တူရိယာ တစ္ခုခုမွ မပါရင္ ဒီေတာလမ္း ဘယ္ ခရီးေပါက္မလဲ လမ္းညႊန္

အဲဒီမွာ ကိုယ္ဟာ ေတာက္တဲ့။ အျခားဘာသာစကား မရွိခဲ့ဘူးလို႕ ထင္လို႕ ကိုယ္ သတ္မွတ္မိလိုက္တဲ့ ေတာက္တဲ့။

ဇီ၀ျဖစ္စဥ္ ေျပာင္းလဲမႈ အရမဟုတ္ဘူး။ ယေန႕ အမွန္တရားမ်ား မနက္ျဖန္အထိ ရပ္တည္နုိင္စြမ္းဖုိ႕ ေတာက္တဲ့။

သင္ နားလည္ မွတ္ယူထားတဲ့ ေတာက္တဲ့ က ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ။ ကိုယ္ သိသလိုလိုနဲ႕ မေရရာဘူး။ ကိုယ္ နားလည္ သိမွတ္

ထားတဲ့ ေတာက္တဲ့ ကေတာ့..အင္း.. ကိုယ္လည္း ေ၀ေ၀ ၀ါး၀ါးပဲ။ ျမိဳ႕ျပကဗ်ာေတြထဲကေန ျမိဳ႕ရဲ႕ ရနံ႕ကို ျပန္လည္ မီးေမႊး

တစ္ခါေသဖူးေတာ့ ပ်ဥ္ဖိုး နားလည္းသြားၾကျပီ ေတာက္တဲ့ ေတြေလ။ ကိုယ္ကေတာ့ ဘာလာလာ ေဒါင္း နုိင္ပါတယ္။

Connection ေကာင္းဖုိ႕ေတာ့ လိုတာေပါ့ ဆိုသလို။ အျပင္မွာ ထိခတ္လိုက္တဲ့ အရာက နည္းနည္းေလးနဲ႕ အတြင္းကေန

လႈိက္တက္လာတဲ့ မီးေတာက္ၾကီးကေန ခႏၶာရဲ႕ ေနရာအႏွံ႕ ေလာင္ကၽြမ္း။ မီးခိုးေတြ မႊန္ေတာ့ အတိအက် မရွိေတာ့ဘူးေပါ့

ေန႕တစ္ေန႕ပဲ။ မဆိုစေလာက္ ေန႕တစ္ေန႕ပဲ။ ဘယ္သူမွ ဖန္ဆင္းထားျခင္း အလ်ဥ္းမရွိတဲ့ ရိုးရိုးစင္းစင္း ေန႕တစ္ေန႕ပဲ။

သင္ ၾကံဳေတြ႕ဖူးေနက် ရင္က်ပ္ ေခ်ာင္းဆိုး မူးေ၀ ေအာ့အန္ ။ အထုိင္မ်ားရင္ ေက်ာက္ကပ္ တည္နိုင္တယ္လို႕ ၾကားဖူး

ပ်စ္ခနဲ ကြမ္းတံေတြး ပါးစပ္တစ္ေပါက္စာ ေထြးထုတ္ပစ္ျပီး ကိုယ္ ဆက္ထုိင္ေနမိတယ္။ ဆံုးမသူမ်ား ခြင့္လႊတ္ေစခ်င္။

ကိုယ္ဆီကေနေတာ့ တစ္ခုခု ရဖို႕ေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္ေလနဲ႕။ ကိုယ္ဆီမွာ ကိုယ္ က လြဲျပီး စကားလံုး ေတာင္ မရွိဘူး။

အဟုတ္ ။ ကိုယ္က တရုတ္ မဟုတ္ဘူး။ စီးပြားေရး ေစ်းကြက္ဆန္မႈဟာ ဒီေနရာမွာ အသံုးမတည့္ေၾကာင္း မိတ္ေဆြ လည္း

အသိ။ ေတာင္ေတာင္အီအီ ေရာေရာေယာင္ေယာင္ လုပ္ေနမိသမွ် ကာလာပတ္လံုး အညွိအေၾကးက လြဲလို႕ အျခား မရွိ။

