တေစၦ ၀တၳဳ

လိုခ်င္တပ္မက္မႈ အျပင္းစားေတြ တစိမ့္စိမ့္ စားသံုးထားတဲ့ ႏွလံုးသား ဒါမွမဟုတ္ စိတ္ တစ္ခုခု ႏွစ္သာရာယူသံုးနုိင္တယ္ အဲဒီအရာကေန ေစခိုင္းသမွ် ကိုယ့္အခန္းဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ဂ်က္မက်ေတာ့ဘူး ေန႕မွာ အလင္းေတြနဲ႕အတူ ဖုန္မႈန္ေတြ ၀င္တယ္ ညမွာ အေမွာင္နဲ႕အတူ ေအးစက္မႈေတြ ၀င္လာတယ္ တေရြ႕ေရြ႕နဲ႕ ကိုယ္ဟာ ဘယ္ကိုမွ ေရြ႕မေနခဲ့ဘူး ေသဆံုးျခင္းလို႕ အမည္တပ္လို႕ မရတဲ့ ရွင္သန္မႈ ရွင္သန္မႈလို႕ အမည္တပ္လို႕ မရတဲ့ ေသဆံုးျခင္း ရႈပ္ေထြးမႈမွာ အားလံုးဟာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ရႈပ္ေထြးေနတယ္ ေနာင္လာမယ့္ စကၠန္႕ မိနစ္ နာရီ ေန႕ရက္ ေတြမွာ ဘာေတြ ျဖစ္လာမလဲလို႕ ေမွ်ာ္လင့္လို႕ မရတာဟာ ကသိကေအာက္ နုိင္လွေပမယ့္ တစ္မ်ိဳးေတာ့ ရွင္သန္လို႕ ေကာင္းတယ္လို႕ ေတြးေနမိတဲ့ အေတြး အိပ္မက္ေတြ ဘယ္ေတာ့ အဆံုးသတ္မွာလဲ ေၾကာက္ရြံစိတ္ဟာ ေလာဘ ဆီကေန တေျမ႕ေျမ႕ တက္လာတယ္ ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ကို အခ်ိန္ျပည့္ ကိုက္၀ါးေနေတာ့တယ္ ကိုယ္ဟာ တေစၦ တစ္ေကာင္င မျဖစ္ခဲ့ျခင္းအတြက္ ယူက်ံဴးမရျဖစ္မိတဲ့ ရက္စြဲေတြပဲ ဆိုၾကပါစို႕ ေျမဆီလႊာဟာ ခမ္းေျခာက္သထက္ ခမ္းေျခာက္လာျပီး ေျမေအာက္ေရေၾကာေတြ ျပတ္ေတာက္ ေရြ႕လ်ား မၾကာေတာ့ပါဘူး လ ကို မျမင္မွာပဲ လူသားေတြ လစ္ၾကရေတာ့မယ္ ဒါဟာ ႏွစ္ေထာင့္ ဆယ့္ႏွစ္ မဟုတ္ဘူး ႏွစ္ေထာင့္ဆယ့္သံုး ဒီဇင္ဘာ ပံုျပင္အသစ္ေပါ့။

မိုးအိမ္လူ

၅ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၁၃

ေမွ်ာ္လင့္ပ်က္

ဖြင့္ဆိုခ်က္ေလးတစ္ခုနဲ႕

ဘ၀ေလးတြ ဖန္တီးပစ္ၾကတယ္


ေဟာဒီ ေျမျပင္က ၾကယ္ေလးဟာ ဘယ္အထိ ပ်ံတက္နုိင္မလဲ


အိမ္အျပန္လမ္းမွာ တိတ္ဆိတ္သံပဲ ပါခဲ့တယ္။


မိုးအိမ္လူ

၁၆.၁၁.၂၀၁၃

ေ၀း

ဓားအိမ္ ျဖစ္မွေတာ့

ရင္ကြဲရတဲ့အေၾကာင္း

ေသေကာင္ေပါင္းလဲ မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး


ကိုယ့္ရင္ခြင္မွာ သူ လံုျခံဳခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႕

ရဲရင့္လိုက္ေတာ့တယ္။

မိုးအိမ္လူ

၁၆ နုိ၀င္ဘာ ၂၀၁၃

ေသတယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥဟာ….

အဲဒီေန႕က သူ ေသသြားတယ္။ သူေသတဲ့အေၾကာင္းကို သူကိုယ္တုိင္ ဂရုမမူမိလုိက္ဘူး။ ဘယ္လိုလဲဆိုေတာ့။ သူ႕ အာရံုက စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲ ၊ ရုပ္ျမင္သံၾကားကလာေနတဲ့ အစီအစဥ္တစ္ခုခုထဲ ၊ လမ္းေပၚက စီး၀င္လာတဲ့ အသံတစ္သံ ထဲ ။ တစ္ခုခုထဲမွာ နစ္ျမဳပ္ေနလို႕ပဲ။ သူ ေသတာကို သတင္းစာဖတ္ရင္းနဲ႕မွ သိလိုက္ရတယ္။ သူ ေသတဲ့အေၾကာင္းကို ေျပာျပဖုိ႕ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ ဖုန္းဆက္တယ္။ အိုဘားမားက လက္ခံတယ္။ က်န္စီပင္းကလည္း လက္ခံတယ္။ ယင္လပ္က သိပ္လက္မခံခ်င္ဘူး။ သူက အမ်ိဳးသမီးကုိ။ ဦးသိန္းစိန္ကို ေျပာတယ္။ သူလည္း လက္မခံျပန္ဘူး။ ဘာလို႕လဲ ဆို သူနဲ႕က မနက္ကမွ လက္ဘက္ရည္ဆုိင္မွာ ေတြ႕ခဲ့ေသးတာကို။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေျပာတယ္။ သူလည္း လက္မခံျပန္ဘူး။ သူနဲ႕က ေစာေစာေလးကမွ လူခ်င္းခြဲလာတာ။ ေဟာေျပာပြဲတစ္ခုမွာ။ သူ ေျပာတာ လက္မခံတဲ့ အျပင္ သူ ေဟာေျပာသြားတဲ့အေၾကာင္းကို ခ်ီးက်ဴးေနေသးတယ္။ ေနာက္ အျခားသူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ထူးထူးျခားျခား ဘာမွ မေျပာၾကဘူး။ ဟုတ္လား ။ ဘယ္အခ်ိန္ အသုဘ ခ်မလဲ။ ဖိတ္ဦး ဘာဦး ေျပာျပီး ဖုန္းခ်သြားၾကတယ္။ သူ ေသျပီဆိုေတာ့ ကိစၥတစ္ခုေတာ့ ျပီးသြားတာေပါ့။ ခက္တာက ။ ေသျခင္း ကိစၥက ျပတ္ေပမယ့္ အသုဘ ခ်တဲ့ ကိစၥက က်န္ေသးတယ္။ ဒီအတုိင္း က်ီးထုိးထိုး ေခြးစားစားထားလို႕ မျဖစ္ျပန္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ဦးေက်ာ္သူဆီ ဖုန္းထပ္ဆက္ရျပန္တယ္။ သူနဲ႕ ေစာေစာက ေျပာတုန္းက အသုဘကိစၥမေျပာလိုက္ရဘူး။ သူကလည္း ေမ့သြားတာလား ဘာလား မသိဘူး မေမးဘူး။ အခု ထပ္ေျပာမွ အိုေက သူလုပ္ေပးမယ္ဆိုျပီး ျပီးသြားတယ္။ သူ ေသျပီဆိုေတာ့ ဘာလုပ္မလဲ။ ေသျပီးတဲ့ေနာက္ လူေတြ ဘာလုပ္တတ္ၾကသလဲ။ သူ ဘာမွမသိဘူး။ သူ႕အရင္ ေသျပီးတဲ့လူေတြေကာ ဘာလုပ္တတ္ၾကသလဲ။ ဟုတ္တယ္။ သူ႕အရင္ ေသတဲ့လူေတြနဲ႕ ဆက္သြယ္ရမယ္။ အရင္ကေတာ့ အဲ့လို ဆက္သြယ္လို႕ မရဘူး။ သူက အသက္ရွင္ေနတဲ့ လူရွင္ကို။ လူရွင္ေတြဟာ လူေသေတြနဲ႕ ဆက္သြယ္လို႕ မရဘူးလို႕ ၾကားဖူးေတာ့ သူလည္း မဆက္သြယ္ျဖစ္ဘူး။ ၾကိဳးစား ျပီး စမ္းသပ္တာလည္း မလုပ္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ အခု သူက ေသျပီဆိုေတာ့ လူေသေတြနဲ႕ ဆက္သြယ္လို႕ ရနုိင္တယ္။ သူ႕အရင္ ေသျပီးတဲ့ လူေတြထဲက သူနဲ႕ သိတဲ့လူ ဘယ္သူရွိမလဲ သူ စဥ္းစားတယ္။ မရွိဘူး။ သူ႕ အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ သူဟာ ပထမဆံုး ေသလူ ျဖစ္ေနတယ္။ ေခါင္းစားသြားရျပန္တယ္။ လူတစ္ေယာက္ဟာ ေသျပီးတဲ့ေနာက္ ဘာလုပ္ရမလဲ ။ ဘာလုပ္သင့္ သလဲ ။ေသျပီးေနာက္ ဘာလုပ္ရမယ္ ဘာလုပ္သင့္တယ္ဆိုျပီး စာအုပ္ေတြဘာေတြ ရွိတယ္လို႕လည္း သူမၾကားဖူးဘူး။ သူ စိတ္ေတာ္ေတာ္ ရႈပ္သြားတယ္။ ဒီအတုိင္း အိမ္မွာေနေနလို႕ေတာ့မျဖစ္ဘူး။ အျပင္ထြက္ျပီး ေမးစမ္းဦးမွဆိုျပီး သူ အိမ္အ ျပင္ ထြက္လာတယ္။ သူတို႕ ရပ္ကြက္လမ္းဟာ ထံုးစံအတုိင္း ေျခာက္ကပ္ တိတ္ဆိတ္ေနတယ္။ အဲဒီမွာ အိမ္အမွတ္( ၆ ) က အဘိုးၾကီးတစ္ေယာက္ အမႈိက္သြန္ထြက္လာတာကို ေတြ႕လိုက္ေတာ့ သူ လွမ္းႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္။ အဲဒီအဘိုးၾကီး က အသက္ ရာေက်ာ္ေနျပီ။ ဘယ္ႏွစ္ရာမွန္းကို မသိဘူး။ သူ႕ကို ေတြ႕ေတာ့ ျပံဳးျပတယ္။ သူလည္း အဘိုးၾကီးနားသြားျပီး သူ ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ ဒုကၡကို ေျပာျပလိုက္တယ္။ အဘိုးၾကီးက အံ့ၾသတၾကီးနဲ႕ သူ႕ကို ၾကည့္တယ္။ အဘိုးၾကီးက သူလည္း ေသခ်င္ေနတဲ့ အေၾကာင္း။ သူ အခုလို ေသတာဟာ အလြန္ၾကီးမားတဲ့ အခြင့္အေရးၾကီးတစ္ခုကို ရလိုက္တာ ျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္း။ အလြန္ကံေကာင္းတဲ့အေၾကာင္း။ နားညည္းေအာင္ ေျပာျပီးမွ ေသျပီးတဲ့လူဟာ ဘယ္လုပ္ရမယ္ဆိုတာ သူ ကိုယ္တုိက္လည္း မေသဖူးလို႕ ေသေသခ်ာခ်ာ ေရေရရာရာ မသိတဲ့ အေၾကာင္း ေျပာတယ္။ သူ စိတ္ေတာ္ေတာ္ ေလသြား တယ္။ မသိရင္ မသိဘူး အစကတည္းက မေျပာဘဲ ခ်ီးမြမ္းခန္းေတြ ဖြင့္ေနေသးတယ္။ မင္း မိတ္ေဆြေတြ ေမးၾကည့္ပါ လားလို႕ အၾကံေပးေတာ့ သူ႕မိတ္ေဆြေတြလည္း ေသဖူးတဲ့လူေတြ မဟုတ္ေတာ့ သိမွာ မဟုတ္ေလာက္တဲ့ အေၾကာင္း ျပန္ ေျပာလိုက္တယ္။ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္တယ္။ ေသဖူးတဲ့လူမွ ေသျပီးရင္ ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာ သိမွာ။ အခုဟာက မေသေသးတဲ့လူေတြ လိုက္ေမးေနရင္ ဘယ္သူမွ ေသခ်ာ ေျဖနိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ သူ ျမိဳ႕ထဲဘက္ ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္။ စူပါမားကတ္ တစ္ခုကို ၀င္ျပီး ေလွ်ာက္ပတ္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဦးေက်ာ္သူဆီက ဖုန္း၀င္လာတယ္။ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ ေမးေတာ့ သူက စူပါမားကတ္ ေရာက္ေနတယ္လို႕ ေျဖလိုက္တယ္။ ဦးေက်ာ္သူက ဆဲပါေလေရာ။ လူေသက လူေသလို မေနဘဲနဲ႕ ေလွ်ာက္လည္ေနရသလားေပါ့။ လူေသမရွိဘဲနဲ႕ သူတို႕က ဘယ္လို အသုဘ သြားခ်ရမလဲ။ ဘာလဲ ဆိုျပီး အခုခ်က္ခ်င္း ျပန္ခဲ့ဖုိ႕ ေျပာတယ္။ သူလည္း အခု လာခဲ့မယ္ဆိုျပီး ဖုန္းခ်လိုက္တယ္။ အသုဘ ခ်ဖုိ႕ပဲ လူေသက ဘာလုပ္ေပးရဦးမွာတုန္း လို႕ ေရရြတ္မိေသးတယ္။ သူ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕မွာ နာေရးကားၾကီး စိုက္လို႕။ ကားေဘးမွာ ဦးေက်ာ္သူကို ေတြ႕တယ္။ ကဲ ဘာလုပ္ၾကမလဲ လို႕ သူက ေမးေတာ့။ မင္းဘာသာ ကုတင္ေပၚ ပက္လက္လွန္ေန။ ညေနသံုးနာရီ သၿဂိ ၤဳဟ္ မယ္လို႕ ေျပာတယ္။ သူလည္း အဲဒီအခါမွ ဦးေက်ာ္သူကို ေမးဖုိ႕ ျပန္သတိရ တယ္။ ေသျပီးတဲ့လူက ဘာလုပ္ရမွာလဲလို႕ ေမးေတာ့။ ဦးေက်ာ္သူက ဟ ေသတဲ့လူက ဂူထဲ ၀င္ရမွာေပါ့ကြ။ မင္းကို မီးရႈိ႕ ျပီး ဂူသြင္းမယ္။ မင္း ဘာမွ လုပ္စရာမလိုဘူး။ ငါတုိ႕ အကုန္လုပ္ေပးမယ္လို႕ ေျပာေတာ့။ သူ ဇေ၀ဇ၀ါ ျဖစ္သြားတယ္။ မီးရႈိ႕ ခံျပီး ဂူထဲ သြင္းျပီးရင္ အဲဒီအထဲမွာပဲ အျမဲတမ္းေနရေတာ့မွာေပါ့ ဟုတ္လားလို႕ ေမးေတာ့။ ဦးေက်ာ္သူက မင္း ရူးေနလား လို႕ ေမးတာ ခံရေကာ။ ေသပါျပီဆိုမွေတာ့ အဲ့လိုပဲ ေနရေတာ့မွာေပါ့။ ေအး မင္း ဂူထဲမေနခ်င္ရင္ မင္းအရိုးျပာကို ပင္လယ္ ထဲ ေမွ်ာေပးမယ္။ မင္းဘာသာမင္း သြားခ်င္ရာသြား တဲ့။ အဲဒီအစီအစဥ္ကိုေတာ့ သူ သေဘာက်သြားတယ္။ အဲ့လိုပဲ လုပ္ေပး လို႕ ဦးေက်ာ္သူကို ေျပာလိုက္တယ္။ အဲ့ဒါနဲ႕ ကုတင္ေပၚသြားျပီး ပက္လက္လွန္ေနလိုက္တယ္။ နာရီၾကည့္လိုက္ ေတာ့ ဆယ့္ႏွစ္နာရီပဲ ရွိေသးတယ္။ ပ်င္းတာနဲ႕ ကြန္ပ်ဴတာဖြင့္ျပီး အြန္လိုင္းေပၚတက္ေနလိုက္တယ္။ ဦးေက်ာ္သူကေတာ့ စီစဥ္စရာရွိတာ စီစဥ္လို႕ေပါ့။ သူ႕ကို မသာက မသာလို မေနဘူးဆိုျပီး တဗ်စ္ေတာက္ေတာက္ ေျပာေနေသးတယ္။ သူက ေတာ့ ဂရုမစိုက္ဘူး။ ျပာမျဖစ္ခင္ေတာ့ ေနခ်င္သလို ေနဦးမယ္လို႕ သူေတြးတယ္။ ကုတင္ေပၚ ပက္လက္လွန္ေနရတာ ပ်င္း စရာေကာင္းတယ္ေလ။ ေဖ့ဘြတ္မွာ သူ ေသတဲ့ အေၾကာင္း စေတးတပ္ တင္လိုက္တယ္။ ခဏေလးနဲ႕ လိုက္ခ္ ေပါင္း ေထာင္ခ်ီ ရတယ္။ ကြန္မန္႕ေတြလည္း အမ်ားၾကီးပဲ။ ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ တို႕။ သြားႏွင့္ ေဘာ္ဒါၾကီးေရ တို႕။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ျပန္ဆံုၾကတာေပါ့ တို႕။ ၀မ္းသာပါတယ္ တို႕။ ဂုဏ္ယူပါတယ္တို႕ ။ စံုလို႕ပဲ။ သူလည္း ဟို သတင္းဖတ္။ ဟုိပံု ၾကည့္။ ဒီပံုၾကည့္။ ကြန္မန္႕ေတြ ေလွ်ာက္ေရးနဲ႕ ။ သံုးနာရီ ထိုးသြားတယ္။ ဦးေက်ာ္သူက သြားရေအာင္လို႕ လာေခၚမွ သူ လည္း ထ တယ္။ အိမ္အျပင္ ထြက္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးတဲ့ လူေတြက သူ႕ကို ဂုဏ္ျပဳဖုိ႕ ေစာင့္ေနၾကတယ္။ နည္းတဲ့ လူေတြ မဟုတ္ဘူး။ ဆုိင္းဘုတ္ေတြလည္း အမ်ားၾကီး ။ ေဖ့ဘြတ္မွာ ၇တဲ့ ကြန္မန္႕ေတြလိုပဲ။ သူ႕အတြက္ ဂုဏ္ယူ ၀မ္းေျမာက္ေၾကာင္းနဲ႕ ဆုေတာင္းေပးတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ေတြေပါ့။ သခ်ဳိ ၤင္းသြားရာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လည္း အဲ့လိုပဲ ။ ဘယ္က ဘယ္လို သတင္းရတယ္ မသိဘူး။ သူ ႕ကို ႏႈတ္ဆက္ေနတဲ့ လူေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ ေနာက္မွ အိုဘားမားနဲ႕ ဦးသိန္းစိန္ လက္ခ်က္ျဖစ္မွန္းသိရတယ္။ ဒါေပမယ့္ မနက္က သတင္းစာထဲမွာ ပါကတည္းက လူေတြက အကုန္သိေနၾကတာတဲ့။ သူ နည္းနည္း ေျမာက္ခ်င္သလိုလိုေတာင္ ျဖစ္သြားတယ္။ သၿဂိဳ ၤဟ္ စက္ထဲ ေရာက္ျပီး မီးအရႈိ႕ခံရတဲ့ အခ်ိန္တစ္ခုပဲ နည္းနည္း ပူပူေလာင္ေလာင္ နုိင္လိုက္တယ္။ သူ႕ ျပာေတြ ပင္လယ္ထဲ ေမွ်ာလိုက္တဲ့အခ်ိန္ကေတာ့ သူ႕အတြက္ အေပ်ာ္ဆံုး အခ်ိန္ပဲ။ ျပာေတြ တစစီ လြင့္ထြက္သြားေတာ့ သူ ႕မွာ ဘာမွ မရွိေတာ့ဘူး။ ဆုိလိုတာက။ အေတြးလည္း မရွိေတာ့ဘူး။ ခံစားမႈ လည္း မရွိေတာ့ဘူး။ သူ အဲ့လို မျဖစ္တာ ၾကာခဲ့ျပီမလား။ အခုေတာ့ သူ ဆိုတာ ေလာကၾကီးမွာ လံုး၀ မရွိေတာ့ပါဘူး။ လူေတြကေတာ့ သူ႕ရဲ႕ အရိုးျပာေတြ ပင္လယ္ထဲ လြင့္၀ဲ ေမ်ာပါ နစ္ျမဳပ္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတာကို ၾကည့္ျပီး အားက်လို႕ ေနတယ္။ သူတို႕လည္း ေသခ်င္ေနၾကျပီေလ။

မိုးအိမ္လူ

၇ ေအာက္တိုဘာ ၂၀၁၃

တူရိယာ တစ္ခုခုမွ မပါရင္ ဒီေတာလမ္း ဘယ္ ခရီးေပါက္မလဲ လမ္းညႊန္

အဲဒီမွာ ကိုယ္ဟာ ေတာက္တဲ့။ အျခားဘာသာစကား မရွိခဲ့ဘူးလို႕ ထင္လို႕ ကိုယ္ သတ္မွတ္မိလိုက္တဲ့ ေတာက္တဲ့။

ဇီ၀ျဖစ္စဥ္ ေျပာင္းလဲမႈ အရမဟုတ္ဘူး။ ယေန႕ အမွန္တရားမ်ား မနက္ျဖန္အထိ ရပ္တည္နုိင္စြမ္းဖုိ႕ ေတာက္တဲ့။

သင္ နားလည္ မွတ္ယူထားတဲ့ ေတာက္တဲ့ က ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ။ ကိုယ္ သိသလိုလိုနဲ႕ မေရရာဘူး။ ကိုယ္ နားလည္ သိမွတ္

ထားတဲ့ ေတာက္တဲ့ ကေတာ့..အင္း.. ကိုယ္လည္း ေ၀ေ၀ ၀ါး၀ါးပဲ။ ျမိဳ႕ျပကဗ်ာေတြထဲကေန ျမိဳ႕ရဲ႕ ရနံ႕ကို ျပန္လည္ မီးေမႊး

တစ္ခါေသဖူးေတာ့ ပ်ဥ္ဖိုး နားလည္းသြားၾကျပီ ေတာက္တဲ့ ေတြေလ။ ကိုယ္ကေတာ့ ဘာလာလာ ေဒါင္း နုိင္ပါတယ္။

Connection ေကာင္းဖုိ႕ေတာ့ လိုတာေပါ့ ဆိုသလို။ အျပင္မွာ ထိခတ္လိုက္တဲ့ အရာက နည္းနည္းေလးနဲ႕ အတြင္းကေန

လႈိက္တက္လာတဲ့ မီးေတာက္ၾကီးကေန ခႏၶာရဲ႕ ေနရာအႏွံ႕ ေလာင္ကၽြမ္း။ မီးခိုးေတြ မႊန္ေတာ့ အတိအက် မရွိေတာ့ဘူးေပါ့

ေန႕တစ္ေန႕ပဲ။ မဆိုစေလာက္ ေန႕တစ္ေန႕ပဲ။ ဘယ္သူမွ ဖန္ဆင္းထားျခင္း အလ်ဥ္းမရွိတဲ့ ရိုးရိုးစင္းစင္း ေန႕တစ္ေန႕ပဲ။

သင္ ၾကံဳေတြ႕ဖူးေနက် ရင္က်ပ္ ေခ်ာင္းဆိုး မူးေ၀ ေအာ့အန္ ။ အထုိင္မ်ားရင္ ေက်ာက္ကပ္ တည္နိုင္တယ္လို႕ ၾကားဖူး

ပ်စ္ခနဲ ကြမ္းတံေတြး ပါးစပ္တစ္ေပါက္စာ ေထြးထုတ္ပစ္ျပီး ကိုယ္ ဆက္ထုိင္ေနမိတယ္။ ဆံုးမသူမ်ား ခြင့္လႊတ္ေစခ်င္။

ကိုယ္ဆီကေနေတာ့ တစ္ခုခု ရဖို႕ေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္ေလနဲ႕။ ကိုယ္ဆီမွာ ကိုယ္ က လြဲျပီး စကားလံုး ေတာင္ မရွိဘူး။

အဟုတ္ ။ ကိုယ္က တရုတ္ မဟုတ္ဘူး။ စီးပြားေရး ေစ်းကြက္ဆန္မႈဟာ ဒီေနရာမွာ အသံုးမတည့္ေၾကာင္း မိတ္ေဆြ လည္း

အသိ။ ေတာင္ေတာင္အီအီ ေရာေရာေယာင္ေယာင္ လုပ္ေနမိသမွ် ကာလာပတ္လံုး အညွိအေၾကးက လြဲလို႕ အျခား မရွိ။

ဆက္ ေလွ်ာက္။ ကိုယ္နားေထာင္ေနက် သီခ်င္းေတြလည္း လြမ္းလြမ္း အိုအို ေငါင္စင္းလို႕။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ္လည္း

အေဟာင္းထည္ ဆိုတာထက္ မပို။ စီးဆင္းလည္ပတ္ေနတဲ့ အဲဒီ ယဥ္ေက်းမႈ ပတ္လမ္းမွာ ေရွာ့ေတြ အျဖစ္မ်ားလာျခင္း

အေၾကာင္းရင္း တဲ့ ကိစၥကေတာ့ ေညွာ္မေရွာင္လို႕ ပဲ ေနမယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဖာဂူဆန္ဟာ ဖာဂူဆန္ျဖစ္ေအာင္ အနုိင္နဲ႕

အခုခ်ိန္ဆို MAHASAN ဘယ္ေရာက္ေနျပီလဲ။ ကိုယ္တို႕ရဲ႕ THE DAY AFTER TOMORROW လား။ ၾကိဳတင္ အတိတ္။

အခုေလာက္ဆို ေတာက္တဲ့ အေၾကာင္း ျခံဳငံုမိျပီေပါ့။ တကယ္ေတာ့ ဘာမွမွ မဟုတ္တာၾကီး။ ေတာက္တဲ့က ေတာက္တဲ့။

လူက လူ။ သူက သူ။ ကိုယ္က ကိုယ္။ ေရာေထြး မႈ တစ္ခုအရလည္း မျဖစ္နုိင္ဘူးဆို။ ေတာက္တဲ့ ဟာ သူ ပဲ ျဖစ္ေနတယ္။

သန္းေခါင္ယံ အခ်ိန္မွာ ။ ေနညိဳ လ ညဳိ ခ်ိန္မွာ။ အသိတရား ေမွာက္မွားခ်ိန္မွာ။ ခ်ိတ္ထားသမွ် ခ်ိတ္ေတြ အကုန္ပ်က္က်။

တစ္ခါတုန္းက ဘာညာသရကာေတြ ဆီ ျပန္ေရာက္။ HAPPY MOTHER DAY../ I LOVE ..MOM!။ အဲဒီမွာ ေရႊကိုယ္နတ္

လည္း ဒိန္း ဒိန္း ဒိန္း …ဒိန္း ဒိန္း ဒိန္း ဂ်ား…။ ကိုယ့္ရဲ႕ LOVELY ေတြလည္း ကိုယ့္ကို စိတ္ေကာက္ေနၾကေရာေပါ့။

ရာသီဥတုကမွ မေကာင္းဘဲကိုး။ တစ္ေန႕ တစ္ေန႕။ အဲဒီ အသက္က ၾကီးလာတာ ဆိုးတာပဲ။ ေက်ာက္စရစ္ေတြၾကားမွာ

ကိုယ္ ရွိတယ္။ လွမ္းေခၚၾကည့္လိုက္။ ကိုယ့္ ကို။ ဦးေရျပားက စ ျပီး ႏႊာခ်လိုက္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းစရာပဲ။ စိတ္ညစ္ ေတြ

အဖတ္လိုက္ ထြက္က်။ သင္ တို႕ ေအာ့အန္ေနၾကမလား။ ေနာက္ေတာ့လည္း ေဆးဖက္၀င္တယ္ဆိုျပီး ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ စီမံ

လည္ပင္းနင္ေအာင္ မ်ိဳၾကဦးေပါ့။ အဲ့ဒါကို ဘယ္လို ေခၚမလဲ။ အထက္ေအာက္ ဖိစီးတယ္ေခၚမလား။ ဗဟိုခ်က္ကို ထိမိ

တယ္ ေခၚမလား။ ထားပါ။ အဆင္ေျပရာ ဘာသာစကားတစ္ခုခုနဲ႕ပဲ။ GOOD NIGHT.. BYE BYE ပါ။

မိုးအိမ္လူ

၁၂ ေမ ၂၀၁၃

နံနက္ ၀း၃၂

ေသေနတဲ့ ဇာတ္လမ္း

တကယ္ေတာ့ သစ္သီးက ပုပ္ေနျပီ ျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္လည္း စားစရာ ရွိတာကို စားရမည္ဟု ခံယူထားသူမ်ားကေတာ့ ပုပ္ပုပ္ သိုးသိုး စားၾကသည္ပင္။ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးမ်ားကို ပိတ္ထား၍ အေမွာင္မွာ လမ္းေလွ်ာက္တတ္ေသာ လူမ်ားသည္ နံနက္ခင္းေနေရာင္ ကို ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ ေတာင္းဆိုတတ္ၾကသည္။ အခ်ိန္ဆိုသည္ကို နားမလည္ အေလးမထားလွ်င္ အစကတည္းက လက္မခံခဲ့ဖုိ႕ ေကာင္း သည္။ အခုေတာ့ နာရီဆိုင္ေတြ စီးပြားတတ္တာပဲ အဖတ္တင္သည္။ လမ္းက အခုထိ မေတြ႕။

အခ်စ္ ဟု ဆိုလိုက္လွ်င္ ျမီးေကာင္ေပါက္ကေလးမ်ားႏွင့္ မရင့္က်က္နုိင္သူ အရြယ္လြန္မ်ားက စိတ္၀င္တစား ေခါင္းေထာင္ တတ္ေလ့ ရွိသည္။ စီးပြားေရးသမားမ်ားသည္ ထိုအကြက္ကို နင္း၍ က်ားထုိး၏။ မလြတ္လပ္သူ အႏုပညာသမားမ်ားသည္ ထုိအကြက္ကို နင္း၍ တစ္ေကာင္ေကၽြးႏွစ္ေကာင္စား၏။ အခုမွ အမည္တပ္မရေတာ့ျခင္းျဖစ္သည္။ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ျခင္း အႏုပညာ ဟူ၍ ရွိပါသ လား။ ကၽြန္ေတာ္ တတ္ေျမာက္ခ်င္သည္။ သို႕မဟုတ္။ ကၽြန္ေတာ္ကပင္ စ၍ တီထြင္လိုက္ပါမည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ သည္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။

မိုးေလးမ်ားဖြဲလာျပီဆိုလွ်င္ ေပ်ာ္တတ္ၾကသည္။ ဘယ္သူေတြလဲ ဟုဆိုလွ်င္ ေပ်ာ္တဲ့သူေတြ သိလိမ့္မည္။ ငယ္ငယ္တုန္းက မုိးရြာလွ်င္ ေက်ာင္းကို ထီးေဆာင္းျပီး သြားရမည္ကို ရွက္သည္။ မိုးကာေလးႏွင့္ စမတ္က်က် ေက်ာင္းကို သြားခ်င္သည္။ အခုက်ေတာ့ မုိးကာကို မ၀တ္ခ်င္ေတာ့။ ဒီအတုိင္းပင္ မိုးရြာလည္း သြားစရာရွိတာ သြားပစ္သည္။ အခုအခ်ိန္တြင္ မိုးသည္ ရွားပါးလာေလျပီ ဟု ထင္မိ သည္။ မလိုအပ္ဘဲ အေၾကာင္းအရာေတြ အမ်ားၾကီး မေျပာဆိုမိဖုိ႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထိန္းေက်ာင္းရသည္မွာ မလြယ္လွပါ။ အရက္မမူးေသာ္ လည္း ကၽြဲခိုးက ေပၚခ်င္လွ်င္ ေပၚတာပဲျဖစ္သည္။

သြားပုပ္ေတြ ေလလြင့္လွ်င္ ပတ္၀န္းက်င္ကို မ်ားစြာ ထိခိုက္သည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ အတင္းေျပာျခင္းသည္ မေကာင္းပါ။ သို႕ေသာ္ အတင္းေျပာျခင္းသည္ လူထု၏ စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာ က်န္းမာေရးကို မ်ားစြာ အေထာက္အကူျဖစ္ေစေၾကာင္း စစ္တမ္းမ်ားအရ သိရသည္။ ( ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ စစ္တမ္းေကာက္ျခင္းသာျဖစ္သည္။ အတည္မယူေစလို )။ လူမႈေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ က်င့္၀တ္မ်ား နီတိ မ်ားကို ေရွးလူၾကီး ဆိုသူေတြက ဘာလို႕မ်ား မ်ားမ်ားစားစား ထားခဲ့ၾကပါလိမ့္ ဟု မၾကာခဏ ေတြးမိသည္။ ထုိက်င့္၀တ္နီတိမ်ားသည္ စာအုပ္ထဲတြင္ မွတ္တမ္းတင္ထားေသာ ၊ ရံဖန္ရံခါ အပ်င္းေျပ ဖတ္ေကာင္းေသာ စကားလံုးမ်ားထက္ မပိုေခ်။ ထုိ႕အျပင္ စကားေျပာျခင္း ကိစၥတြင္ ၎တို႕ကို သံုး၍ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးကို ျမွင့္တင္ရာတြင္လည္း မ်ားစြာအသံုး၀င္သည္။ ထုိေလာက္ပင္ ျဖစ္သည္။ ထုိထက္ မပို။

အခ်စ္ဆိုသည့္ ကိစၥကို ကၽြန္ေတာ္ ျပန္၍ တူးေဖာ္ေနမိသည္။ မတူးေဖာ္၍ မျဖစ္။ ၾကံဖန္၍ ခ်စ္တတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားရမည္။ ဘာေၾကာင့္ လဲ ဆိုတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ ေရေရရာရာမသိ။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ ေရွာင္ ေနျခင္းလည္း ျဖစ္နုိင္သည္။ အရင္တုန္းကေတာ့ အခ်စ္သည္ အင္မတန္မွ ခံစား၍ ေကာင္းေသာ အရာျဖစ္သည္။ ထုိကိစၥႏွင့္ပတ္သက္ျပီး စာေတြ အမ်ားၾကီး ေရးနုိင္ ခဲ့သည္။ အဲဒီကမွ တဆင့္ အျခားအေၾကာင္းအရာေတြကိုပါ ခ်ဲ႕ထြင္ ေလ့လာျဖစ္ခဲ့သည္။ အရႈံးေတာ့မရွိခဲ့။ သို႕ေသာ္ ယခု အခ်စ္ကို ျပန္၍ ခံစားတတ္ဖုိ႕ ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳးစားရဦးမည္။ ခက္သည္မွာ မလြယ္ကူျခင္း ျဖစ္သည္။

ပန္းတစ္ပြင့္၏ ေမြးဖြားျခင္း ေတးတြင္ ကၽြန္ေတာ္ မကၽြတ္လြတ္နုိင္ေသး။ ရနံ႕တို႕ ရွိခဲ့လိမ့္မည္။ ေသဆံုးသြားေသာ စကားလံုးတို႕ ၏ ေနရာတြင္ အျခားတစ္ပါးေသာ စိတ္ခံစားမႈ ပံုရိပ္မ်ား အစားထိုး၀င္ေရာက္ေနေလျပီ။ မေငးေမာဖူးေသာ လမင္း၏ ေသဆံုးျခင္း ဇာတ္ လမ္းကို ေငးေမာမိခဲ့ျပန္သည္။ ေပ်ာက္ကြယ္ကာနီး ေမာဟေလးကိုမွ ကၽြန္ေတာ္က တပ္တပ္မက္မက္ ခ်စ္ေနမိခဲ့သည္။ အခုေတာ့ ေသ ေသာ္မွတည္ ေၾသာ္ေကာင္း၏ ျဖစ္ေနသည္။ ထုိစကားစု၏ ဆိုလိုရင္းကို အမွန္တကယ္ ကၽြန္ေတာ္ နားမလည္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္၏အျဖစ္သည္ နာမည္ၾကီးခဲ့ေသာ ၀တၳဳ ဇာတ္လမ္းမ်ားထဲမွ မင္းသားတစ္ေယာက္ေယာက္၏ အျဖစ္ႏွင့္ ေယာင္မွားလို႕ေတာင္ မတူညီျဖစ္။ ကၽြန္ေတာ္၏ အျဖစ္သည္ ကၽြန္ေတာ္၏ အျဖစ္ အျဖစ္သာ တည္ရွိေနျပီး အျခား ျဖစ္ခဲ့ျပီးသည္မ်ားႏွင့္ လံုး၀ ကြဲလြဲဆန္႕က်င္ ေနခဲ့ျခင္းသည္ ကၽြန္ေတာ္၏ ကံဆိုးမႈ ျဖစ္ခဲ့ျပီး ကၽြန္ေတာ္၏ ၀ဋ္နာကံနာသက္သက္သာ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ သီခ်င္းမ်ားကို ေအာ္ဟစ္ ညည္းညဴ သီဆိုတတ္လာခဲ့ျပီ ျဖစ္သည္။

မိုးအိမ္လူ

၂ ဇူလိုင္ ၂၀၁၃ ( နံနက္ တစ္နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ )

မပီမသ ေတး

ေသြးသားေတာ္စပ္မႈ ရွိျခင္း မရွိျခင္း ျဖစ္ရပ္မွန္ ဇာတ္လမ္းမ်ားထဲ

ေနေရာင္ျခည္ဟာ ေတာက္ေလာင္ဆ ခပ္မ်ားမ်ားနဲ႕ပဲ အေရျပားေတြအေပၚရြာက်လို႕ က်

ဘ၀ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ျမက္ခင္းစိမ္းေတြ မလန္းခဲ့ဘူး

လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ၾကီး ရုန္းရကန္ရ ေန႕စဥ္ရက္ဆက္ေတြကို တသသ ထမ္းပိုးျပီးမွ

ဘယ္သူ သတ္မွတ္လိုက္သလဲ

ေလွကား

တစ္ထစ္ခ်င္း

ျပဳတ္က် သြားခဲ့ရတယ္

ဘ၀အခြံၾကီးထဲမွာ မြန္းက်ပ္သံေတြ တလႈိင္လႈိင္ ထ ေနတုန္း ၾကယ္ျမင္ လ ျမင္ ေလာကဓံ ဆိုတာ ၾကံဳဖူးျပီ

အ ိ  ပ  ္   မ   က   ္  ေ      တ            ြ

မွတ္တိုင္တစ္ခုခုမွာေတာ့ ရပ္ေစာင့္ေနရတုန္းပဲ ဆယ္စုႏွစ္ေတြသာ အသားလြတ္ပုပ္သိုးသြားတယ္

တစ္ခါတစ္ခါ ျမိဳ႕အိုအိုေလးမွာ ေကာ္ဖီအိုအိုေလး ေသာက္ျပီး ဘ၀ကို ခပ္အိုအိုေလး အိုသြားခ်င္တယ္

အို

အဲဒီသေကၤတမွာ အခါခါ ညွိစြန္း ေဖာက္ျပားမိသမွ် အနာဂတ္ေတးေတြ အသံေၾကာင္ခဲ့ျပီ

တိတိပပ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုခုနဲ႕ လမ္းေတြ မေလွ်ာက္တတ္ေတာ့ဘူး လြင့္ေမ်ာမိတတ္ခဲ့ျပီ

မိုးအိမ္လူ

31.5.13

ေရာ္ ရီ ရူး ရ

......................

တစ္စက္ ႏွစ္စက္ ကိုယ့္ဘ၀ ကို လက္အုပ္ခံရင္း ရနံ႕ေဟာငး္ေတြကို ရင္ဘတ္ထဲက ဆြဲရစ္လ်က္
အတိတ္ဆိုတာ ျပန္လည္ တမ္းတ မက္ေမာစရာ အစစ္အမွန္ ဟုတ္ပါရဲ႕လား
ေဘာင္တစ္ခုခုနဲ႕ က်ဥ္းက်ပ္ေနတဲ့ ကဗ်ာေတြအတြက္ ဘယ္လို ႏွလံုးသားနဲ႕ ဘယ္လို ဦးေႏွာက္နဲ႕
ဘ၀ဆိုတာ ေစ်းတြက္ တြက္ ရမယ့္ အရာတစ္ခု လား
မ်က္လံုးေပါက္က်ဥ္းက်ဥ္းနဲ႕ အေသြးအသားေတြကို စုပ္ယူ၀ါးျမိဳတတ္သူေတြ ေျခခင္းလက္ခင္းသာတဲ့ ေန႕
ေသြးနီေရာင္ေတြ ရႊန္းစိုေနတဲ့ ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးရဲ႕ လမ္းမအႏွံ႕မွာ ဘယ္သူေတြရဲ႕ အျပံဳး က ျမန္မာအဆန္ဆံုးလဲ
ဟိုးအေ၀းက တိမ္ျပိဳစ ေတြဟာ တစ္ခါတုန္းဆီက တိမ္ျပိဳစေတြပဲလား ကိုယ့္ေခါင္း ကိုယ္ ခါယမ္း
သိစိတ္မွာ ျပာေ၀မႈိင္းရီေနတဲ့ ရက္လြန္အိပ္မက္ေတြနဲ႕
ေနာက္လွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘူး စိတ္တင္းျပီး အေရွ႕ကို ေမွ်ာ္လင့္ အားတင္း
တစ္ခါတစ္ခါ ခလုတ္ေတြ တိုက္ရတဲ့အေၾကာင္း တစ္ခါတစ္ခါ ရႊံ႕ဗြက္ေတြကို နင္းမိတဲ့အေၾကာင္း
တစ္ေလာကလံုးကို လက္ထဲမွာ ထည့္ထားတယ္ ဆိုတဲ့ သူေတြ ။ ေခ်ာက္ေတြ နက္တာ အေၾကာင္းမဲ့ေတာ့ မဟုတ္
ေလေလလြင့္လြင့္ စကားေတြ ဆိုခဲ့ျပီး စိတ္ကို ျပန္ခါလိုက္တိုင္း ထြက္လာလိုက္တဲ့ အညစ္အေၾကးဆိုတာ
အခ်ိန္ဆိုတာ ကိုယ္တို႕ကို ပိုမို ညစ္ေထးေစတဲ့ အရာ လား
ကိုယ့္ကို ေျပာပါ ဘ၀ထက္ ျမတ္တယ္ဆိုတဲ့ ပညတ္ ေတြကို  
ပုစြန္ဆီေရာင္ ေတာက္တယ္ဆိုတဲ့ ေကာင္းကင္ခ်ိန္ေတြမွာ စကားလံုးေတြ ဘယ္ေလာက္မွားခဲ့မိသလဲ သစၥာကို ခါး ထုိး ရွာသူၾကီးေတြ ၊ ကိုယ့္လက္ေရးနဲ႕ ေရးတဲ့ စာကိုမွ မဖတ္နုိင္သူၾကီးေတြ အဲဒီ ညေနေတြမွာ ကိုယ္ရယ္ ေနမင္းၾကီးရယ္ စိတ္အႏြမ္း တစ္စ ရယ္..ဘာတဲ့.. အလြမ္းဆိုလား

မိုးအိမ္လူ

အေရခြံ လန္ ေနတဲ့ ကမာၻ ကဗ်ာ

အေၾကာင္းတရားတစ္ခုခုအရ ျဖစ္လိမ့္မယ္

ဆိုလိုရင္း တစ္ခုခု အရ လည္း ျဖစ္လိမ့္မယ္

ကၽြန္ေတာ့္မွာ သံုးမရတဲ့ ေကာင္းကင္ အတု တစ္ခု ဟာ ရွိေနခဲ့တုန္း

သစ္ရြက္ေတြ ေၾကြ တဲ့ အသံ သံမဏိစိတ္ဓာတ္ေလးဟာ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ အရည္ေပ်ာ္က်

သစၥာလမ္းဟာ ေမတၱာလမ္းထက္ ေကာင္းတယ္ မေကြးျမိဳ႕မွာ။

သူတို႕သြားလို႕ ျဖစ္သြားတဲ့ လမ္း ကို အခု မသံုးေတာ့ဘူး

ရုတ္ရုတ္သဲသဲ မုန္တုိင္းသတင္းလည္း အခုေတာ့ လြမ္းစရာလိုလို

ေန႕မွာ အပူျပင္းျပီး ညမွာ ျခင္ ကိုက္တဲ့ အရပ္ေဒသ

ဒီလိုပါ

ကၽြန္ေတာ့္မွာ တံုးရိေနတဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ေတာင္ မၾကိဳက္ မႏွစ္သက္နုိင္တဲ့

              ကဗ်ာ၊ စကားေျပ ေတြ ရွိခဲ့တယ္

ကၽြန္ေတာ္သည္ လူငယ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနနုိင္ပါေသးသည္။

ယုတ္မာခြင့္ ရွိတယ္ ေကာက္က်စ္ခြင့္မရွိဘူး

ထူးသလား မကြာဘူးလား

ရိုးသားခြင့္  ရွိတယ္ ထက္ျမက္ခြင့္ မရွိဘူး

ေတာ္ေတာ္ေတာ့ သိသာကြဲျပားမႈ ရွိနုိင္ပါတယ္

ေနာက္ပိုင္းမွာေပါ့

အခ်ိဳ႕ဟာလည္း ဟမ္ဘာဂါလို ေပၚကာစမွာေတာ့ ဘာလဲဟ ဘာလဲဟ ေပါ့

ေနာက္ပိုင္းမွာေပါ့

အခ်ိဳ႕ဟာလည္း ႏွစ္သိန္းတန္ ဆင္းမ္ကဒ္ေတြလို ဟုတ္တယ္ဟ ေကာင္းတယ္ဟ ေပါ့

ေနာက္ပိုင္းမွာေပါ့

ထင္းစီးေတြေျပေတာ့ ဂ်ာမနီဟာ ပထမကမာၻစစ္မွာ ေနာက္ေက်ာကေန ဓားနဲ႕ အထိုးခံလုိက္ရတယ္

ကၽြန္ေတာ့္အခန္းတံခါးကို ဂ်က္ထုိးထားပါလ်က္ အတင္းကာေရာ ဆြဲဖြင့္ၾကတယ္

ၾကာေတာ့ တံခါးလည္း ပ်က္ေရာေပါ့

ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ ရွိလာတဲ့ ဒီအေျခအေနမွာ အလကာၤအခ်ိဳ႕ကို ေတာင္စြယ္ ေနကြယ္မွာ

မထူးျခားနား သူတို႕လိုပဲ ဘ၀မွာ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရျခင္းမွာ

ကုိယ့္ဇာတ္ကိုယ္ခင္း လူမ်ိဳးေရးပဋိပကၡေတြနဲ႕ ကမာၻေျမကေနေပ်ာက္ဆံုးသြားမယ့္ သူတို႕မွာ

ေက်ာက္သားျမိဳ႕ေတာ္မွာ ဒါလီရဲ႕ နာရီ ဆိုလားပဲ ေရာင္းအားေကာင္း။

မ်က္ႏွာမူရာအရပ္ဟာ အေရွ႕အရပ္ပဲ ျဖစ္တာေကာင္းတယ္

ဆန္႕တန္းထားတဲ့ လက္ေတြဟာ ခ်ိတ္ဆက္ဖို႕ ျဖစ္တာေကာင္းတယ္

မွန္ထဲက လူကို ၾကည့္တဲ့အခါ အတြင္းသားကိုပါ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ဖို႕ ျဖစ္တာ ေကာင္းတယ္

လူ လူခ်င္း မ်က္လံုးတေျပးတည္း ျမင္တတ္ဖို႕ ျဖစ္တာေကာင္းတယ္

ေဘးမွာ ထုိင္တာ အားေပးကူညီဖုိ႕ ျဖစ္တာေကာင္းတယ္

ျဖစ္တာ ေကာင္းတယ္

မျဖစ္တာ ေကာင္းတယ္

မေကာင္းတာေတြ ျဖစ္တယ္

ျဖစ္တာေတြ မေကာင္းဘူး

မျဖစ္မေကာင္းတာေတြ ျဖစ္တယ္

မေကာင္းမျဖစ္ေတြလည္းေကာင္းေနရျပန္တယ္

ျဖစ္ျဖစ္ ေကာင္းေကာင္း ျဖစ္ေနဖုိ႕ ျဖစ္ေနရတာဟာလည္း ေကာာင္း၏ မေကာင္း၏။

မိုးအိမ္လူ

19.5.2013

ရယ္စရာ မဂၢဇင္း ၊ ေအာက္တုိဘာ ၊ ၂၀၁၃

ထို႕အတြက္ …. သစ္ရြက္

အႏွစ္တစ္သန္းမွာ တစ္ခါပဲ ပြင့္မယ့္ သစ္ပင္ကို ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လည္ စိုက္ပ်ိဳးထား၏။အခ်ိန္ကာလ။ ေနရာ ေဒသ။ အတိအက် အမွတ္အသား ျပဳမထားဘဲ ကၽြန္ေတာ္၏ စိတ္ခံစားမႈျဖင့္ ၎ပန္းပြင့္ငယ္ကိုျပန္လည္ရွာေဖြမည္ ျဖစ္သည္။ ထို႕အတြက္ အိပ္မက္ငယ္ အထပ္ထပ္ကို ႏွလံုးသား က်ိဳးေၾကစြာမက္စက္ျပီး။ ကၽြန္ေတာ္၏ ျပကၡဒိန္တြင္ တနလာၤ။ အဂၤါ ။ ဗုဒၶဟူး ။ စသျဖင့္ ေန႕နံတို႕၏ အမည္မ်ားမရွိပါ။ ကၽြန္ေတာ္၏ ျပကၡဒိန္တြင္ တစ္ရက္။ ႏွစ္ရက္။ သံုး ဆယ့္တစ္ရက္။ စသျဖင့္ ရက္စြဲတို႕၏ဂဏန္းနံပါတ္မ်ား မရွိ။ ရူးသြပ္ျခင္း အနည္းငယ္မွ် မရွိဘဲ ထုိသူမ၏ အမည္ႏွင့္ ထုိသူမ၏ေမြးေန႕တို႕သည္သာ ကၽြန္ေတာ္၏ ေန႕စြဲ။ ရက္စြဲမ်ား အျဖစ္။ ၎ျဖစ္စဥ္ သည္ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း အတြက္ တရားမွ်တျခင္းႏွင့္ လြတ္လပ္ျခင္းကို ျပည့္၀စြာ ရယူေဖာ္ေဆာင္ခံစားျခင္း ပုဂၢလအခြင့္အေရးသာ ျဖစ္ ၏။ အမ်ားအားျဖင့္ ေတြ႕ေလ့ေတြ႕ထ ျမင္ေလ့ျမင္ထ ၾကားေလ့ၾကားထ ရွိေသာ ။ အတိတ္။ပစၥဳပၸန္။ အနာဂတ္။ ဟူ ေသာ အခ်ိန္ကာလတရားကို ေဖာ္ညႊန္းေသာ ။ သို႕မဟုတ္။ ခံစားခ်က္မ်ားကိုဖံုးကြယ္ေသာ ။ သုိ႕မဟုတ္။ ဆင္ျခင္ ျခင္းကင္းမဲ့ေသာ စရိုက္လကၡဏာကို ေဖာ္ျပေသာ။ ထိုစကားလံုးမ်ားကိုကၽြန္ေတာ္ သံုးစြဲမည္ဆိုလွ်င္။ မေန႕က ကၽြန္ေတာ္ လြမ္းေနခဲ့၏။ ( သူမ အပါအ၀င္ အျခား ကၽြန္ေတာ္၏ေမာဟမ်ား )။ ယေန႕ ကၽြန္ေတာ္ လြမ္းေန၏။ ( သူမ အပါအ၀င္ အျခား ကၽြန္ေတာ္၏ ေနာင္တမ်ား)။မနက္ျဖန္။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ မေသခ်ာပါ။ အျခားသူမ်ား အတြက္ လည္း မေသခ်ာပါ။ ထို႕အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ထံတြင္ေနာင္ အႏွစ္ ဘယ္ေလာက္ၾကာလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ ပိုင္ဆုိင္သည္ဟု ထင္ေသာ ( တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မပိုင္ပါ ) ကၽြန္ေတာ္၏ ဘ၀တြင္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာျဖစ္ရမည္။ ညာျဖစ္ရမည္။ ဟု မရွိ။ ထုိ႕အတြက္သူမသည္ ကၽြန္ေတာ္ကို အနည္းငယ္ စိတ္ခု၍ ေဒါသ ျဖစ္ေန၏။ ထုိ႕အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မ ေကာင္းျဖစ္မိ၏။ကၽြန္ေတာ္၏ စိတ္တြင္  ျဖစ္ေပၚ ျငိတြယ္လာေသာအေတြး။ ခံစားခ်က္။ သိျမင္မႈသည္ ကၽြန္ေတာ္၏ ခံယူခ်က္။ သစၥာ။ အတၱ။ ေမာဟ.။ ဥပါဒါန္။ မာန္မာနသာျဖစ္ပါသည္။ ၎တို႕အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေဒါသျဖစ္ျခင္း။ အားမလို အားမရ ျဖစ္ျခင္း။ မနာလို၀န္တိုျဖစ္ျခင္း။. အထင္ၾကီး / ေသးျခင္း ။ အျမင္ကပ္မုန္းတီးျခင္း။ ဒုကၡေရာက္ေစ လိုျခင္း။ စသျဖင့္တို႕သည္ ခံစားသူတို႕၏ ေသာကသာ ျဖစ္၏။ အမွန္စင္စစ္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ကၽြန္ေတာ္သာျဖစ္၍ အျခားသူတို႕သည္အျခားသူတို႕သာ ျဖစ္ျပီး သူမသည္ လည္း သူမသာျဖစ္ပါသည္။ သူမသည္ ကၽြန္ေတာ္၏ ဘ၀ အ တြက္ ။ရံဖန္ရံခါ လမင္းငယ္။ ရံဖန္ရံခါ အိပ္မက္ငယ္။ ရံဖန္ရံခါ အားကိုးရာ သစ္ပင္။ ရံဖန္ရံခါရႈပ္ေထြးေသာ ၾကိဳးေခြ။ ရံဖန္ရံခါ မုန္းတီးဖြယ္ရာ မိန္းမပ်ိဳ။ ႏွင့္။ အခါမ်ားစြာ၀ယ္ကၽြန္ေတာ္၏ ခ်စ္ျမတ္နိုးရသူ ျဖစ္၏.။ သူမ၏ စကားမ်ား။ စာ မ်ား။ အျပဳအမူမ်ား။ ကိုထည့္မတြက္ဘဲကၽြန္ေတာ္ ခံစားမိေသာ သူမ၏ စိတ္ခံစားမႈမွာ။ ဘယ္လို အေျခအေနမ်ိဳးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္သည္သူမ၏ ခ်စ္ျမတ္နိုးရဆံုးေသာသူ ျဖစ္သည္။ ထို႕အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ရႊင္မာန္တက္ရသ လို။ကၽြန္ေတာ္ ၀မ္းနည္းမိသည္။ ပန္းတစ္ပြင့္။ အိပ္မက္တစ္ပုဒ္။ အလွပဆံုး၀တ္စံု။ လက္စြပ္။သူမ စိတ္ၾကိဳက္ ျဖစ္ မည္ ထင္ေသာ အရာမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ ေပးအပ္ခ်င္လွ၏။ ေပးအပ္ခ်င္ျခင္းသည္စိတ္အျဖစ္သာ ရွိျပီး လက္ေတြ႕ ပံု ေဖာ္လုပ္ဆာင္မႈ မရွိခဲ့ေခ်.။. သို႕ေသာ္ ထိုသို႕ စိတ္ရွိျခင္းကိုအေျခတည္၍ အခ်ိန္တစ္ခု။(ကၽြန္ေတာ္ အသက္ရွင္ လ်က္ ရွိမည္ဆိုလွ်င္.) ။ ၌ ေပးအပ္နုိင္လိမ့္မည္ဟုကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္၏။ အခ်ိဳသာဆံုးေသာ ေတးသီခ်င္းမ်ားထက္ ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းေသာေတးသီခ်င္းမ်ားကို စိတ္အခံမရွိဘဲ ၾကိဳက္ႏွစ္္သက္ၾကျခင္းမွာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ တစ္ ခါတစ္ရံကၽြန္ေတာ္တို႕ ေသရည္မက်ဴးဘဲ မူးခဲ့ၾကသည္။ အပူအေအးမွ်တပါလ်က္ ကြဲအက္ခဲ့ၾကသည္။ အခ်စ္ႏွင့္ခ်စ္ ျခင္း ကိစၥတြင္ စကားလံုးမ်ား မ်ားစြာ ၾကား၀င္ေစနုိင္သလို အဓိပၸာယ္မ်ားစြာ အလင္းယိုင္ေစနုိင္၏။အခ်ိဳ႕သူမ်ား သိၾက ၏။ သိလ်က္ႏွင့္ပင္ ပိုးဖလံ အျဖစ္ခံ၏။ အခ်ိဳ႕ မသိၾက။ ကရုဏာသက္ဖြယ္အလွတရားမ်ား။ မနက္ျဖန္မ်ားသည္ တိ က် ေသခ်ာစြာ မေသခ်ာပါ။ ယခုအခ်ိန္တြင္ သူမႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏သစ္ရြက္မ်ား အလြမ္းေရာင္ျဖင့္ ေၾကြေနမည္။ သူမႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ ပန္းပြင့္မ်ား အလြမ္းနံ႕သင္း၍ႏြမ္းေနမည္။ မလွပျခင္း။ အက်ည္းတန္ျခင္း။ ၏။ အလွတရား မ်ား။ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ား ေလအသင့္အတုိင္းလြင့္၀ဲျပီးသည့္ေနာက္။ သူမႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ ဘ၀ထဲမွ အစိတ္အပိုင္း အခ်ိဳ႕ ကို ထုတ္ႏုတ္ျပပါမည္။

( က ) တနလာၤ၏ မိုးေရစက္မ်ားေကာင္းကင္ေပၚ သို႕ ႏွစ္ခါ ရြာက်၏။

ေစာင့္ဆိုင္းျခင္း နတ္တစ္ပါး၏ က်ီစယ္မႈျဖင့္ သူမ စိတ္ညစ္ေနလိမ့္မည္။အေဖာ္အေပါင္းတို႕၏ စိတ္မရွည္မႈ ျဖင့္ သူမ အားငယ္ သိမ္ငယ္ေနလိမ့္မည္။ ေျဖဆည္၍ ရသမွ်အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားစြာကို အသံုးျပဳ၍ သူမ ကိုယ္ သူမ ေျဖသိမ့္ေနလိမ့္မည္။ မျဖစ္နုိင္ျခင္းမွန္သမွ်ကို ျဖစ္နုိင္ေစျခင္းျဖင့္ သူမ စိုးရိမ္ေသာက ပြားေနလိမ့္မည္။ ပထမဆံုးအ ၾကိမ္မဟုတ္ေသာ္လည္း က်င့္သားမရေသးေသာ စိတ္၏ မရင့္က်က္မႈျဖင့္ ေပါ့ဆိမ့္တစ္ခြက္၏ အရသာကိုဘာမွန္း မသိ မခံစားနုိင္ဘဲ ေသာက္သံုးေနလိမ့္မည္။ စိတ္၏ ခံစားခ်က္မ်ား မေပၚလြင္ေစရန္အျခား အရည္မရ အဖတ္မရ စကားလံုးမ်ားကို အရည္ရ အဖတ္ရလုပ္ေနလိမ့္မည္။ တျပိဳင္နက္တည္းမွာပင္ကၽြန္ေတာ္ေရာက္လာလွ်င္ ဘယ္လို စိတ္ေကာက္ရမည္ဆိုသည္ကို စဥ္းစားေနလိမ့္မည္။ အခ်ိန္မတန္ေသာ။သို႕မဟုတ္။ အခ်ိန္လြန္ေသာ အခ်ိန္တန္ခ်ိန္၌ ကၽြန္ေတာ္ သူမထံသို႕ ေရာက္ရွိသြားသည္။ ဘယ္အခ်ိန္ရွိျပီလဲ။နင္က ငါ့ကို အေလးကို မထားဘူး.။ နင္ ငါ့ကို မခ်စ္ပါ ဘူး။ ေနာက္တစ္ခါ ဘယ္ေတာ့မွ မေတြ႕ေတာ့ဘူး။ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ညစ္ရသည္။ ထုိ႕ေနာက္ မုသားအတုမ်ားအား သနားစဖြယ္ ပံုျပင္ဖန္တီး ။ မရယ္ရေသာဟာသမ်ားျဖင့္ အတင္းကာေရာ သူမကို ရယ္ေမာေစရ၏။ သူမ ရယ္ပါသည္။ ေႏြးေထြးလွ၏.။ ထုိ႕ေနာက္။ငါက နင့္ရဲ႕ အရုပ္ပါပဲဟာ။ နင္က ငါ့ကို အရုပ္လို သေဘာထားတာပါ။ မဟုတ္ရပါ။ သူမ သည္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္အရုပ္တစ္ရုပ္ မဟုတ္ပါ။ လူတစ္ေယာက္၏ လူျဖစ္မႈ တန္ဖိုး ၊ အခြင့္အေရးတို႕ကို ယုတ္ ေလ်ာ့က်ဆင္းေစေသာ ၎ ( အရုပ္ ဆိုေသာ ) စကားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္ မုန္းတီးပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ေရာသူမေရာ အရုပ္ေတြ မဟုတ္ၾကပါ။ လူ ဟူသမွ် မည္သူမွ အရုပ္မဟုတ္ၾက။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သူမသည္အခ်စ္၏ ေႏွာင္ဖြဲ႕ ခ်ည္ေႏွာင္မႈကို ခံရေသာ စိတ္ခံစားခ်က္တို႕ ရွိေနျခင္းသာ ျဖစ္ျပီးႏွစ္ေယာက္စလံုး အရုပ္ေတြ မဟုတ္ၾကပါ။ ထို စကားလံုးအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ၀မ္းနည္းမိသည္။ ယေန႕ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ရာထ ေနာက္က်၏။ ေနေရာင္ျခည္၏ ေႏြးေထြးမႈကို ေနာက္က်မွ ခံစားရျခင္းသည္ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ထုိက္တန္ေသာ ျပစ္ဒဏ္ ျဖစ္ပါသည္။

( ခ ) မိုင္တုိင္ေတြမွာ အသည္းကြဲနံပါတ္ေတြ မီးလို ေလာင္ေနတယ္။

ေ၀းကြာျခင္းႏွင့္ ကပ္လ်က္တြင္ သတိရလြမ္းဆြတ္ျခင္းမ်ား ရွိေၾကာင္း လူတိုင္းသိၾက၏။ ခ်စ္ျခင္းသည္ ယခု မွ သစၥာတည္၏။ နာက်င္ျခင္း ေတးမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမိန္ရည္ယွက္ရည္အိပ္ မက္ၾက၏။ အေနေ၀းေသာ္လည္း သမီးရည္းစားတို႕သဘာ၀ စိတ္ဆိုး စိတ္ေကာက္ၾကတုန္း။ ခ်စ္တယ္လို႕ ေျပာဖို႕ မလြတ္လပ္တဲ့ အေျခအေနမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ရန္ျဖစ္ၾက၏။ ကၽြန္ေတာ္၏ဒုတိယဘ၀ကို သူမ အေထာက္အပံ့ ေပး၏။ ကူညီ၏။ ဒုတိယ ဘ၀၏ ေျခလွမ္းတုိင္းသည္ ပထမဘ၀အတြက္ အားအင္မ်ားျဖစ္ခဲ့ျပီး အဆိပ္မ်ားလည္း ျဖစ္ေနျပန္သည္။ မည္သို႕ပင္ ျဖစ္ေစ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္လွ်င္သူမ ေပ်ာ္၏။ ကၽြန္ေတာ္၏ ေလာကဓံအေပၚ အားငယ္စြာ ဆက္ဆံမႈႏွင့္ တဆက္တည္း။ ကၽြန္ေတာ္၏ ဘ၀ကိုကၽြန္ေတာ္ထံမွာ ဆြဲထုတ္ပစ္ခ်င္သည့္ အခါတိုင္း။ သူမသည္ ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္း ျဖစ္ခဲ့သည္။စြဲလမ္းမႈပင္ ျဖစ္ေစဦးေတာ့။ ကၽြန္ေတာ္၏ ရွိေနျခင္းသည္ သူမ၏ရွိေနျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

( ဂ ) ဖမ္းဆုတ္ / ဖက္တြယ္ ထားမႈေတြဟာအမွန္တရားနဲ႕ ေ၀းေနတတ္ျပီး။

လူေတြဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ထက္ ပိုျပီး သူမ်ားကို ပစ္စလက္ခတ္ ခ်စ္ပစ္ဖို႕ ၀န္မေလးၾကဘူး။တကယ္ေတာ့ အဲဒီ အခ်စ္ဟာ အတုအေယာင္ ။ ဆင္ျခင္တံုတရား ကင္းမဲ့မႈ ။ ျမင္ေနေတြ႕ေနၾကတဲ့အတုိင္းပါပဲ။ကိုယ္ ခ်စ္တဲ့သူ အတြက္ ဆိုရင္ အမွားအမွန္ မစဥ္းစားဘဲ ကိုယ္ပိုင္ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္မႈေတြကိုမီးတင္ရႈိ႕ေနတဲ့သူေတြ။ အဲဒီအ ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ မပါ၀င္ပါ။ သူမ ပါ၀င္၏။ ကၽြန္ေတာ္က အတၱၾကီးေသာလူ တစ္ေယာက္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကၽြန္ေတာ္ ထင္ျမင္သတ္မွတ္ခ်က္အရ။ ခၽြင္းခ်က္ အနည္း အမ်ားေတာ့ ရွိ၏။ ေမြးေန႕လက္ေဆာင္မ်ား။ ႏွစ္ပတ္လည္ လက္ ေဆာင္မ်ား။ ထိုအခ်ိန္မ်ားတြင္ သူမသည္မနက္ျဖန္အေၾကာင္း ေတြးတတ္သည့္ပံု မေပၚ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ စိုးရိမ္ တတ္။ မေသခ်ာမႈေတြအတြက္ကၽြန္ေတာ္တို႕တြင္ ၾကိဳတင္ ျပင္ဆင္ခြင့္သည္ မ်ားမ်ားစားစားရွိလွသည္ မဟုတ္ေပ။ ခက္သည္မွာသူမ၏ ခ်စ္ျခင္းတြင္ အတၱမ်ား မ်ားစြာ ပါ၀င္ျပီး ကၽြန္ေတာ္၏ ခ်စ္ျခင္းတြင္ အတၱနည္းပါးေနျခင္းပင္။ထုိ႕အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ စကားလံုးမ်ား ဆူပြက္ခဲ့ရသည္မွာ မၾကာခဏ။ အၾကိမ္မ်ားစြာတြင္ေတာ့သူမသည္ သူမ ထက္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ပို၍ ခ်စ္ေၾကာင္း သစၥာတည္၏။ ဤသို႕ျဖင့္ ပင္ ကၽြန္ေတာ္၏သစ္ပင္သည္ သူမ၏ သစ္ပင္ ျဖစ္ လာသလို။ ပန္းမ်ား ေ၀ဆာစြာ ပြင့္ေ၀ျခင္း အလ်ဥ္းမရွိဘဲ ရနံ႕မ်ားလႈိင္ေနတတ္၏။ အမွန္စင္စစ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေမာဟမွာ ေပ်ာ္ေနတတ္ခဲ့ျခင္းသာျဖစ္ျပီး စစ္မွန္ေသာခ်စ္ျခင္းသည္ အႏွစ္တစ္သန္းတြင္ တစ္ခါသာ ပြင့္ေ၀မည္ ျဖစ္ ေၾကာင္း အေသအခ်ာ သိေနေသာ စိတ္ျဖင့္။ေမာဟတြင္ ေပ်ာ္၀င္ေသာ အခ်စ္ကိုသာ စစ္မွန္ေအာင္ အလင္းေပး၍။

ထုိ႕အတြက္ ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

*

မိုးအိမ္လူ

၁၂ ေအာက္တုိဘာ ၂၀၁၂

New Style Magazine , July 2013 Issue

လြတ္ထြက္သြားေသာ အရွိတရားမ်ား

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္။

                  ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်ားကို စီစစ္ေရတြက္ရင္း ေန ့ရက္မ်ားကို တစ္ရက္ျပီး တစ္ရက္ ေသမင္းဆီမွာ ေပးေခ်ေနခဲ့သည္။ ေရာက္ရွိမလာေသးေသာ အရာမ်ားကို ၾကိဳတင္ေတြးေတာ စိတ္ကူးယဥ္ျခင္းသည္ လူသားတို ့၏ အာဟာရ ျဖစ္သည္။ ေႏြရာသီတြင္ ရြာေသာ မိုးေရစက္မ်ားသည္ မိုးေရစစ္စစ္မ်ား ဟုတ္မဟုတ္ သိပ္မေသခ်ာလွပါ။ အစ ဆြဲထုတ္ထားေသာ ျပႆနာ အရွုပ္အထုပ္မ်ားသည္ ယခုအခ်ိန္တြင္ မရိုးမရြႏွင့္ လွုပ္လွုပ္ရွားရွား ျဖစ္ေနျပီ။

                  နံနက္ခင္းသည္ သာယာဖို ့ေကာင္းသင့္သည္။ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းေသာ အျပံဳးမ်ားကို မည္သူမဆို သံုးစြဲလိုၾကသည္။ ရာသီဥတု ၊ အခ်ိန္နာရီ ၊ ႏွစ္လေန ့ရက္ ၊ ဇရာအိုမင္းျခင္း….. အေကာင္းအဆိုးသည္ အစကတည္း က ကိုယ့္ရပ္တည္ခ်က္ႏွင့္ ကိုယ္ အျမစ္တြယ္ျပီးသား ျဖစ္သည္။

                                                              *

ေရြ ့လ်ားျခင္း။

                 နံနက္က ဆိုခဲ့ေသာ ေတးတစ္ပုဒ္၏ အမည္ကို ကၽြန္ေတာ္မမွတ္မိေတာ့ပါ။ ယခု ကၽြန္ေတာ္ သီဆိုေနေသာ သီခ်င္းမွာ Hip Hop သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ျဖစ္ပါသည္။ ေၾကာင္တစ္ေကာင္၏ ပြတ္သီးပြတ္သပ္ လုပ္တတ္ေသာ အျပဳအမူမ်ိဳးကို ကၽြန္ေတာ္မုန္းတီးပါသည္။ ေခတ္အေျခအေနအရ စကားလံုးမ်ား၏ ကုိယ္စားျပဳနုိင္စြမ္း သည္ က်ဆင္းေနပါသည္။

                 ေနျခည္တစ္ပြင့္ကို ေျမွာက္ကစားရင္း ကၽြန္ေတာ္ ေရခ်ိဳးေနပါသည္။ ထို၀ါက်ကို သင္ နားလည္ပါသလား။ ခက္ေတာ့ခက္သည္။ နားလည္ရခက္ခဲသည္ထက္ အသက္ရွဴရ မက်ပ္တည္းဖို ့ ပို၍ အေရး ၾကီးသည္။ ေန ့စဥ္ ရွင္သန္ ေနထိုင္ျခင္းတြင္ အဓိပၸာယ္ မ်ားသည္ေရာင္စံု ပူေဖာင္း မ်ားသဖြယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္သည္ အိမ္ေျပး တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။

                 အေနာက္ဘက္ ေကာင္းကင္တြင္ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ေနေသာ တိမ္တုိက္ မ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အဆိပ္အေတာက္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ျမစ္ေရျပင္တြင္ အရိပ္ထင္ေနေသာ တိမ္တိုက္မ်ားကို ငါးအခ်ိဳ ့ ကိုက္၀ါး ေနၾကသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ တိမ္ျပိဳ ေန ့မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ ေမ့ေဖ်ာက္ထားပါသည္။

                                                                         *

မီးလင္းဖို ။

             နတ္ေကာင္းသည္ မီးလင္းဖို ထဲသို ့ ထင္းမ်ားကို ပစ္ထည့္လိုက္သည္။ ခဏၾကာေသာအခါ မီးလင္းဖို သည္ မီးညႊန္ ့မ်ား လွ်ံလွ်ံတက္၍ ေတာက္ေလာင္ေနသည္။ ယေန ့တြင္ ထူးထူးျခားျခား နတ္ဆိုး အသံတိတ္ေနသည္။ အသံတိတ္ေနသည္ ဟုသာ ဆိုရတာ နတ္ဆိုး၏ ႏွုတ္ခမ္းမ်ားက တစ္စံုတစ္ရာကို ေရရြတ္ေနသလို လွုပ္ခတ္ေနသည္။ နတ္ဆိုး၏ ႏွုတ္ခမ္းကို ကလစ္ေပး၍ အသံခ်ဲ ့ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ နတ္ဆိုး၏ ညည္းတြားသံကို အံ့ၾသၾကီးစြာ ၾကားလိုက္ရသည္။ အတၱဆိုတာ ဘာလဲ ….။ စြဲလမ္းမွု ကိုယ္စီ နဲ ့ရွင္သန္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ ေန ့ရက္ေတြဟာ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ေလာင္စာေတြခ်ည္းပဲ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္.။ ေလာင္စာ ။ ဘာအတြက္ ေလာင္စာလဲ ။ ကိုယ့္ကိုကုိယ္ ဘာအတြက္ ေလာင္ကၽြမ္းေနသလဲ….  ဘာအတြက္ျပာက်ေနသလဲ ဆိုတာေတာင္ မသိခဲ့ဘူး။ ရယ္ေမာသံေတြရဲ့ စစ္မွန္မွု အႏွစ္သာရ ဟာ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတာ အေတာ္ၾကာခဲ့ျပီ။ စိတၱဇအျပံဳးေတြကို ေရႊခ်မေနၾကပါနဲ ့ေတာ့။ အသက္ရွဴသံေတြကို ဘယ္ႏွခါ ျပန္ျပီး နားေထာင္ဖူးၾကသလဲ။ တစ္ခါတစ္ခါ ခလုတ္တိုက္မိတဲ့ မိုးၾကိဳးသံနဲ ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ျပန္ျပီး ႏွိုးေနရ။ တကယ္ဆို ေမာပန္းသင့္ေနျပီေလ။ ဒီလမ္းကို ေလွ်ာက္ေနတဲ့ ေျခလွမ္းေတြဟာ ေျခကုန္လက္ပန္း က်သင့္ေနျပီ။ နတ္ဆိုး၏ စကားလံုးမ်ားကို နတ္ေကာင္း ဆက္လက္ မၾကားခ်င္ေတာ့ ။ ေလထဲမွာ ပ်ံ၀ဲေနတာကိုပဲ ျမင္တတ္ၾကတာ…. ၾကိဳးတန္းလန္းနဲ ့ ဘယ္အခ်ိန္ ရုတ္သိမ္းခံရမလဲ ဆိုတဲ့ ေသာက ကို မျမင္တတ္ၾကဘူး။ နတ္ဆိုးသည္ သံေယာဇဥ္အခ်ိဳ ့ကို ဆြဲထုတ္လံုးေခ်၍ မီးလင္းဖို ထဲသို ့ ပစ္ထည့္လိုက္သည္။ ခရမ္းရင္ရင့္ မီးေတာက္မ်ား ဟုန္းခနဲ ထ ေတာက္သြားသည္။

                                                                  *

အႏုပညာ။

             တျဖည္းျဖည္း နီးကပ္လာေသာ အရာမ်ားကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေသာ အခါ မိုးေမွ်ာ္ျမစ္ကမ္းမွာ ေၾကြက်ေနခဲ့ေသာ ပန္းပြင့္မ်ားကို ေတြ ့လိုက္ရသည္။ လိပ္ျပာတစ္ေကာင္၏ ေတာင္ပံတြင္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး သေကၤတပံုကို တက္တူးထိုးထားသည္။ အနိမ့္အျမင့္ ကြာဟလြန္းေသာ အသံလွုိင္းမ်ားသည္ နားထဲသို ့ဗရုတ္သုတ္ခ၀င္ေ၇ာက္သြားသည္။

              အနက္ေရာင္ ျခယ္ထားေသာ ညတစ္ညထဲတြင္ အျဖဴေရာင္ အခ်ိဳ ့နစ္ျမဳပ္ေနသည္။ လြင္ျပင္က်ယ္ စိတ္ကူးမ်ားျဖင္ ့ သူတို ့ေတးဆိုေနၾကသည္။ ေခ်ာင္းေရစီးသံကို ၾကားရသည္။ ေတာင္နံရံထက္တြင္ ကာရန္မ်ား လွိုင္လွုိင္ပြင့္ေနျပီ။ အဘယ္အရပ္မွာ အႏွစ္တစ္သန္း ေရခဲပန္းမ်ားပြင့္ ေ၀ေနျပီလဲ။ ရနံ ့မ်ားကို ရွဴရွိုက္ရမိသည္။

             လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုေပၚတြင္ ခပ္မွန္မွန္ေလွ်ာက္လွမ္းေနေသာ ရထားတစ္စင္းဆီမွ ေတာင့္တမွုမ်ား အူထြက္ေနသည္ကို ေတြ ့ရသည္။ အသစ္အဆန္းမ်ားကို ေစ်းဆစ္၀ယ္ယူတတ္ေသာ ကမာၻၾကီးသည္ ဇီဇာေၾကာင္ ေသာ အပ်ိဳၾကီး ႏွင့္ တူသည္။ က်ိဳးပဲ့ေနေသာ အသက္ရွဴသံမ်ားဆီမွ အ၇ွိတရားအခ်ိဳ ့ ယိုစိမ့္ထြက္ေနပါသည္။ လဲလွယ္ထားေသာ စြဲလမ္းမွုမ်ားကို ေန ့စဥ္သံုးစြဲေနရသည္မွာ ပ်င္းရိဖြယ္ေကာင္းလွပါသည္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ ထို ၾကယ္မ်ားအားလုံုးသည္ အတုအေယာင္မ်ား ျဖစ္သည္။ ဘယ္သူမွ လက္မွတ္မထိုးရဲေသာ စာခ်ဳပ္တစ္ခုေပၚသို ့ အရူး တစ္ေယာက္ လက္မွတ္ထိုးရန္ ျပင္ေနသည္။ အနႏၱစၾက၀ဠာတြင္ ရနံ ့မဲ့ေသာပန္းမ်ား ပြင့္ေ၀လ်က္ ရွိသည္။

              ျမစ္ကို ျဖတ္ကူးေသာ လက္တစ္စံုအတြက္ လူသားတို ့ေပးအပ္ေသာ ဆုလာဘ္မွာ ဆဲဆို ၾကိမ္းေမာင္းမွုမ်ား ႏွင့္ ျပစ္တင္ေ၀ဖန္မွုမ်ားသာ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။

                                                                    *

လူႏွင့္ သူ၏လူမ်ား။

                        အေရခြံလဲဖို ့သင့္ေနျပီျဖစ္ေသာ ကမာၻၾကီးအတြက္ အားလပ္ရက္ေပးသင့္ပါသည္။ျခိမ္းေျခာက္မွု မ်ားတြင္ ေၾကာက္စရာမေကာင္းဆံုးေသာ ျခိမ္းေျခာက္မွုမွာ ကမာၻပ်က္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ ရင္ကို ဆြဲဖြင့္၍ အနံ ့ဆိုးဆိုးေလာကဓံမ်ား ထည့္သြင္းသြားသူမ်ားမွာ သင္ႏွင့္ သင္၏မိတ္ေဆြ ျဖစ္သည္။ ထားရစ္ခဲ့ဖို ့သင့္သည္ မွန္ေသာ္လည္း ကမာၻၾကီးအေပၚ ကၽြန္ေတာ္သံေယာဇဥ္တြယ္ေနျပီျဖစ္သည္။ စံလြဲေနေသာ ေက်ာ္ၾကားမွုမ်ား ၊ လက္တစ္ေထာက္စာ ေအာင္ျမင္မွုမ်ား သည္ျပီခဲ့ေသာ သီတင္းတစ္ပတ္၏ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္တြင္ ေသာ့ခတ္ သိမ္းဆည္း ထားျခင္းကို ခံလိုက္ရျပီ ျဖစ္သည္။

                         လြယ္ကူေသာ ေမးခြန္းမ်ားႏွင့္ ေလွကားသဖြယ္ အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုကို ေက်ာငး္ျပီး ၍ အားလပ္ေနေသာ ေခတ္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က ပ်င္း၇ိသန္းေ၀ရင္း ဖတ္ရွုေနသည္။ ထို အင္တာဗ်ဴး သည္ သူမ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ေသာ တက္သစ္စ မင္းသားေလး၏ အင္တာဗ်ဴး ျဖစ္သည္။ ေက်ာ္သင့္သည္ကို ေက်ာ္၍ ကၽြန္ေတာ္၏ ဦးေႏွာက္ကို ျပန္လည္စီစစ္ေနရသည္မွာ အလုပ္တစ္ခုလို ျဖစ္ေနျပီ။

                                                                               *

နားလည္မွု။

              ေရထဲရွိ ငါးတစ္ေကာင္၏ အိပ္မက္သည္ ေကာင္းကင္မွာ ပ်ံ၀ဲဖို ့ မဟုတ္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ေနတာေတာင္မွ အျမင္ေတြ က တထပ္တည္းမက်။ မည္သူ၏ အမွားလဲဆိုတာ အခုအခ်ိန္မွာ မည္သူမွမေျပာနုိင္ၾက။ ေဆးေသာက္မွား ေနေသာ ေခတ္၏ လိုအပ္ခ်က္မ်ားသည္ တဏွာ၏ အေကာင္းဆံုးေလာင္စာမ်ား ျဖစ္သည္။ အေလွ်ာ့ေပးခဲ့သည္ ဆိုေသာ္လည္း တစ္ရစ္ေတာင္ မျပည့္ေတာ့ ေပါက္ကြဲမွုမ်ားမွာ အၾကိမ္အေရအတြက္ စိပ္စိပ္လာသည္။ မွားသင့္ မွားထုိက္သည္မ်ားကို မွားယြင္း၍ ေတာင့္တသင့္သည္မ်ား ေတာင့္တရင္း ညီမွ်ျခင္းသည္ ယခုအခ်ိန္တြင္ ဇာတ္လိုက္မဟုတ္ေတာ့။တြင္း၏ ေအာက္ဆံုးတြင္ အေမွာင္မွလြဲ၍ အျခားမရွိေၾကာင္း လူတုိင္း သိၾကပါသည္။

သို ့ေသာ္….။

                                                                                *

                                                                                                                                  မုိးအိမ္လူ
 Instyle Magazine , June 2013 Issue

ၾကိမ္ႏႈန္းမ်ား….×

မည္သူမည္၀ါ ရယ္လို႕ တရားေသ သတ္မွတ္ ရည္ညႊန္းခ်က္ တစ္စံုတစ္ရာမရွိဘဲ အုပ္စုလိုက္ အဖြဲ႕အစည္းလိုက္

လက္ညႈိးထိုး လမ္းညႊန္ဆုိင္းဘုတ္ထိုး ျမားဦးလွည့္ ေသနတ္ေျပာင္း၀လွည့္ ပစ္ကြင္းတည့္တည့္ အတည္အျငိမ္

ရုတ္တရက္ ရြာခ်လိုက္တဲ့  မီးခိုးမိုးေၾကာင့္လည္း ျဖစ္မယ္။ ဒါမွမဟုတ္ အျခားတစ္စံုတစ္ရာလည္း ျဖစ္မယ္။

အရာရာ မေရမရာေသာ္ျငား ေရရာသေယာင္ အစစ္ ထုဆစ္မႈ ေဖာ္ထုတ္ဖြင့္ဆိုျခင္း အဓိိပၸာယ္မ်ားအားျဖင့္လည္း

ေရေအာက္ေရာက္မယ့္ ျမိဳ႕ေတာ္မွာ တစ္လတန္သည္ တစ္ႏွစ္တန္သည္ သြားေရာက္လည္ပတ္ခ်င္ေသးတယ္။

အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဒီလို ဒီဇုိင္းကို မၾကိဳက္ၾကသလို အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဒီလို ဒီဇိုင္းကို ရူးရူးမူးမူး အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဘာလာလာ

နုိင္ငံရပ္ျခား နာမည္ေက်ာ္တုိ႕ရဲ႕ အမည္နာမနဲ႕ အျဖစ္အပ်က္နဲ႕ စိတ္ထားနဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခံယူခ်က္နဲ႕ ခ်ဳပ္စပ္ထားတဲ့

အခ်ိဳ႕ဆို တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ အရသာထူးေပမယ့္လည္း ၾကိမ္ဖန္ဟာ မ်ားလာခဲ့ရင္ေတာ့ျဖင့္ အီအိုင္လာတတ္ျပန္ေရာ

လူ႕သေဘာ လိုက္ရခက္သကိုး ကိုယ့္သေဘာနဲ႕ကိုယ္ အဆင္ေျပရာ ပစ္လႊတ္မယ့္ ႏ်ဴဒံုးက်ည္မ်ားဟာျဖင့္

အားလံုးဟာ အျမင္ေတြလြဲေနျပီး အားလံုးဟာ ကၽြမ္းက်င္ ပန္းရံဆရာေတြလို နံရံေတြကို ကိုယ္တုိင္တည္ေဆာက္

ကိုယ့္က်င္းကိုယ္တူးေနမိရက္သား တန္းလန္း ျမင္ကြင္းေတြဟာျဖင့္ အျခားေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို စိတ္အေႏွာက္အယွက္

ျဖစ္ေစရံုမက ဆြဲေဆာင္ စည္းရံုးရာလည္း ေရာက္သလို သံသရာဇာတ္လမ္း အေၾကာရွည္ေစတဲ့ လားရာေကာင္းမ်ား

ဘယ္သူက စ ဘယ္သူက စ ဘယ္သူက စ ဘယ္သူက စ ဘယ္သူ စ ဘယ္သူက စ ဘယ္သူက စ ဘယ္သူက စ

တီးခတ္လိုက္မွန္းမသိတဲ့ ၾကိဳးျပတ္တူရိယာသံမ်ားေၾကာင့္လည္း ညေတြဟာ တေသြးတည္းတသားတည္း အနက္

သူတစ္လူငါတစ္မင္း ျဖစ္လာမယ့္ ေရွးေဟာင္းျမိဳ႕ေတာ္မွာ ဘယ္သူမွ စိတ္မလိုလားဘူးဆိုလည္း ေက်းဇူးျပဳ၍

အသံေလး တိတ္ေပးပါ ႏႈတ္ခမ္းေလး ပိတ္ေပးပါ ပါးစပ္ေလး ပိတ္ေပးပါ စကားလံုးေလး ပိတ္ေပးပါ ေမာဟေလး

ပိတ္လိုက္ပါ ပြင့္ျပီးသားတံခါးေရွ႕မွာ ဘာလို႕ ။ ဇီ၀မ်ိဳးစိတ္သစ္မ်ား ထပ္မံ ေတြ႕ရွိလာရသည့္ အေၾကာင္းအရင္းမွာ

ဟိုက ေပါက္ ။ ဒီက ယို။ ဟိုက ပြင့္။ ဒီက ထြက္ ။ ဟိုက ၀င္။ ဒီက ကူးစက္။ ဟိုက ျဖန္႕။ ဒီက ပြား။ ဟိုက ဒီက။

မ က တတ္ဘဲ က ေနေတာ့ စိတ္ပ်က္စရာ အလကားဇာတ္ထုပ္ေတြေပါ့။ သို႕ေသာ္လည္း ၎မ်ား မ်ားျပားလာလွ်င္

တန္ေဆး လြန္ေဘး သာဓက ဥပမာ ပံုျပင္ ျဖစ္ရပ္မွန္မ်ား ရွိႏွင့္ေနျပီးေသာလည္း ေမ်ာက္ဆိုသည္မွာ အျငိမ္မေန

ထို ပညာရွင္ၾကီးရဲ႕ အလုပ္မရွိအလုပ္ရွာ သီအုိရီအရ ထုိလူတို႕ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ဂဏာမျငိမ္ျဖစ္ေနၾကသည္မွာ

အခ်ိန္ေတြ ေပးျပီး ကိေလသာေတြ ပြားမ်ား ၀ယ္ယူေနလိုက္ၾကသည္မွာ ယံုနုိင္စရာပင္မရွိ။ မည္သူ၏ မီးစပါလဲ။

က်ပ္ေနၾက ဘတ္စ္ကားၾကီး က်ပ္ေနျမဲ ။ တင္ေနၾက ေၾကြးျမီးမ်ား တင္ေနဆဲ။ လည္ပင္း၏ ေထာင့္တစ္ေနရာသည္

ေသြးစမ်ားထြက္ျမဲ ထြက္လ်က္ႏွင့္ပင္။ က်ပ္မျပည့္သူအခ်ိဳ႕ကေတာ့ျဖင့္ ရည္းစားႏွင့္ျပတ္ျပီး အသဲကြဲေနၾကတယ္။

ေခါင္းတစ္လံုး လက္ႏွစ္ဖက္ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း ေအာက္စီဂ်င္ရွဴျပီး ဟိုက္ဒရိုဂ်င္ ထုတ္တဲ့ လူခ်င္း အတူတူ

လူမ်ိဳး ဘာသာ နုိင္ငံ နယ္ပယ္ ခြဲျခားဆက္ဆံ ကြဲျပား ခြန္းတုန္႕ျပန္႕ရံုမကေတာ့ဘဲ ရန္ေစာင္ တိုက္ခိုက္မႈ

အၾကမ္းဖက္သတ္ျဖတ္မႈေတြဟာ ျပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္မွာ စံခ်ိန္တင္ၾကိမ္ႏႈန္းေတြနဲ႕ ကမာၻမွာလည္း ဟိုးေလးတေၾကာ္

ဒီလို မေန႕က သစ္ပင္ေတြဆီက တိုးထြက္လာတဲ့ အကိုင္းအခက္ေတြကလည္း ရႈပ္ရႈပ္ယွက္ယွက္ ယေန႕ထဲ

သမုိင္းသစ္ရဲ႕ သူရဲေကာင္းမ်ားဟာလည္း လက္သီးလက္ေမာင္းတန္း ရဲရင့္လိုက္ပံု အံ့ခ်ီးမကုန္

ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းတစ္ခုတည္းကို အမွန္တကယ္လိုအပ္ေနခဲ့ျပီးမွ ဆိုခဲ့ျပီးမွ တေလွ်ာက္လံုးဆိုလာျပီးမွ

ဆင္ေျပာင္ၾကီးေတြ အျမီးက်မွ တစ္ေနျခင္းဟာျဖင့္လည္း အတၱဗဟိုျပဳေတြးေတာခံစားဖက္တြယ္ျခင္းမွ စ

တကယ္ေတာ့

အေျဖဟာ ရွင္း..ရွင္း..ေလး ။ အေျဖဟာ လြယ္..လြယ္ … ေလး။ အေျဖဟာ ဤခရီး နီး..နီး..ေလး။

ပုစာၦေတြရဲ႕ အေျဖဟာ ရွင္းလင္းလြယ္ကူစြာ တည္ရွိေနျပီး ရွာေဖြသူရဲ႕ ေမာဟအတၱကေန တြစ္လိုက္တဲ့အခါ

ေမွာ္ရံုေတာ ