မ္​း...ယူဦးမလား အစ္​ကို ကြမ္​းယာသည္​​ေလးက​ေမး​ေတာ့
မင္​းအသက္​ ဘယ္​ႏွႏွစ္​လဲလို႔ ခပ္​ခ်ာခ်ာ ပညာ​ေပးဇာတ္​လမ္​း​ေတြထဲကလို ျပန္​မ​ေမးမိဘဲ ငါ ကြမ္​းမစားဘူးလို႔ ခပ္​ျပတ္​ျပတ္​ ျပန္​​ေျပာၿပီးမွ တစ္​မ်ိဳးတစ္​မည္​ ျဖစ္​ရျပန္​တယ္​
​ေကာင္​​ေလးက​ေတာ့ ႏိုင္​တီတူး တစ္​ထုပ္​​ေပး ဆိုၿပီး ပိုက္​ဆံထုတ္​တယ္​
မိုးဟာ ႐ုတ္​ခ်ည္​းရပ္​တန္​႔သြားျပန္​​ေရာ
အဲ့ဒီ​ေနာက္​ ျခင္​ဟာ ​ေက်ာက္​​ေခတ္​ထဲ ပ်ံ​ေျပးဝင္​သြားတယ္​။


မိုးအိမ္​လူ
၁၁.၉.၂၀၁၆

နံနက္ ၂ နာရီ ခန္႕

မင္းတို႔ရဲ႕ သစၥာတရား ငါ့ဆီမေရာက္ဘူး...အားတီတို႔



ငါ့ကို အခု ေျပာပါ
ငါ့ကို အခု ထပ္ ေျပာပါ
ငါ့ကို အခု ထပ္ ထပ္ ေျပာပါ
ငါ့ကို အခု ထပ္ ထပ္ ထပ္ ေျပာပါ
ငါ့ကို အခု ထပ္ ထပ္ ထပ္ ထပ္ ေျပာပါ
ငါ့ကို အခု ထပ္ ထပ္ ထပ္ ထပ္ ထပ္ ေျပာပါ
ငါ့ကို အခု
             ထပ္
                   ထပ္
                         ထပ္
                               ထပ္
                                     ထပ္
                                            ထပ္
ေျပာပါ။


မိုးအိမ္လူ
၉.၉.၁၆

ည ၁၀ နာရီ ၁၁ မိနစ္

မူးေနတဲ့ ဖေယာင္းတိုင္



အလင္းေရာင္ဟာ ျမတ္ႏိုးစရာ
ဖန္ေသတၱာထဲ ထည့္ထားလိုက္ေတာ့ ႐ုပ္႐ွင္ေတြထဲက တန္ခိုး႐ွင္ေရာက္လာသလိုမ်ိဳး
မၾကည္လင္တဲ့အခါ အလင္းေရာင္ဟာ ျမားဦးခြၽန္နဲ႔ မ်က္လံုးကို ထိုးစိုက္ေနသလိုမ်ိဳး
(တကယ္က အဲ့ဒီေလာက္မဆိုးပါဘူး )
ေတြးေနတဲ့အေတြးေတြဟာ အလင္းေရာင္ပ်ံသန္းရာ လမ္းတေလ်ွာက္
မွာထားတဲ့ ဒႆနစာအုပ္ဟာ အခန္းနံပါတ္မွားၿပီး ေန ေနလိုက္တာ အလင္းရာသီကုန္တဲ့အထိ
ဝီစကီႏွစ္ပက္ထည့္ထားတဲ့ ဖန္ခြက္ကို အလင္းေရာင္မွာ ကိုင္ေျမႇာက္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ
တဏွာရာဂဟာ ဟုန္းခနဲ ထ ေတာက္လာလို႔ ဂြတ္ခနဲ ေမာ့ခ်ပစ္လိုက္ရ
လမင္းႀကီးရဲ႕ အလင္းေရာင္ ခမ္းတဲ့အထိ
စပ်စ္သီးအခ်ဥ္ေတြဟာ အလင္းေရာင္ထဲမွာ မက္ေမာဖြယ္ရာ
အလင္းေရာင္ကိုျမင္တဲ့အခါ အေမွာင္ကို သတိရတတ္သလိုလို ႐ွိေနတတ္ေသး
ပိတ္ထားတဲ့ တံခါးကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့
ဘာလင္တံတိုင္းကို အလင္းေရာင္ထဲမွာ အထင္အ႐ွား။


မိုးအိမ္လူ
၈.၉.၁၆

ည ၁၁ နာရီ ၁၀ မိနစ္

ေကာ္ဖီဆိုင္



အမ်ားအားျဖင့္ စံုတြဲေလးေတြေပါ့
ေကာ္ဖီထက္ အရသာပိုတဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔ ေခတ္အေၾကာင္း
သာမညစကားေတြ အေျခအတင္ ေဆြးေႏြးေနၾကတယ္
နံရံနဲ႔ မ်က္ႏွာၾကက္က အလင္းမွိန္မွိန္ဟာ စြဲမက္ယစ္မူးဖြယ္
တိုင္ေပၚက နာရီဟာ အနားမေနဘဲ ပံုမွန္ေရြ႔ေနျခင္းကို ဘယ္သူတရားက်ၾကမလဲ
မုန္႔ခ်ိဳ အခ်ိဳ႕ကို ကိုက္ဝါးရင္း ဆီးခ်ိဳေရာဂါအေၾကာင္း အက်ယ္တဝင့္ေဆြးေႏြးေနသူ
အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္တို႔ခဗ် ဘယ္ခရီးမွ မနီးေနသလို အထာအျပည့္
စမတ္က်က်ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ စားပြဲထိုးေလးဟာ စားပြဲဝိုင္းေတြကို မ်က္ေျခမျပတ္ လွည့္ပတ္
ၾကည့္ေတာ့ၾကည့္တယ္ မျမင္ဘူး အထာအျပည့္
ေသသပ္က်နစြာ ေခါက္ခ်ိဳးထားတဲ့ တစ္႐ွဴးစကၠဴ တစ္သိုက္ ပ်င္းရိငိုက္ျမည္းေနၾကသလို
ေကာင္တာက မန္ေနဂ်ာ အမ်ိဳးသားႀကီးဟာ ဝင္ေပါက္ကို အဓိပၸာယ္မဲ့ ေငးၾကည့္ေနသလို
မီန်ဴးစာအုပ္ကို တစ္ရြက္ခ်င္းလွန္ရင္း ကိုယ္နဲ႔ က်န္းမာေရးအရ စီးပြားေရးအရ ဓာတ္မတည့္တဲ့ စားေသာက္ဖြယ္ရာေတြကို ေ႐ွာင္႐ွားေနတဲ့ လက္ေတြ ခပ္ေလးေလး လႈပ္႐ွားေနၾကသလို
ေရေႏြးတစ္အိုး အရင္ေပးကြာ...မိတ္ေဆြကို ေစာင့္လိုက္ဦးမယ္
အဝင္တံခါးမွာခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ ကဒ္ကေလးကို ဆိုင္ထဲကေနျမင္ေနရတာကေတာ့
CLOSE.... ။


မိုးအိမ္လူ
၈.၉.၁၆

နံနက္ ၉ နာရီ ၂၉ မိနစ္

အသံစကား



တိတ္ဆိတ္သံဟာ လမ္းမေပၚမွာ တြားသြားေန
အ႐ိုင္းစိတ္ရဲ႕ အနံ႔ဟာလည္း တစ္လႊာခ်င္း မိႈင္းေဝလာ
ေလ်ွာက္ေနတဲ့ ေျခေထာက္ဟာ ေျခသံကို ျမံဳထား
ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕လမ္းေတြဟာ စိတၱဇ႐ုပ္႐ွင္ဆန္ဆန္ ေျခာက္ျခားဖြယ္ ျဖစ္ေနတယ္


ဘယ္ၿမိဳ႕ေတာ္လဲ
အားလံုးရဲ႕ၿမိဳ႕ေတာ္ သို႔မဟုတ္ ၿမိဳ႕ေတာ္ အားလံုး

အားလံုးက ေျမႇာက္တင္ထားလို႔ ေကာင္းကင္အျမင့္မွာ ဝဲေနသူ နာမည္ေက်ာ္မ်ား
စိတ္မလာတဲ့အခါ အားလံုးက ဆြဲခ်ဖို႔ ျဖစ္လာတဲ့ နာမည္ေက်ာ္မ်ား
နာမည္ေက်ာ္ေတြကို မႀကိဳက္တတ္ရင္ အစကတည္းက နာမည္ကို အေက်ာ္မခံဖို႔ေကာင္းတယ္
စိတ္ထဲမွာပဲ သိုသိပ္ဝွက္ကြယ္ထားတတ္တဲ့ အက်င့္ကို က်င့္ၾကစမ္း

