ကိုယ္က တိုးတိုးတိတ္တိတ္ပဲ နာက်င္တတ္တဲ့သူ
ေဝဒနာစကားေတြဟာ ႏွစ္ေျခာက္ဆယ္ ေက်ာ္တဲ့အထိ
လန္းျမဲ လန္းဆဲ ခိုက္ဆဲ လူျဖစ္ရျခင္းရဲ႕ ကံေကာင္းမႈတစ္ခုလို
ေအာ္ဟစ္ ညည္းညဴခဲ့ၾက ဆုတံဆိပ္ေတြ ရတဲ့အထိ သမိုင္းမွတ္တမ္းဝင္တဲ့အထိ
ဂူဂဲလ္ေျမပံုမွာ ၫႊန္းဆို ျပေနတဲ့ မုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္ဟာ လမ္းျဖတ္ကူးတိုင္း ဖုန္းလာတယ္
ဖတ္လက္စ ဝတၳဳတိုေပါင္းခ်ဳပ္ႀကီး ၿပီးဆံုးသြားမယ့္ေန႔ဟာ
ျမန္မာျပည္ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝတဲ့ေန႔ျဖစ္ရင္ေကာင္းမယ္လို႔
အပိုင္းပိုင္းအစစ ဒိုင္ယာရီ မွာ ႐ိုက္သြင္းထားခ်င္ရဲ႕
သစၥာလမ္းဟာ ကိုယ္နဲ႔အက်ိဳးေပးသန္တဲ့ လမ္းအမည္သက္သက္သာျဖစ္ခဲ့ၿပီး
ပူအိုက္လာတဲ့အခါ ေ႐ွးေဟာင္းေလေအးေပးစက္ႀကီးကိုပဲ နားညည္းခံၿပီးဖြင့္ရ
ရြာေနတဲ့မိုးအတုေတြကိုပဲ စိတ္႐ွိလက္႐ွိ ဆဲေရးပစ္လိုက္မိတယ္။
မိုးအိမ္လူ
၁၁.၈.၁၆
No comments:
Post a Comment