ငါတို ့ရဲ႕ နားမလည္ျခင္းေတြ ငါတုိ႕ကို ျပန္သတ္တဲ့ေန႕
တစ္ေၾကာင္းဆြဲ ပံုရိပ္နဲ႕ ဘ၀တစ္ခုဟာ အလိုလို ရုပ္လံုးေပၚ အဆံုးသတ္ ေပ်ာက္ဆံုး
ေအာက္စီဂ်င္ေတြ မသန္႕ေတာ့ဘူး ထင္ရဲ႕
ဒါမွမဟုတ္
ငါ့အဆုတ္ မေကာင္းေတာ့ဘူး ထင္ရဲ႕
တစ္စံုတစ္ေယာက္က နေမာ္နမဲ့နုိင္စြာ ဖန္တီးခဲ့တဲ့ အရာလား
နတ္ဆိုးတစ္ေကာင္လက္ထဲက လြတ္က်လာခဲ့တဲ့ က်ိန္စာလား
နာက်င္မႈေတြဟာ ေကာင္းကင္ထက္ကေန ရာသီအလိုက္ေၾကြက်တတ္တဲ့
မိုးေရစက္ေတြ မဟုတ္ဘူး
ေက်ာက္သားထက္မွာ အကၡရာအခ်ိဳ႕ ေသြးအလိမ္းလိမ္းနဲ႕ စစ္ေသြးၾကေနေလရဲ႕
တိမ္တိုက္ေတြကို မုန္းတယ္
အိပ္မက္ေတြကို မုန္းတယ္
ႏွင္းဆီပန္းကို မုန္းတယ္
မွန္ထဲက ပံုရိပ္ကို မုန္းတယ္
ရွိပါတယ္လို ့ေၾကြးေၾကာ္ျပီး အျမဲ ပုန္းေနတတ္တဲ့ သစၥာတရားကို
မုန္းတယ္
ခ်စ္ပါတယ္လို ့ ေတးသီျပီး အျမဲ မုန္းေယာင္ျပတဲ့ ခ်စ္ျခင္းတရားကို
မုန္းတယ္
ကံေကာင္းပါမယ္လို ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေပးျပီး ယၾတာေတြ ေခ်ခိုင္းတဲ့ ေဗဒင္ဆရာကို
မုန္းတယ္
ဘာေတြ က်န္ေသးသလဲ သစ္ပင္အို….
ခင္ဗ်ားရဲ့ ပင္စည္မွာ ကပ္ျငိေနတဲ့ ေရညွိစမ္းေတြေတာင္ ေျခာက္ေသြ႕ခဲ့တာ ၾကာျပီ
မေႏွာင္တြယ္ပါနဲ႕လို ့ ခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ့္ကို တရားလာလာမျပပါနဲ႕
ေရြ႕လ်ားမႈရဲ့အရသာကို ခင္ဗ်ားမသိဘဲ ပညာရွိတရားေတြ သံေယာင္မဖမ္းပါနဲ႕
ခင္ဗ်ားအပါအ၀င္ ခင္ဗ်ား ေဆြမ်ိဳးေပါက္ေဖာ္ သဘာ၀တရားတစ္အုပ္စုလံုးကို
မုန္းတယ္
ၾကယ္တစ္သန္း ေၾကြမယ့္ ညမွာ
အိပ္မက္ တစ္သန္း မေၾကြခဲ့တာ
ေၾကကြဲစရာ
သကၠရာဇ္မ်ဥ္းေတြကို
ခဲတံေနာက္က ခဲဖ်က္နဲ႕ ဖ်က္ရင္း
ဘ၀အတြက္
အခ်စ္ဟာ
ပံုရိပ္ေယာင္ေလးပါပဲ…။
မိုးအိမ္လူ
No comments:
Post a Comment