ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို မႈန္ရီ၀ိုး၀ါး ေရးျခယ္

အလင္းမေပါက္ခင္ ေမွာင္နဲ႕မည္းမည္း ငါတို႕ အားအင္ကုန္ခမ္း ျပန္ခဲ့ၾကတယ္
ၾကိဳတင္ခန္႕မွန္းခ်က္ေတြ မရွိေပမယ့္ ၾကိဳတင္ခန္႕မွန္းထားတဲ့အတိုင္း ကြဲခဲ့ၾက ျပဲခဲ့ၾက တစ္ခ်ိဳ႕သူေတြရဲ႕ အသံေတြဟာ ၀င္သြားခဲ့တယ္
အသံဟာ ဘယ္ထဲ ၀င္သြားခဲ့သလဲ ဘယ္သူမွ မစဥ္းစားဘဲ
၀င္ေနတဲ့အသံနဲ႕ စကားသံေတြ ျပဳလုပ္ ျပံဳးျပံဳးေပ်ာ္ေပ်ာ္
ေက်ာင္းသားဘ၀ ျပန္ေရာက္သြားသလိုပဲ
ခံစားခ်က္ေတြဟာ အတိတ္ကို ျပန္ဖမ္းယူနုိင္စြမ္းရွိမရွိ
ဘီယာပုလင္းဖံုးထဲက သင့္ခ္ယူထက္ တစ္ေထာက္က်ပ္ ျဖစ္ျဖစ္ ႏွစ္ရာက်ပ္က်ပ္ျဖစ္ျဖစ္ တန္ဖိုးတစ္ခုခုဟာ ငါတုိ႕ကို ပိုျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ေစတယ္ ပိုျပီး မူးေ၀ေစတယ္
ဒီေနရာမွာ ေက်းဇူးတရားရဲ႕ အသံုးမ၀င္မႈဟာ ထင္သာျမင္သာရွိလာျပီး
မေန႕ညက ေသာက္ခဲ့တဲ့ ေကာ္ဖီမစ္ထုပ္ထဲက သင့္ခ္ယူ ဟာ ငါ့ကို ဆဲေစတဲ့အထိ
ေငြေၾကးဟာ ဒုတိယဘုရားသခင္ေတြဘာေတြ အၾကီးၾကီး ေျမွာက္စားမထားတတ္ေပမယ့္
အသက္ရွဴႏႈန္းကို ျငိမ္ခ်မ္းေစတဲ့ ေဆး၀ါးတစ္ခုအျဖစ္
ဘယ္သူေတြ သယ္ျပီး ဘယ္သူေတြ ယူသြားမွန္းမသိတဲ့့ ၀ီစကီပုလင္းေတြ လက္က်န္အျမည္းေတြ ဘီယာဗူးခြံေတြ ယံုၾကည္မႈေတြ အားကိုးမႈေတြ တန္ရာတန္ေၾကးေတြ
အဲဒီညက ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေတာင္ မဖူးပြင့္နုိင္ေလာက္ေအာင္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရ
ကဗ်ာဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းနဲ႕ အတူ ဖူးပြင့္နုိင္ဖို႕ မစြမ္းသာတဲ့ ဒုကၡေျဖေဆးတစ္ခုအျဖစ္
ဒီေကာင္ေတြ မူးျပဲ ကခုန္ေနပံုဟာ ဘ၀အတြက္ လိုအပ္တဲ့ အေရးတၾကီးအရာသဖြယ္
ဒါဟာ အားလံုးအတြက္ သစၥာမဟုတ္တဲ့ အမ်ားအားျဖင့္ သစၥာတ၇ားသာျဖစ္ခဲ့
အဲဒီကာလမွာ ငါတို႕ လည္ပင္းမွာ ၾကိဳးကြင္းေတြ သားေရလည္ပတ္ေတြ မရွိဘူး
ငါတို႕ေခါင္းေပၚမွာ အလကားေန အလကားပူေလာင္ေနတဲ့ေက်ာက္တံုးမီးေတာက္ေတြ မ၇ွိဘူး
အဲဒီကာလမွာ အဲဒီကာလေလးမွာ
ေနာက္ေက်ာက ထိုးမယ့္ဓားေတြ မရွိဘူး လဲျပိဳေအာင္ထိုးခံမယ့္ ေျခေထာက္ေတြ မရွိဘူး
တြန္းထိုးမယ့္ လက္ေတြ မရွိသလို ျပဳတ္က်မယ့္ ေခ်ာက္နက္ေတြလည္း မရွိဘူး
အတိတ္လွလွေလးေတြနဲ႕ ရယ္သံ သန္႕သန္႕ေတြပဲ ေတာက္ေတာက္ပပ
ဘယ္သူမွ သူမ်ားပစၥည္းဥစၥာ မတ၇ားလိုခ်င္တဲ့ ေလာဘ သီးပြင့္မလာသလို
ဘယ္သူမွ သူမ်ားအေပၚ မနာလို၀န္တို ေဒါသလည္း ေပါက္ကြဲမလာဘူး
အနာဂတ္အေၾကာင္း မင္နက္နက္နဲ႕ ေရးထြင္း မေတြးေတာဘဲ ပစၥဳပၸန္မွာ မူးရစ္ရီေ၀ျခင္းနဲ႕ ဒါဟာ ရံဖန္ရံခါ အနာဂတ္ေမ့တတ္သူေတြ ေသာက္တဲ့ေဆးနဲ႕ အနာဂတ္ေမ့ခ်င္သူေတြ လုပ္တဲ့ ေလ့က်င့္ခန္းသက္သက္
အလင္းမေပါက္ခင္ေတာ့ ငါတို႕ ေမွာင္နဲ႕ မည္းမည္းပဲ ကုန္းရုန္း ျပန္ေနၾကရဦးမွာပဲ။

မိုးအိမ္လူ
9 December 2015