ဆက္ ေလွ်ာက္။ ကိုယ္နားေထာင္ေနက် သီခ်င္းေတြလည္း လြမ္းလြမ္း အိုအို ေငါင္စင္းလို႕။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ္လည္း

အေဟာင္းထည္ ဆိုတာထက္ မပို။ စီးဆင္းလည္ပတ္ေနတဲ့ အဲဒီ ယဥ္ေက်းမႈ ပတ္လမ္းမွာ ေရွာ့ေတြ အျဖစ္မ်ားလာျခင္း

အေၾကာင္းရင္း တဲ့ ကိစၥကေတာ့ ေညွာ္မေရွာင္လို႕ ပဲ ေနမယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဖာဂူဆန္ဟာ ဖာဂူဆန္ျဖစ္ေအာင္ အနုိင္နဲ႕

အခုခ်ိန္ဆို MAHASAN ဘယ္ေရာက္ေနျပီလဲ။ ကိုယ္တို႕ရဲ႕ THE DAY AFTER TOMORROW လား။ ၾကိဳတင္ အတိတ္။

အခုေလာက္ဆို ေတာက္တဲ့ အေၾကာင္း ျခံဳငံုမိျပီေပါ့။ တကယ္ေတာ့ ဘာမွမွ မဟုတ္တာၾကီး။ ေတာက္တဲ့က ေတာက္တဲ့။

လူက လူ။ သူက သူ။ ကိုယ္က ကိုယ္။ ေရာေထြး မႈ တစ္ခုအရလည္း မျဖစ္နုိင္ဘူးဆို။ ေတာက္တဲ့ ဟာ သူ ပဲ ျဖစ္ေနတယ္။

သန္းေခါင္ယံ အခ်ိန္မွာ ။ ေနညိဳ လ ညဳိ ခ်ိန္မွာ။ အသိတရား ေမွာက္မွားခ်ိန္မွာ။ ခ်ိတ္ထားသမွ် ခ်ိတ္ေတြ အကုန္ပ်က္က်။

တစ္ခါတုန္းက ဘာညာသရကာေတြ ဆီ ျပန္ေရာက္။ HAPPY MOTHER DAY../ I LOVE ..MOM!။ အဲဒီမွာ ေရႊကိုယ္နတ္

လည္း ဒိန္း ဒိန္း ဒိန္း …ဒိန္း ဒိန္း ဒိန္း ဂ်ား…။ ကိုယ့္ရဲ႕ LOVELY ေတြလည္း ကိုယ့္ကို စိတ္ေကာက္ေနၾကေရာေပါ့။

ရာသီဥတုကမွ မေကာင္းဘဲကိုး။ တစ္ေန႕ တစ္ေန႕။ အဲဒီ အသက္က ၾကီးလာတာ ဆိုးတာပဲ။ ေက်ာက္စရစ္ေတြၾကားမွာ

ကိုယ္ ရွိတယ္။ လွမ္းေခၚၾကည့္လိုက္။ ကိုယ့္ ကို။ ဦးေရျပားက စ ျပီး ႏႊာခ်လိုက္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းစရာပဲ။ စိတ္ညစ္ ေတြ

အဖတ္လိုက္ ထြက္က်။ သင္ တို႕ ေအာ့အန္ေနၾကမလား။ ေနာက္ေတာ့လည္း ေဆးဖက္၀င္တယ္ဆိုျပီး ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ စီမံ

လည္ပင္းနင္ေအာင္ မ်ိဳၾကဦးေပါ့။ အဲ့ဒါကို ဘယ္လို ေခၚမလဲ။ အထက္ေအာက္ ဖိစီးတယ္ေခၚမလား။ ဗဟိုခ်က္ကို ထိမိ

တယ္ ေခၚမလား။ ထားပါ။ အဆင္ေျပရာ ဘာသာစကားတစ္ခုခုနဲ႕ပဲ။ GOOD NIGHT.. BYE BYE ပါ။

မိုးအိမ္လူ

၁၂ ေမ ၂၀၁၃

နံနက္ ၀း၃၂