မျခံဳလို႔ မလံုဘူး သီလကိုယ္က်င့္တရားမ်ားစြာ
ဟင္းလင္းျပင္

ဘာသာစကား ေဘးက်ပ္နံက်ပ္ ေခတ္ထဲ ခ်စ္စကားမ်ား အဆန္းတၾကယ္
အမုန္းစကားမ်ား အံ့ခ်ီးဖြယ္ ဖြံ႔ထြားဝဖီးလာၾက အက္ဖ္ စတား စတား ေက
ဖတ္ေနသတင္းေခါင္းစဥ္ကအစ ကမာၻအႏွံ႔ ယဥ္ေက်းမႈေတြ တိုးတက္လာေနတယ္

တဝုန္းဝုန္း စည္ကားၿပီးမွ တိတ္ဆိတ္သံဟာ ေဟာလီဝုဒ္႐ုပ္႐ွင္ထဲကအတိုင္း ေျခာက္ျခားရျပန္။

မိုးအိမ္လူ
၆.၉.၁၆

ည ၁၁ နာရီ ၂၁ မိနစ္

အျခားသူတို႔ရဲ႕အေၾကာင္းဟာ အေၾကာင္းမဟုတ္တဲ့ ေန႔



ကိုယ့္တစ္ကိုယ္ရည္စာ
စိတ္ရဲ႕အေမွာင္ရည္ေတြ အေငြ႔ပ်ံသြားေစခဲ့
ေဝဝါးခဲ့သမ်ွ လင္းထင္းဖို႔ မေသခ်ာသည့္တိုင္
စာရြက္ေပၚမွာ စကားလံုးအခ်ိဳ႕ အထင္အ႐ွား
ေခတ္တစ္ေခတ္စာ အလင္းမိုးရြာခဲ့တယ္


ကိုယ့္တစ္ကိုယ္ရည္စာ
ေနာက္ဆံုးေပၚ အရည္မရ အဖတ္မရေတြကို
ခြင့္လႊတ္ နားလည္ စိတ္ ပြင့္ေဝခဲ့
ဘယ္သူမွ မထြန္းညႇိဘဲ လင္းခဲ့
ဘယ္သူမွ မမႈတ္ၿငႇိမ္းဘဲ ၿငိမ္းခဲ့
ၾကယ္ေတြရဲ႕ ဒုကၡသစၥာေတးကို
ပီပီသသ ေတြးေခၚမိခဲ့တဲ့ ညေနခင္း
တစ္ခဏ နဲ႔ တစ္ဘဝစာ ရနံ႔ေတြ ပ်ံဝဲခဲ့တယ္

ကိုယ့္တစ္ကိုယ္ရည္စာ
ျပတင္းေပါက္ေလးတစ္ခု ဖြင့္ထားတယ္
သစ္ခက္ေလးတစ္ခု ခ်ိတ္ဆြဲထားတယ္
စကားစုတစ္ခု ေရးထြင္းထားတယ္
ေခတ္သစ္တစ္ခု အဓိပၸါယ္ ေဖာ္ထားတယ္
အိပ္မက္တစ္ခု အုတ္ျမစ္ခ်ထားတယ္

ကိုယ့္တစ္ကိုယ္ရည္စာ
သီးသန္႔။

မိုးအိမ္လူ
၅ စက္တင္ဘာ ၂၀၁၆

ည ၁၁ နာရီ

စိတ္ေရးစကၠဴ အိပ္မက္


မကိုင္တြယ္ရတာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ စာရြက္မ်ားကို ညက အိပ္မက္ မက္တယ္
မျမင္ရတဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႔ ၾကားေနရတဲ့ ၾကားေနက် အဓိပၸါယ္ ဝိုးတဝါး မ်ား
ရန္ကုန္မိုးလို တေဝါေဝါ တဖြဲဖြဲ အံု႔သည္း တိုးဝင္
ေခါက္ထားတဲ့ စိတ္ကူးကို လြယ္အိတ္ထဲ အလ်င္စလို သိမ္းလိုက္ရတယ္။


အမွတ္တရမ်ားကို ေတးမွတ္ထားျခင္း အခ်က္အလက္
အစီအစဥ္ မက်မႈမ်ားဟာ စိတ္ရဲ႕ ပံုရိပ္စစ္ျဖစ္တယ္
ခ်ိဳးထားတဲ့ စကၠဴ ႐ုပ္ေတြဟာ စိတ္ထြက္ေပါက္
အခု
စကၠဴ ႐ုပ္ေတြ ဘယ္ဆီ ေျပးထြက္သြားၾကသလဲ ပ်ံသန္းသြားၾကသလဲ
လြမ္းစိတ္ကို ေတးမွတ္ဖို႔ရာ စာရြက္မ်ားဟာ အနားကို မေရာက္လာႏိုင္ၾကသလား.. လာေရာက္ခြင့္မ႐ွိခဲ့ၾကသလား
လမ္းမႀကီးဟာ ႐ႈပ္ေထြးေနတယ္
လူေတြဟာ ေရာင္စံုေတာက္ေလာင္ေနတယ္
အနံ႔အသက္ေတြဟာ အနီးအေဝး ကစားေကာင္းေနတုန္း။

စိတ္ရဲ႕ျဖစ္ပ်က္ေတြ ပံုရိပ္ေဖာ္ဖို႔ စာရြက္ျဖဴတစ္ရြက္ေလာက္ဆို လံုေလာက္ခဲ့မလား။

မိုးအိမ္လူ
၄ စက္တင္ဘာ ၂၀၁၆
နံက္ ၉:၅၆

ဝါက် ပံုျပင္



ထိုေန႔က ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး ဝါက်မ်ား ငလ်င္ထဲ ပါသြားသည္
အနာတရ ေဝဒနာအဖြဲ႔အႏြဲ႔မ်ား လိႈင္လိႈင္ပြင့္ခဲ့ၾကသည္
ျမန္မာသဒၵါကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႔မ်ား လမ္းခုလတ္တြင္ လုပ္ၾကံခံလိုက္ရသည္
ဝါက်တုမ်ား ေပ်ာ္သံသည္းသည္းရြာၾကသည္
ဝါက်တုမ်ား ဝတ္စံုသစ္ဟုေခၚေသာ အေရးအသားအေဟာင္းမ်ားကို ဝတ္စံုျပည့္ တူညီဝတ္ခဲ့ၾကသည္
ဝါက်တုမ်ားသည္ ဘဝတုမ်ားကို စုစည္း၍ ပါတီေထာင္ၾကသည္
ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးဝါက်မ်ား၏ သမိုင္းပံုရိပ္မ်ားကို အစေဖ်ာက္ပစ္ခဲ့ၾကၿပီးေနာက္


ယေန႔ သင္ ေရးသားဖတ္႐ႈသမ်ွ အရာရာဟာ
ထိုေန႔က ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး ဝါက်မ်ား ငလ်င္ထဲပါၿပီးသည့္ေနာက္ပိုင္း
ဝါက်တုမ်ား၏ ဝါက်တုမ်ား ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း။

မိုးအိမ္လူ
၂၉.၈.၁၆
ည ၇ နာရီ ၃၆ မိနစ္

အခ်စ္သီခ်င္း



ငါ သတိရတဲ့အခါ
ငါတို႔ေခတ္က သီခ်င္းေတြ နားေထာင္တယ္

ငါ လြမ္းတဲ့အခါ
အိပ္ရာထက္မွာ အသက္႐ွဴသံတိုးတိုးေလးနဲ႔
အိပ္မက္ေတြကို မ်ွားေခၚတယ္

ငါ ေအာက္ေမ့တဲ့အခါ
ငါတို႔အနာဂတ္အေၾကာင္း ဖြဖြေလး စိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္တယ္

ငါ တမ္းတတဲ့အခါ
ဝရန္တာ ထြက္ၿပီး အိပ္တန္းျပန္ငွက္ေတြကို ေမ်ွာ္ေငးတယ္

ငါ နင့္အေၾကာင္းေတြးတဲ့အခါတိုင္း
နင္ ငါ့အေၾကာင္းေတြးေနရမယ္လို႔
ဘယ္ေတာ့မွ အတၱ မီးမေတာက္ဘူး

အဲဒီလိုပဲ
ငါရဲ႕အခ်စ္ဟာ အပူေငြ႔ပ်ပ်ေလးနဲ႔ ျဖဴစင္ေအးခ်မ္းလ်က္႐ွိတဲ့အေၾကာင္း။

မိုးအိမ္လူ
၂၄.၈.၁၆

ေရႊေပါက္ကံက အခန္းထဲမွာ သီးေနၾက ပြင့္ေနၾက



မယံုမၾကည္ သကၠရာဇ္ အခိုးအေငြ႔မ်ား ဘယ္ေကာင္းကင္ဆီသို႔
လမ္းဟာ မေဖာက္ဘဲ ေပါက္ခဲ့တယ္ အဲ့ဒီေန႔ေတြကို ကဗ်ာမဆန္တဲ့ ကဗ်ာေန႔မ်ားလို႔ သတ္မွတ္တယ္
ဟမ္ဘာဂါၾကားမွာညပ္ေနတဲ့ ဝက္တစ္ေကာင္ဟာ ဒီမိုကေရစီကို ေတာင့္တသလိုမ်ိဳး
အဖြင့္အပိတ္တိုင္းမွာ တကြၽီကြၽီျမည္ေနတတ္တဲ့တံခါးဟာ ဓမၼ
အစဥ္တိုင္း လိုက္နင္းထားတဲ့ သူသူငါငါ ေဝဒနာပတ္ပ်ိဳးမ်ား
ထိုစာရြက္မ်ားဟာ ကမာၻကို ေျပာင္းလဲေစတယ္ ဘဝကို ေျပာင္းလဲေစတယ္
ပတ္လည္႐ိုက္ေနတဲ့ သီခ်င္းစာရင္းထဲမွာ ကိုယ္သိပ္မႀကိဳက္တဲ့အဆိုေတာ္ရဲ႕ ကိုယ္သိပ္ႀကိဳက္တဲ့သီခ်င္း တစ္ပုဒ္ႏွစ္ပုဒ္
စကားလံုးႏြံအိုင္ထဲမွာ တစ္ဘဝလံုးကြၽံေနခဲ့ၿပီးၿပီမို႔ ငါ၏ခ်စ္လွစြာေသာ စန္ဒီလည္း ခြင့္လႊတ္
အခုပဲ သီခ်င္းနားေထာင္ အခုပဲ ကဗ်ာေရး အခုပဲ အင္ဂ်င္နီယားရင္းဘုတ္အုပ္ကို ဖတ္
အခုပဲ လြမ္းတျမျမ စိတ္ႏုေထြးေတြ တယုတယ ထိုင္ၾကည့္ အခုပဲ တ႐ုတ္ျပန္လက္ေဆာင္ ေမွ်ာ္
ေန႔မ်ားေပၚမွာ ဝဲအုပ္ေနၾက နယူးစ္ဖိဒ္ ၁၈+ အၾကမ္းစား မိုးႀကိဳး လ်ွပ္စီးမ်ားကို ထိတ္တလန္႔လန္႔ စေတးတပ္မ်ားကို ေထာက္ခံမဲေပး
မေျပာေတာ့ဘူး အနည္းဆံုး အျဖစ္ စတစ္ကာေလးေတာင္ မေပးေတာ့ဘူး
ေဒတာပိတ္ၿပီး ၂၁ ရာစုအစပ္က စာအုပ္တစ္အုပ္အုပ္ကိုပဲ ဖတ္ခ်င္လ်က္။

 
မိုးအိမ္လူ
၂၀.၈.၁၆

ေၾကာင္အူသံေတြ မၾကားရတဲ့အခါ



ျမင္သိစိတ္ အမွတ္မွားမႈေတြ တစ္သီတစ္တန္းႀကီး ခ်ေရး
စကၠဴ ေပၚမွာမဟုတ္ဘဲ ျဖစ္ခဏပ်က္ခဏ ဆို႐ွယ္နက္ဝက္ဘ္ေပၚမွာ
စိတ္ညစ္တယ္တို႔ ေပ်ာ္တယ္တို႔ တစ္တို႔ုၿပီး တစ္တို႔ ဟင္းလ်ာေတြျမည္းစမ္း
အျမင္နဲ႔ပဲ အနီးအနားမွာ ဒီဆိုင္ပဲ ဟင္းလုပ္ ဝယ္ေနရေတာ့
အေရာင္တင္ဆီေတြနဲ႔ရဲတက္ေနတဲ့ ႐ွမ္းတ႐ုတ္ င႐ုတ္သီးစားထားတဲ့႐ုပ္နဲ႔
ကိုယ့္လက္ထဲက ေလာဘ ကိုယ္ ျပန္ၿပီး ျမင္ျပင္းကပ္ ေဒါသပါလာရ
စကားလံုးခ်ိဳ႕တဲ့မႈကေန ထစ္အၿပီး ေ႐ွ႕ဆက္မတက္ႏိုင္ခ်ိန္နဲ႔
မိုးသည္းသည္းရြာလို႔ ဆူညံသြားခ်ိန္ ေရာႀကိတ္
ေခ်ာလဲေရာထိုင္ အလႉထမင္းဝိုင္းမ်ားမွာ မခ်စ္ခင္မႏွစ္သက္ရတဲ့မ်က္ႏွာမ်ားကို ေမ့ထား
အစဥ္အဆက္ လက္ဆင့္ကမ္းခဲ့သမ်ွ ႐ိုးရာအေမြ သဖြယ္ ဆက္လက္ ယုတ္မာရမွာ လိုလို
တစ္စက္စက္ ယိုေနတဲ့ ေရေလွာင္သံကန္ဆီက ခ်စ္ျခင္းဖြဲ႔ဂီတသံသဖြယ္ ေရက်သံ
မေတြ႔ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ေတြ႔ေနခဲ့ရၿပီးသည့္တိုင္ ခ်စ္သူခင္သူေတြဟာ ေတြ႔လို့္မဝႏိုင္။


မိုးအိမ္လူ
၁၅.၈.၁၆
နံနက္ ဝ နာရီ ၃၃မိနစ္
At C-5,S.P.K

တသည္းသည္းနဲ႔ ေခြၽးစို႔ေနရခ်ိန္ မိုးေရစက္ေတြၾကား



အားတိုင္းယားတိုင္းေတာ့ ရြာေနတဲ့ မိုးေတာ့ဟုတ္ပံုမရပါဘူးဆိုၿပီး
ဦးထြန္လြင္ နံရံကို ဝင္ဖတ္ၿပီး မုန္တိုင္း႐ွာၾကည့္ရ

ျပတ္ေရြ႔ေၾကာင္းေပၚက စကားလံုးေတြရဲ႕ စိုးရိမ္ပူပန္မႈမ်ိဳး
လည္ေနတဲ့ နာရီလက္တံအဖ်ားက အိုမင္းရင့္ေရာ္ျခင္း ဖြားလ်ားလြင့္

စိတ္႐ွိလက္႐ွိေလွ်ာက္ပစ္သည့္တိုင္ ခရီးဟာ တိုဝင္မသြား
မ်က္ႏွာဖူးေယာင္ၿပီးေတာ့ ဝမ္းဗိုက္ပူလာမယ့္ ျမစ္မိခင္ႀကီရဲ႕ သတင္းပုတ္သံ

လႊင့္တင္လိုက္ လႊင့္တင္လိုက္ ေဆးကြဲတာလိုလို က်ပ္မျပည့္တာလိုလို
ေနာက္ေျပာင္ျခင္း စိတ္ရင္းအမွန္ေတြ ႐ွယ္ၾက ကြန္မန္႔ေပးၾက ရဲရဲေတာက္ စိမ္းစိမ္းထ

ေဝဒနာဟာ ႐ႈေနရင္းက အတိတ္ကို ေရာက္သြားတဲ့အခါ
အနာဂတ္ေတြ ပူပန္စိတ္ကလည္း ခုန္ေပါက္ ေဆာ့ကစား

ပိုကီမြန္ဂိုးနဲ႔အတူ ငါ့တည္ေနရာကို႐ွာၾက အလံုးလိုက္ပစ္ေပါက္ၾက
ေဒၚနယ္ထရမ့္ကို မဲမေပးေစခ်င္ရင္ ငါ့ကို တစ္ေဒၚလာ ေပးၾက
မထူးခြၽန္ခ်င္တဲ့အခါ ကားၾကပ္တာကို ဝမ္းသာအေၾကာင္းျပခ်က္ျပ

တစ္နယ္စီေဝးတဲ့အခါ သတိရစိတ္ကို ျပန္ထုတ္ ၿပီးတဲ့အခါ
မတူေပမယ့္ အတူတူပါပဲကြာ လို႔ ေလးေလးပင္ပင္ေျပာၿပီး
ဘီယာလက္က်န္ကို ပါးစပ္ထဲ သြန္ပစ္ခ်လိုက္တယ္။

မိုးအိမ္လူ
၁၁.၈.၁၆

ရက္ပ္သီခ်င္းေတြထဲမွာမပါတဲ့ ကိုယ့္အေၾကာင္းေတြ



ကိုယ္က တိုးတိုးတိတ္တိတ္ပဲ နာက်င္တတ္တဲ့သူ
ေဝဒနာစကားေတြဟာ ႏွစ္ေျခာက္ဆယ္ ေက်ာ္တဲ့အထိ
လန္းျမဲ လန္းဆဲ ခိုက္ဆဲ လူျဖစ္ရျခင္းရဲ႕ ကံေကာင္းမႈတစ္ခုလို
ေအာ္ဟစ္ ညည္းညဴခဲ့ၾက ဆုတံဆိပ္ေတြ ရတဲ့အထိ သမိုင္းမွတ္တမ္းဝင္တဲ့အထိ
ဂူဂဲလ္ေျမပံုမွာ ၫႊန္းဆို ျပေနတဲ့ မုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္ဟာ လမ္းျဖတ္ကူးတိုင္း ဖုန္းလာတယ္
ဖတ္လက္စ ဝတၳဳတိုေပါင္းခ်ဳပ္ႀကီး ၿပီးဆံုးသြားမယ့္ေန႔ဟာ
ျမန္မာျပည္ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝတဲ့ေန႔ျဖစ္ရင္ေကာင္းမယ္လို႔
အပိုင္းပိုင္းအစစ ဒိုင္ယာရီ မွာ ႐ိုက္သြင္းထားခ်င္ရဲ႕
သစၥာလမ္းဟာ ကိုယ္နဲ႔အက်ိဳးေပးသန္တဲ့ လမ္းအမည္သက္သက္သာျဖစ္ခဲ့ၿပီး
ပူအိုက္လာတဲ့အခါ ေ႐ွးေဟာင္းေလေအးေပးစက္ႀကီးကိုပဲ နားညည္းခံၿပီးဖြင့္ရ
ရြာေနတဲ့မိုးအတုေတြကိုပဲ စိတ္႐ွိလက္႐ွိ ဆဲေရးပစ္လိုက္မိတယ္။


မိုးအိမ္လူ
၁၁.၈.၁၆

Sunday, August 21, 2016

မွန္ျပတင္းရဲ႕ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီ




ဘဝအေၾကာင္း အသံထြက္ မရြတ္ဆိုႏိုင္ခင္ ႐ွင္သန္မႈကို စာလံုးေပါင္းမွန္ေအာင္ မေရးႏိုင္ေသးတဲ့ လူမ်ားရယ္၊ငါ ရယ္
မရယ္ခဲ့ဘူး။ ျပက္လံုးဟာ ကမာၻေက်ာ္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ မရယ္ခဲ့ဘူး။
စိုစြတ္ထိုင္းမိႈင္းေနမိသမွ် ေပါင္းျမက္ေတြသာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ထႂကြ ဖြံ႔ထြားလာ
ေရဒီယို သီခ်င္းတစ္ပုဒ္စာ ငါ လြမ္းေနတတ္ျမဲ
ပ႐ိုမိုး႐ွင္းနဲ႔ ျပံဳးၿဖီးေရာက္ခ်လာတဲ့ မိုးေရစက္မ်ား
မေရးေတာ့ဘူးလို႔ အားတင္းထားလည္း ေရာက္လာခဲ့တာပဲ
အသံဟာ အက္ကြဲၿပီးတဲ့ေနာက္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားဖို႔
ေန႔စဥ္ ခရီးတိုမ်ားနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ဟာ အေငြ႔ပ်ံခဲ့
ငါ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ ငါ ေမးေနသမွ် ငါ ျပန္မေျဖႏိုင္ဘူး။

မိုးအိမ္လူ
၉.၈.၁၆

အံလြဲေနတဲ့ စာေၾကာင္းေတြလို ပစၥဳန္ပၸန္




ေဝဒနာေတြ အံု႔တက္လာတယ္
ေပ်ာက္သြားတဲ့ ကားလက္မွတ္ဟာ ေလလြင့္ၿပီး
ငါ့ေျခေထာက္ကို လာကပ္တဲ့အခါ
ေခတ္ေပၚ ဂိမ္းေတြကစားရင္း
ကဗ်ာေတြ ရြာက်လာတယ္
ငါ့ခရီးဟာ သြားခဲ့ၿပီးၿပီမို႔
ေခတ္ရဲ႕ေသာကေတြနဲ႔ ေဝးရာကို ေျပးေနရ။

မိုးအိမ္လူ
၈ ၾသဂတ္စ္ ၂၀၁၆

အခ်ိန္မ်ား




ငါတို႔အေၾကာင္း
ငါတို႔
စာလံုးေပါင္းေနတုန္း
မိုးစက္ကေလးေတြက
မိုးေရေတြ ျဖစ္သြားခဲ့ၿပီ

မိုးအိမ္လူ
၂၆ ဇူလိုင္ ၂၀၁၆

ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္




အျပာလိုင္းက
ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသသြားတဲ့ျမစ္တစ္စင္း

အဝါလိုင္းက
ေစာင့္ေမွ်ာ္ျခင္း သစ္ပင္

အနီလိုင္းက
အလံမလဲမီ ေနာက္ဆံုးပြင့္ထြက္သြားတဲ့ က်ည္ဆံ

အစိမ္းလိုင္းက
မေအာင္ျမင္လိုက္တဲ့ ႐ုပ္႐ွင္

အျခားအေရာင္မ်ား
 ထည့္သြင္းေရးဆြဲျခင္း အလ်ဥ္းမ႐ိွ ။

မိုးအိမ္လူ
၂၀၁၆

Wednesday, June 29, 2016

ဇာတ္လမ္း#၂၇.၆.စ၁၆#




လြယ္တယ္ ခက္တယ္ ပစၥဳန္ပၸန္ မီးပြင့္မ်ားရယ္
မေျပာခင္က ဖူးပြင့္ႏွင့္တဲ့ အဓိပၸါယ္ ခ်စ္စရာမ်ားရယ္
ေလဟာ လမ္းေလွ်ာက္သူလို သူ႔လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ေပြ႔ခ်ီလာခဲ့

စကားလံုးေတြမဖိတ္စင္ခင္မွာပဲ
ဝွက္ထားတဲ့ဖဲခ်ပ္ေတြ လန္က်လာခဲ့

ဒါဟာ ဇာတ္သိမ္းေကာင္းတစ္ခုပဲလို႔ တုန္တုန္ရီရီျမည္ထြက္လာတဲ့
အသံအိုတစ္ခု
ဘယ္သူ႔နားရြက္ဖ်ားဆီကိုမွ မခ်ိတ္မိဘဲ အေငြ႔ပ်ံသြားခဲ့တယ္။

မိုးအိမ္လူ

Saturday, June 25, 2016

မေဟာင္းခင္ အေဟာင္းေတြအေၾကာင္း အသစ္ျပန္ရွာ။




ခ်န္ခဲ့တယ္။ စိတ္ျခစ္ရာေတြ။ ရုပ္ၾကြရာေတြ။
မေမွ်ာ္လင့္ျခင္းကို ဒီေနရာမွာ အသားေပးဖုိ႕ စိတ္မလာေတာ့တဲ့အခါ
ျမိဳ႕ေတာ္အေၾကာင္း။ ေတာရြာအေၾကာင္း။ စာလံုးေပါင္းဖို႕ သီလသမာဓိဟာ မျပည့္စံုခဲ့ျပန္ဘူး။
နာရီထဲမွာ ေရြ႕ေနဆဲ ။ ကုိယ့္စိတ္ဟာ အေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေတြမွာ ျငိတြယ္တယ္။
စကၠဴေပၚမွာ မေရးျခစ္မိသမွ်ေတြ ။ မိတ္ေဆြအေၾကာင္း ျပန္စဥ္းစားတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ ကိုယ္ဟာ အခု ကိုယ္နဲ႕ မင္နီမ်ဥ္းပိတ္ခံထားရသလို။ ရုပ္ရွင္ေတြ ထဲမွာ ထည့္ၾကည့္ရင္ ေကာင္းမလား။
နားေထာင္ေနက် သီခ်င္းေတြ နားယဥ္မလာတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ။ တူရိယာတစ္ခုခု ။
မတီးတတ္ မဆိုတတ္ မေအာ္တတ္ မေဖာက္ခြဲတတ္တဲ့ ပုရြက္ဆိတ္သာသာ။
ဒီအထဲမွာ ဘာရွိသလဲ လာရွာသမွ် ကိုယ္က်ိဳးနည္း ျပန္ရဖို႕ခ်ည္း။
ဘာမွမရွိျခင္းေတြအေၾကာင္း အမ်ားၾကီးရွိေအာင္ ေရးခဲ့သမွ် ။ ဘာမွမရွိေတာ့ဘူး။
အားလံုးဟာ အစက္အေျပာက္။
ရာသီဥတုေဖာက္ျပန္သည္ျဖစ္ေစ။ လူသားစိတ္ဆႏၵ ေဖာက္ျပန္သည္ျဖစ္ေစ။
ေဖာက္ျပန္မွ ေျပာင္းလဲတာ မဟုတ္ဘူးလို႕ စကားေျပတစ္ပုဒ္ထဲ ထည့္ေရးဖို႕ ေတးမွတ္ထားတယ္။
ခ်န္ခဲ့တယ္။ ေၾကာင္းက်ိဳးညီညြတ္မႈ အေကာင္းတရားမွန္သမွ်။

မိုးအိမ္လူ
22.6.2016

စိတ္




ရြာမလိုလိုနဲ႕ ဖြဲသြားတယ္
မုိးေရစက္ေတြက

၀ံ့၀ံ့ၾကြားၾကြား တိုးထြက္လာတယ္
 ေနေရာင္ျခည္က

ရာသီဥတုဟာ မတည္ျငိမ္
ငါ့လက္ထဲက ေဘာလ္ပင္ေလးဟာ လႈပ္ကာ လွည့္ကာ...။

မိုးအိမ္လူ
22.6.2016

မိသားစု




ျမန္မာျပည္ ေျမာက္ဖ်ားက ေက်ာက္စရစ္ခဲေလးရယ္
ျမန္မာျပည္ ေတာင္ဖ်ားက ခရုခြံေလးရယ္
အေရွ႕ဘက္ ကုန္းျပင္ျမင့္ဆီက ေရတံခြန္းေလးရယ္
အေနာက္ဘက္ ကမ္းရိုးတန္းက ကၽြန္းစုေလးရယ္

အတူတကြ
နံနက္ခင္း ေနေရာင္ျခည္မွာ ေႏြးေထြးခဲ့တယ္
အတူတကြ
ညေကာင္းကင္မွာ ၾကယ္ေတြကို ေရတြက္ခဲ့တယ္

ေ၀းေနခဲ့သလားဆိုေတာ့ မေ၀းခဲ့ဘူး
အတူတကြ ရွိခဲ့သလားဆိုေတာ့ မရွိခဲ့ဘူး
စိတ္တစ္ခုတည္းနဲ႕ အဓိပၸာယ္တစ္ခုတည္းျဖစ္ေအာင္
အတူတကြ ၾကိဳးစားဖြဲ႕သီေနခဲ့ၾကရ။

မိုးအိမ္လူ
21.6.2016

Monday, June 20, 2016

အေလအလြင့္ ေအာက္စီဂ်င္မ်ား


ဘယ္လို က်စ္လ်စ္မႈနဲ႕  ေရြ႕လ်ားရမယ္ ငါ ေတြးတယ္ ငါတို႕ ေတြးတယ္
ငါ ေတြးတယ္ ဒါေၾကာင့္ ငါ ရွိတယ္လို႕ ေဒးကား ေျပာခဲ့လို႕
ငါ ေတြးေနလ်က္က ငါ မေတြးေတာ့ဘူး
အေတြးဟာ ေပါင္းျမက္ပဲ လို႕ ငါ မၾကာခဏ ညည္းတြားေနက် အတုိင္း
ငါဟာ ေပါင္းျမက္ထဲမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနတဲ့ အင္းဆက္တစ္ေကာင္ ျဖစ္ခဲ့တယ္
ငါ တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ဘူး ငါတုိ႕ အတူတကြေပါ့



သရဲေတြ ဘယ္လို ေလာဘမုန္တိုင္း ထန္ေၾကာင္း သိခဲ့ျပီးျပီလား
ဘီလူးေတြ ဘယ္လို စည္းမေစာင့္ေၾကာင့္ သိခဲ့ျပီးျပီလား
နတ္ဆိုးေတြ ဘယ္လို ေကာက္က်စ္က်ိန္စာ မႏၱန္ေတြ ခ်တတ္ေၾကာင္းသိခဲ့ျပီးျပီလား
ေျမေခြးေတြမွာ ဘယ္လို စြမ္းအားေတြ ျပည့္၀ေနေၾကာင္း သိခဲ့ျပီးျပီလား
ဗီလိန္ေတြဟာ ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလို က်ဆံုးခန္း မရွိတဲ့အေၾကာင္း သိခဲ့ျပီးျပီလား
မေကာင္းဆိုး၀ါးဇာတ္လမ္းေတြမွာ ေျပးလႊားအသက္ရွင္ေနရတဲ့ ဇာတ္ေကာင္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးျပီလား
မွန္တယ္ မွားတယ္ ေျပာဖို႕မလိုေအာင္ ေလာကၾကီးက သူ႕တရားနဲ႕သူ လွေနတုန္း



အမ်ားပိုင္ လမ္းမၾကီးမွာ အမ်ားပိုင္ အေတြးေတြ မေတြးေခၚနုိင္တဲ့ လူသားမ်ိဳးစိတ္ေတြနဲ႕
ကိုယ့္အေတြးမွ လွတယ္လို႕ မေတြးမိခဲ့တာလည္း ၾကာခဲ့ျပီ
လမ္းသစ္မွာ လမ္းေဟာင္းက လူေတြနဲ႕ပဲ ေတြ႕ေနရတဲ့ ကံၾကမၼာက နည္းနည္းေတာ့ လြန္သြားျပီလို႕
ငါတို႕ ေဖ့ဘြတ္မွာ စေတးတပ္ေတြ စိတ္မပါလက္မပါ တင္ေနၾက
ရယ္ျပီးသား ဟာသေတြ ျပန္ဖတ္ျပီး ျပန္ရယ္ေနၾက
ခံစားျပီးသား ဇာတ္လမ္းေတြ ျပန္ဖတ္ျပီး ျပန္ခံစားေနၾက
လမ္းေျပာင္းျပန္ ေမာင္းတဲ့သူေတြနဲ႕ ေန႕စဥ္ ရန္ျဖစ္ျမဲ ရန္ျဖစ္ခဲ့ၾက
ထံုအေနတဲ့ စိတ္ေတြနဲ႕ ေန႕စဥ္ ဆဲဆိုျမဲ ဆိုဆဲေနခဲ့ၾက
ဘယ္သူမွ မေတြးဘဲ မိတ္ဖြဲ႕ၾက
ဘယ္သူမွ မေတြးဘဲ ျပတ္ဆဲၾက
ဘယ္သူမွ မေတြးဘဲ ခ်စ္ခင္ၾက
ဘယ္သူမွ မေတြးဘဲ မုန္းတီးၾက
ဘယ္သူမွ မေတြးဘဲ ခ်ီးမြမ္းၾက
ဘယ္သူမွ မေတြးဘဲ ရႈံ႕ခ်ၾက
ဘယ္သူမွ မေတြးဘဲ အခ်ိန္ေတြ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး ျဖဳန္းတီးၾက
ဘယ္သူမွ မေတြးဘဲ ေတြးခဲ့ၾက
စိတ္ကူး ေသ ၾကီးေတြ ဒရြတ္ဆြဲရင္း....။



မုိးအိမ္လူ
20.6.2016

Thursday, May 12, 2016

အေရးမၾကီးတဲ့ စာရြက္




လူတစ္ေယာက္၏ တစ္သက္တာမွတ္တမ္းတြင္ ထည့္သြင္းအပ္ေသာ (လူျမင္ေကာင္းေသာလူၾကားေကာင္းေသာ) အရာမ်ားကိုစစ္ထုတ္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ေအဖိုးစာရြက္တစ္ရြက္စာပင္ မရွိေၾကာင္းအံ့ၾသၾကီးစြာေတြ႕လိုက္ရသည္။ အက္စစ္ေလာင္းခံရေသာစိတၱဇေန႕ရက္မ်ားသည္ ေႏြရြက္ေၾကြတစ္ရြက္ထက္ မပိုခဲ့။ စာရင္းေပးတန္းစီေစာင့္ဆိုင္းစရာမလိုအပ္ေသာ္လည္းထိုပန္းပြင့္ေလးသည္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေ၀းကြာလြန္းေနပါ သည္။ ပင္လယ္ျပင္တြင္ က်ဲပက္ထားေသာလေရာင္ ပင္လယ္တစ္ခုစာကို ကၽြန္ေတာ္ ႏွေျမာတသျဖစ္မိသည္။ ထိုပင္လယ္ထဲသို႕ ေၾကြက်ခဲ့ေသာ ၾကယ္စင္တုိ႕၏ အရုိးစုကို ကၽြန္ေတာ္ သနားမိပါသည္။ ထို႕အတူအစဥ္အျမဲလည္းဦးညြတ္ခဲ့ပါ သည္။

အခါလြန္မိုးမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္မုန္းတီးပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အခါလြန္မိုးတို႕ ေသြးထြက္သံယို ျဖစ္ သည္အထိသတ္ပုတ္ရန္ျဖစ္ဖူးသည္။ အရက္ျဖဴပုလင္းထဲမွ အမွန္တရားကိုရွာရင္းယုတၱိေဗဒနယ္ပယ္၏ အျပင္ဘက္ သို႕ ေရာက္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ္၏ စိတ္ကို ျပန္လည္ ဆြဲေဆာင္ခဲ့ရပါသည္။ လြဲေခ်ာ္မႈမ်ားကိုအျပစ္မဆိုလိုပါ။ မိုးကိုမိုးဟုသာသတ္မွတ္ပါ။ ည ကိုညဟုသာသတ္မွတ္ပါ။ နံနက္ခင္းမ်ားတြင္ မပြင့္ေ၀ေသာ ပန္းမ်ားကိုထည့္မတြက္ပါႏွင့္။

ခ်စ္ဦးသူမ်ားကိုတမ္းတတတ္သူမ်ားအတြက္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ရွိသည္။ ဘ၀တြင္ ကြမ္းယာထက္ ပို၍ အေရးၾကီးေသာ အရာမ်ား မ်ားစြာ  ရွိပါသည္။ လူႏွစ္ဦးသာ သိခဲ့ေသာ လမ္းက်ဥ္းေလးတစ္ခု ရွိပါသည္။ လူႏွစ္ဦးသာ သိေသာ ႏွစ္ရွည္သစ္ပင္တစ္ပင္ ရွိပါသည္။ လူႏွစ္ဦး၏ ရနံ႕မ်ား စြဲထင္ေနေသာ လမ္းက်ဥ္းေလးတစ္ခုႏွင့္ ႏွစ္ရွည္ သစ္ပင္တစ္ပင္တို႕ ရွိပါသည္။ မည္သည့္ ရာဇ၀င္မွတ္တမ္းမွာမွ ေရးသားေဖာ္ျပျခင္း မခံရေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားသည္ သက္ဆုိင္ရာ ႏွလံုးသားတို႕တြင္ အဆိပ္တက္လ်က္ရွိသည္။ တိမ္တိုက္မ်ားျဖင့္ မိုးထားေသာ အိမ္တစ္လံုးတြင္ ေနထုိင္မိ ခဲ့ေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ အျခားေသာ လူမ်ားထက္ ၀ဋ္ေၾကြးၾကီးမားသူ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ေမာပန္းႏြမ္းနယ္ခဲ့ေသာ အေစာပိုင္း သကၠရာဇ္မ်ားကို ျပန္လည္ ခံစားရသည္မွာ အလြန္ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္လွပါသည္။ ဒဏ္ရာမ်ားထံမွ ေသြးမ်ား တစိမ့္စိမ့္ ယိုလ်က္ရွိသည္။ အမွန္ကို မျမင္ျခင္း ေမာဟမ်ား၏ လႊမ္းမုိးမႈေအာက္တြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ အိမ္ရာမွာ လမ္းေဘးဓာတ္ တိုင္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။

သက္တမ္းကုန္လုနီးျပီျဖစ္ေသာ စြဲလမ္းစိတ္မ်ားမွာ တျဖည္းျဖည္း ႏွင့္ မႈန္၀ါးလာပါသည္။ အိပ္မက္မ်ား ထဲတြင္လည္း မပါ၀င္ေတာ့။ ေလတိုက္တုိင္း လႈပ္တတ္ေသာ သစ္ခက္ငယ္၏ အက်င့္ကို ဘယ္အခ်ိန္က စ က်င့္ခဲ့သလဲ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ပင္ မမွတ္မိေတာ့ပါ။ ျဖစ္နုိင္လွ်င္ ဧဒင္ဥယ်ာဥ္၏ ဖုန္းနံပါတ္ လိုခ်င္ပါသည္။ အာဒံ၏ အီးေမးလ္လိပ္စာ ကို သိခ်င္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ပန္းသီးမၾကိဳက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ေခ်ာကလက္လည္း မၾကိဳက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ထံတြင္ နံရိုးအျပည့္အစံု မရွိျခင္းသည္ ဇီ၀ေဗဒသေဘာတရားတစ္ခုေၾကာင့္သာ ျဖစ္နုိင္ပါသည္။ မည္သို႕ပင္ ျဖစ္ေစကၽြန္ေတာ္သတိရတုိင္း ပန္းပင္ေလးကို ေရေလာင္းေပးပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္၏ေရွ႕တြင္ တစ္ရြက္ျပီးတစ္ရြက္ ေၾကြသြားေသာ သစ္ရြက္ေျခာက္မ်ားထဲတြင္ မတ္လ၏ေန႕စြဲ မ်ား၊ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို သတိရစြဲလမ္းမိေသာ စိတ္မ်ား၊ ဒြိဟမ်ား လြန္ကဲစြာပါ၀င္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ္၏ ေရွ႕ ေရး စီမံကိန္းမ်ား၊ ဘယ္လိုနည္းႏွင့္မွ မရနုိင္ေသာ ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုကို လိုခ်င္တပ္မက္လြန္းေသာ စိတ္မ်ား ကပ္ျငိပါ သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္သာသိေသာ အမွန္တရားမ်ားတြင္ မွားယြင္းမႈမ်ား ၾကည့္မေကာင္း ျမင္မေကာင္းေအာင္ ပါ၀င္ေနပါ သည္။ တိမ္တစ္စအတြက္ ကၽြန္ေတာ္၏အသက္ကို ကၽြန္ေတာ္ မႏွေျမာမိ။ ဖုန္မႊန္လြန္းေသာ ခရီးလမ္း၏ အဆံုးကို ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုမွ စိတ္ကူးပံုေဖာ္၍ မေမွ်ာ္မွန္းတတ္ပါ။

ကိုယ္ထည္မဲ့ အေတာင္ပံမ်ားေပၚတြင္ မနက္ျဖန္မ်ား အစီအစဥ္မက်စြာ တန္းစီေနၾကသည္။ မုန္တုိင္း မ်ားကို မၾကိဳဆိုပါ။ ေလျပင္းမ်ားကို မၾကိဳဆိုပါ။ နာမည္ၾကီးေနေသာ ေဘးဒုကၡမွန္သမွ်ကို မၾကိဳဆိုပါ။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ဆိုးယုတ္မႈမ်ားကို မၾကိဳဆိုပါ။ ဆိုးယုတ္မႈ၏ ဒဏ္ကို ျပင္းစြာ ခံခဲ့ရေသာ ပန္းတစ္ခင္းေပၚတြင္ လမ္းမေလွ်ာက္ၾကပါႏွင့္။ လတ္ဆတ္ေနေသးေသာ ရနံ႕မ်ားႏွင့္စိုလက္ေနေသးေသာ ပြင့္ဖတ္မ်ားကို အားနာပါ။ ေကာင္းျမတ္ျခင္းကို အလိုၾကီးစြာ မေမွ်ာ္လင့္ပါႏွင့္။ မေတာင္းဆိုပါႏွင့္။ ကမာၻၾကီးႏွင့္ ေလာကၾကီး ႏွစ္ဦးေပါင္း၍ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ေသာ ညီမွ်ျခင္းမ်ားမွာ သခ်ာၤ စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲမွ ညီမွ်ျခင္းမ်ား၏ တစ္ဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ပင္ မမ်ားပါ။ ေရွးေဟာင္းဂရိလူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ သာ သိေသာ ဒ႑ာရီတစ္ပုဒ္ ရွိပါသည္။

တစ္ခ်ိန္က သာယာစိမ္းလန္းခဲ့ဖူးေသာ လမ္းက်ဥ္းေလးသည္ ယခုအခ်ိန္တြင္ ေျခာက္ကပ္တိတ္ဆိတ္ေန သည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ ေျခာက္ကပ္တိတ္ဆိတ္ေနေသာ လမ္းက်ဥ္းေလးသည္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ သာယာစိမ္းလန္းနုိင္ပါ သည္။ မျဖစ္နုိင္ဘူးဆိုတာ သူ၏အဘိဓာန္တြင္ မရွိဟု ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ေသာ စစ္ဘုရင္၏ အဘိဓာန္ကို ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ဖူး ခ်င္ပါသည္။ သူ၏အဘိဓာန္တြင္ အရႈံးကို ဘယ္လို အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုသလဲဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္ပါသည္။ သူ၏ အဘိဓာန္တြင္ အရႈံးပါခ်င္မွ ပါလိမ့္မည္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ သူ မေသခင္မွာပင္ ရႈံးနိမ့္သြားပါသည္။ ဒႆနပညာရပ္ မ်ား၏ ေမွာ္၀င္ကၾကိဳးမ်ားသည္ လူသားမ်ားအတြက္ ညတာရွည္လြန္းေသာ အိပ္မက္မ်ား ျဖစ္သည္။ ေႏြသည္ ေႏြသက္ သက္သာ ျဖစ္သည္။

၀ရန္တာတြင္ ခိုမ်ား လာေရာက္နားေနသည္။ မဖိတ္ေခၚဘဲေရာက္လာတတ္ေသာ ဧည့္သည္မ်ားတြင္ ငွက္မ်ားလည္း ပါသည္။ ေန၀င္ခ်ိန္တြင္ ေၾကးနန္းတစ္ေစာင္ ေရာက္လာသည္။

ဘာမွအေရးမၾကီးတဲ့့

စာရြက္တစ္ရြက္ရဲ႕ ရင္ခုန္သံကို

ဂရုစိုက္ေပးပါ

မ်က္လံုးထဲေပၚရာ ေတြးရင္း

၀ိုင္တစ္ခြက္နဲ႕

လမင္းကို ေမွ်ာ္ၾကစို႕

ကၽြန္ေတာ္မသိေသာ အရာမ်ားတြင္ အေရးၾကီးတာေတြ ပါသလို ကၽြန္ေတာ္သိေသာ အရာမ်ားတြင္ အေရးမၾကီးတာေတြ အမ်ားၾကီး ပါ၀င္သည္။ သဘာ၀၏ ျပဳလုပ္ခ်က္ျဖင့္ ေႏြစစ္စစ္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ မၾကိဳဆိုလိုပါ။ ပန္းကံုးစြပ္၍ ျပံဳးျပဖုိ႕ရာ ကၽြန္ေတာ္၏ စိတ္သည္ ယခုအခ်ိန္အထိ အဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးပါ။ နာရီမ်ားေအာ္ဟစ္ေပါက္ကြဲ ေသာ ညမ်ားတြင္ ေတာတန္းမွ သစ္ပင္မ်ားလည္း ရြက္ကုန္ေၾကြၾကသည္။ ပန္းပြင့္ေလးကို မေမ့နုိင္ျခင္းသည္ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တုိင္ မဖယ္ရွားနုိင္ေသာ ၀ဋ္ေၾကြးတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းျခင္းသည္ ျမတ္နိုးဖြယ္ေကာင္းျခင္းႏွင့္ မတူ ညီေၾကာင္း သူတို႕ သိၾကသည္။ ေမ့စရာရွိတာ ေမ့၍ သတိရစရာရွိတာ သတိရရင္း ေန႕ရက္မ်ားကို အေရးအေၾကာင္း တိုးေစျခင္းသည္ ေကာင္းေသာ အိုမင္းျခင္း ျဖစ္ပါသည္။


မိုးအိမ္လူ

ပန္းအလကာၤ၊၂၀၁၀

Thursday, December 10, 2015

မွ်ေ၀ျခင္း ဘီလီယံေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္


နီတိ က်င့္၀တ္ ဥာဏ္ပညာ အေရးအသားေတြ
မွ်ေ၀ေပးခဲ့ျပီးေနာက္
အဲဒီအရာေတြ တစ္ခုမွ ကိုယ့္ဆီ က်န္မေနခဲ့ေတာ့ဘူး


ကုိယ္မေကာင္းရင္ေန
သူတို႕ ေကာင္းၾကပါေစ ဆိုတဲ့
ေကာင္းမြန္ ျမင့္ျမတ္ေသာ စိတ္ထားေလးနဲ႕


တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္
တစ္ဆင့္ျပီး တစ္ဆင့္
ျမန္မာအႏွံ႕
ဘာသာျပန္
ကမၻာ အႏွံ႕
လက္ဆင့္ကမ္းသြားၾက


 ေနာက္ဆံုး လူဟာ
အဲဒီအေရးအသားေတြကို
ေယာင္လို႕ေတာင္ ဖတ္မၾကည့္ဘဲ
ႏွစ္သက္ေထာက္ခံျခင္း ခလုတ္ကို ႏွိပ္ခဲ့။



မိုးအိမ္လူ

စိတ္သီခ်င္း


ငါဟာ
ငါ့အေၾကာင္းကို အတိအလင္း ဖြင့္ခ်ျပဖို႕
ေၾကာက္ရြ႕ံထိတ္လန္႕ေနခဲ့
အခုထိ။


 ျဖစ္ရျခင္းအေၾကာင္းဟာ
 

(၁)
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
ရိုက္သြင္းခံထားရတဲ့ ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္။


(၂)
မရွက္မေၾကာက္ ေခ်းပါ ေသးေပါက္က အစ
ဇူကာဘတ္ ဘလူးဘုတ္ၾကီးေပၚ တင္တတ္တဲ့
လူ႕အႏၶေတြနဲ႕ တန္းတူး သတ္မွတ္ခံရမွာ ေၾကာက္တဲ့စိတ္ေၾကာင့္။


(၃)
အတိအလင္းဖြင့္ခ်ျပစရာ
ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္
လွ်ိဳ႕၀ွက္ထားရာ မရွိတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္။



မိုးအိမ္လူ

အနာတရ


 သစ္ပင္ၾကီးရဲ႕ ပင္စည္က သစ္ေခါက္ေလးကို အေၾကာင္းမဲ့ ဆြဲခြာလိုက္တဲ့အခါ
သစ္ပင္ၾကီးမွာ အနာတရ ျဖစ္သြားသလား။

ပန္းပင္ေလးရဲ႕ သစ္ရြက္ႏုသစ္ေလးကို အေၾကာင္းမဲ့ ဆြဲဖဲ့ လိုက္တဲ့အခါ
ပန္းပင္ေလးမွာ အနာတရ ျဖစ္သြားသလား။

သစ္သားခံုတန္းေလးရဲ႕ ေက်ာမွီ သစ္သားျပားေလးကို ခဲတံခၽြန္တဲ့ဓားေလးနဲ႕ အေၾကာင္းမဲ့ ဆြဲျခစ္/ဆြဲျဖတ္လိုက္တဲ့အခါ
သစ္သားခံုတန္းေလးမွာ အနာတရ ျဖစ္သြားသလား။


မိုးအိမ္လူ

Tuesday, December 8, 2015

....မရွိတဲ့အခါ



မရွိတဲ့ အခါ
ဘာအတြက္ ေနထုိင္မလဲ


မရွိတဲ့ အခါ
ဘာစကားေတြ ေျပာမလဲ


မရွိတဲ့အခါ
ဘာအိပ္မက္ေတြ မက္မလဲ


မရွိတဲ့ အခါ
ဘာအေတြးေတြ ေတြးမလဲ


မရွိတဲ့အခါ
ဘာအစားေတြ စားမလဲ


မရွိတဲ့အခါ
ဘာကဗ်ာေတြ ေရးမလဲ


မရွိတဲ့အခါ
ဘာစာေတြ ေရးမလဲ


မရွိတဲ့အခါ
ဘာဒီဇုိင္းေတြ ၀တ္မလဲ


မရွိတဲ့အခါ
ဘာေက ေတြ ညွပ္မလဲ


မရွိတဲ့အခါ
ဘာေတြ စီးမလဲ


မရွိတဲ့အခါ
ဘာေတြ ရွဴရႈိက္မလဲ


မရွိတဲ့အခါ
ဘာအတြက္ ရွင္သန္မလဲ။


မိုးအိမ္လူ

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို မႈန္ရီ၀ိုး၀ါး ေရးျခယ္


အလင္းမေပါက္ခင္ ေမွာင္နဲ႕မည္းမည္း ငါတို႕ အားအင္ကုန္ခမ္း ျပန္ခဲ့ၾကတယ္
ၾကိဳတင္ခန္႕မွန္းခ်က္ေတြ မရွိေပမယ့္ ၾကိဳတင္ခန္႕မွန္းထားတဲ့အတိုင္း ကြဲခဲ့ၾက ျပဲခဲ့ၾက တစ္ခ်ိဳ႕သူေတြရဲ႕ အသံေတြဟာ ၀င္သြားခဲ့တယ္
အသံဟာ ဘယ္ထဲ ၀င္သြားခဲ့သလဲ ဘယ္သူမွ မစဥ္းစားဘဲ
၀င္ေနတဲ့အသံနဲ႕ စကားသံေတြ ျပဳလုပ္ ျပံဳးျပံဳးေပ်ာ္ေပ်ာ္
ေက်ာင္းသားဘ၀ ျပန္ေရာက္သြားသလိုပဲ
ခံစားခ်က္ေတြဟာ အတိတ္ကို ျပန္ဖမ္းယူနုိင္စြမ္းရွိမရွိ
ဘီယာပုလင္းဖံုးထဲက သင့္ခ္ယူထက္ တစ္ေထာက္က်ပ္ ျဖစ္ျဖစ္ ႏွစ္ရာက်ပ္က်ပ္ျဖစ္ျဖစ္ တန္ဖိုးတစ္ခုခုဟာ ငါတုိ႕ကို ပိုျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ေစတယ္ ပိုျပီး မူးေ၀ေစတယ္
ဒီေနရာမွာ ေက်းဇူးတရားရဲ႕ အသံုးမ၀င္မႈဟာ ထင္သာျမင္သာရွိလာျပီး
မေန႕ညက ေသာက္ခဲ့တဲ့ ေကာ္ဖီမစ္ထုပ္ထဲက သင့္ခ္ယူ ဟာ ငါ့ကို ဆဲေစတဲ့အထိ
ေငြေၾကးဟာ ဒုတိယဘုရားသခင္ေတြဘာေတြ အၾကီးၾကီး ေျမွာက္စားမထားတတ္ေပမယ့္
အသက္ရွဴႏႈန္းကို ျငိမ္ခ်မ္းေစတဲ့ ေဆး၀ါးတစ္ခုအျဖစ္
ဘယ္သူေတြ သယ္ျပီး ဘယ္သူေတြ ယူသြားမွန္းမသိတဲ့့ ၀ီစကီပုလင္းေတြ လက္က်န္အျမည္းေတြ ဘီယာဗူးခြံေတြ ယံုၾကည္မႈေတြ အားကိုးမႈေတြ တန္ရာတန္ေၾကးေတြ
အဲဒီညက ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေတာင္ မဖူးပြင့္နုိင္ေလာက္ေအာင္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရ
ကဗ်ာဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းနဲ႕ အတူ ဖူးပြင့္နုိင္ဖို႕ မစြမ္းသာတဲ့ ဒုကၡေျဖေဆးတစ္ခုအျဖစ္
ဒီေကာင္ေတြ မူးျပဲ ကခုန္ေနပံုဟာ ဘ၀အတြက္ လိုအပ္တဲ့ အေရးတၾကီးအရာသဖြယ္
ဒါဟာ အားလံုးအတြက္ သစၥာမဟုတ္တဲ့ အမ်ားအားျဖင့္ သစၥာတ၇ားသာျဖစ္ခဲ့
အဲဒီကာလမွာ ငါတို႕ လည္ပင္းမွာ ၾကိဳးကြင္းေတြ သားေရလည္ပတ္ေတြ မရွိဘူး
ငါတို႕ေခါင္းေပၚမွာ အလကားေန အလကားပူေလာင္ေနတဲ့ေက်ာက္တံုးမီးေတာက္ေတြ မ၇ွိဘူး
အဲဒီကာလမွာ အဲဒီကာလေလးမွာ
ေနာက္ေက်ာက ထိုးမယ့္ဓားေတြ မရွိဘူး လဲျပိဳေအာင္ထိုးခံမယ့္ ေျခေထာက္ေတြ မရွိဘူး
တြန္းထိုးမယ့္ လက္ေတြ မရွိသလို ျပဳတ္က်မယ့္ ေခ်ာက္နက္ေတြလည္း မရွိဘူး
အတိတ္လွလွေလးေတြနဲ႕ ရယ္သံ သန္႕သန္႕ေတြပဲ ေတာက္ေတာက္ပပ
ဘယ္သူမွ သူမ်ားပစၥည္းဥစၥာ မတ၇ားလိုခ်င္တဲ့ ေလာဘ သီးပြင့္မလာသလို
ဘယ္သူမွ သူမ်ားအေပၚ မနာလို၀န္တို ေဒါသလည္း ေပါက္ကြဲမလာဘူး
အနာဂတ္အေၾကာင္း မင္နက္နက္နဲ႕ ေရးထြင္း မေတြးေတာဘဲ ပစၥဳပၸန္မွာ မူးရစ္ရီေ၀ျခင္းနဲ႕ ဒါဟာ ရံဖန္ရံခါ အနာဂတ္ေမ့တတ္သူေတြ ေသာက္တဲ့ေဆးနဲ႕ အနာဂတ္ေမ့ခ်င္သူေတြ လုပ္တဲ့ ေလ့က်င့္ခန္းသက္သက္
အလင္းမေပါက္ခင္ေတာ့ ငါတို႕ ေမွာင္နဲ႕ မည္းမည္းပဲ ကုန္းရုန္း ျပန္ေနၾကရဦးမွာပဲ။


မိုးအိမ္လူ
9 December 2015

Thursday, October 22, 2015

အေၾကာင္းျပခ်က္ကို ဘယ္သူ႕ဆီက ငွားရမ္းထားပါသလဲ




ကိုယ္ကို လြတ္ေအာင္ ရုန္းလိုက္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကေန လြတ္ေအာင္ ရုန္းလိုက္တယ္

အေသြးအသားေတြ ၾကားမွာ ကိန္းေအာင္းေနတဲ့ အစိုင္အခဲ သက္တမ္းရင့္ေတြ
တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေသြးေၾကာထဲ တစ္ေယာက္က ထုိးသြင္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္
မလုိလားအပ္တဲ့ အသားေသမႈေတြနဲ႕ အားလံုး မီးခိုေစာ္နံခဲ့ၾကတယ္

ပါးစပ္က တစ္ေပါက္
အသံက တစ္သံ
စကားက တစ္မ်ိဳး
ေထာက္ပံ့ ခံစားခ်က္က တစ္မည္
သီးျခား ေတြ စုစည္း ေပါင္းစပ္ျခင္းအားျဖင့္ အသံဗံုးမ်ားေဖာက္ခြဲၾကတယ္

ျမင့္တဲ့ အပင္က ေလတုိက္ခံရတယ္ ေျပာျပီး ခပ္တည္တည္ ျမင့္တက္သြား
နိမ့္တဲ့ အပင္က အနင္းခံရတယ္ ေျပာခ်ိန္မရလိုက္ဘူး
ျမိဳ႕က ရပ္ကြက္တစ္ခုတည္းနဲ႕ကို ပြဲစည္ေနေတာ့တယ္

အားလံုး လမ္းေပၚေရာက္ေနၾကျပီ
ဘာေၾကာင့္ ညာေၾကာင့္ရယ္ မသိဘူး
အားလံုး လမ္းေပၚေရာက္ေနၾကျပီ
လမ္းမွန္ရင္ ေဘးကန္ခံရမယ္
လမ္းမွားရင္လည္း ေဘးကန္ခံရမယ္
ေဘးကန္ခံရဖုိ႕
အားလံုး လမ္းေပၚ ေရာက္ေနၾကျပီ။


မိုးအိမ္လူ

Tuesday, October 20, 2015

ရွိတ္ထားတဲ့ ဖဲခ်ပ္ေတြကို ကံၾကမၼာလို စီျပီးေတာ့ သမိုင္းလို စဥ္






ေလညာအရပ္မွာေတာ့ အခ်စ္ မရွိေတာ့ဘူး ထင္။
ေနျခည္ဟာ အပူေလာင္ ေနခဲ့တာလည္း ႏွစ္ေတြၾကာခဲ့ျပီမို႕။
စခန္းသိမ္း မိန္႕ခြန္းေလး ေျပာပါဦး။
ေရြ႕တယ္၊ လ်ားတယ္၊ အလ်ားလိုက္ ေရြ႕တယ္။
အဲဒီ နယ္နိမိတ္မွာေတာ့ အမွာစကားထက္ အမွားစကားေတြပဲ ေက်ာက္ထက္မွာ အကၡရာအျဖစ္တင္။
တစ္ေၾကာင္း တစ္ဂါထာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ အဆန္း။
လႈပ္ကာ လႈပ္ကာနဲ႕ပဲ အဲဒီႏႈတ္ခမ္းဆီက စကားလံုးေတြ လိမ့္က်လာေလရဲ႕။
ညွီေစာ္နံေနတဲ့ လမ္းၾကားထဲမွာ ႏွာေခါင္းကို အေရးအရာလုပ္ ပိတ္ေပးမယ့္ လက္ မရွိ။
က်ိဳ႕ထိုးေနတဲ့ သက္ရွိဟာ စာေရးတဲ့အခါမွာ အခ်ိဳ႕စကားလံုးေတြ တြန္႕တက္သြားတတ္တယ္။
အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳး ျဖစ္တာပါပဲေလ။
စိတ္နာလို႕ မရခဲ့တာ နင္ ယံုစမ္းပါ …ဒါဟာ လင္းနစ္ရဲ႕ သီခ်င္းစာသား အပိုင္းအစ။
မင္း မ်က္ႏွာျမင္ရင္ ေအာ့အန္ခ်င္တယ္…ဒါဟာ Big Bag ရဲ႕ သီခ်င္းစာသား အပိုင္းအစနဲ႕ အလားတူ။
အခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႕ေတြရ႕ဲ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြဟာ ေဟာဒီ ညေနခင္း လမ္းေလွ်ာက္ခ်ိန္မွာ စြန္႕ပစ္ ပစၥည္းအျဖစ္။
ဒီေန႕ဟာ တနဂၤေႏြေန႕ တစ္ေန႕ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္နုိင္ရဲ႕။
ရမ္ တစ္လံုး ဆြဲျပီး သစ္ပင္ေပၚတက္သြားတဲ့ ေမ်ာက္လည္း အခုထိ ျပဳတ္က်မလာေသးဘူး။
ေမွ်ာ္ခဲ့ၾကတယ္ …တနလာၤေန႕ကေန တနဂၤေႏြ ေန႕ အထိ။
ေန၀င္ မီးျငိမ္း ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ရဲ႕ ရာဇ၀င္ဟာ သိပ္ျပီး ေသြးပူစရာမေကာင္းတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ။
အဲဒီမွာ သက္ရွိေတြ ရွိတယ္။ သက္ရွိေတြ ရွိေနခဲ့တယ္။ အသက္ေတြ ရွိေနခဲ့တယ္။
လယ္ေတာစပ္က ဒတ္ဒတ္ျမည္သံ ဘာသံလဲ ေ၀့။
ေခတ္က ဘယ္ဘက္ အိတ္ကပ္။ စနစ္က ညာဘက္ အိတ္ကပ္။ အိတ္ကပ္ေတြ လံုေအာင္ ပိတ္ထား။
ျမိဳ႕ေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့အခါ စက္ရုပ္က်င့္ စက္ရုပ္ၾကံပါ။
ရိုက္သြင္းထားတဲ့ သံဟာ အဆိပ္တက္တာလား သံေခ်းတက္တာလား သံေခ်းတက္လို႕ အဆိပ္တက္တာလား။
ေျမစာပင္ဟာလည္း ကၽြဲႏွစ္ေကာင္သာမရွိခဲ့ရင္ လွေနမွာ။
ဒီကဗ်ာမွာ နံပါတ္စဥ္မပါရတဲ့ အေၾကာင္းက မေရရာမႈကို အလွေပၚေစခ်င္လို႕ပါ။
ဒါပါပဲ။ ဒီထက္ပိုျပီး ဒါပါပဲ။ ေက်းဇူးပါ။ အားလံုးကို ေမတၱာပို႕ပါတယ္။

မိုးအိမ္လူ
၁၇.စက္တင္ဘာ. ၂၀၁၄