မကိုင္တြယ္ရတာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ စာရြက္မ်ားကို ညက အိပ္မက္ မက္တယ္
မျမင္ရတဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႔ ၾကားေနရတဲ့ ၾကားေနက် အဓိပၸါယ္ ဝိုးတဝါး မ်ား
ရန္ကုန္မိုးလို တေဝါေဝါ တဖြဲဖြဲ အံု႔သည္း တိုးဝင္
ေခါက္ထားတဲ့ စိတ္ကူးကို လြယ္အိတ္ထဲ အလ်င္စလို သိမ္းလိုက္ရတယ္။
အမွတ္တရမ်ားကို ေတးမွတ္ထားျခင္း အခ်က္အလက္
အစီအစဥ္ မက်မႈမ်ားဟာ စိတ္ရဲ႕ ပံုရိပ္စစ္ျဖစ္တယ္
ခ်ိဳးထားတဲ့ စကၠဴ ႐ုပ္ေတြဟာ စိတ္ထြက္ေပါက္
အခု
စကၠဴ ႐ုပ္ေတြ ဘယ္ဆီ ေျပးထြက္သြားၾကသလဲ ပ်ံသန္းသြားၾကသလဲ
လြမ္းစိတ္ကို ေတးမွတ္ဖို႔ရာ စာရြက္မ်ားဟာ အနားကို မေရာက္လာႏိုင္ၾကသလား.. လာေရာက္ခြင့္မ႐ွိခဲ့ၾကသလား
လမ္းမႀကီးဟာ ႐ႈပ္ေထြးေနတယ္
လူေတြဟာ ေရာင္စံုေတာက္ေလာင္ေနတယ္
အနံ႔အသက္ေတြဟာ အနီးအေဝး ကစားေကာင္းေနတုန္း။
စိတ္ရဲ႕ျဖစ္ပ်က္ေတြ ပံုရိပ္ေဖာ္ဖို႔ စာရြက္ျဖဴတစ္ရြက္ေလာက္ဆို လံုေလာက္ခဲ့မလား။
မိုးအိမ္လူ
၄ စက္တင္ဘာ ၂၀၁၆
နံက္ ၉:၅၆
No comments:
Post a Comment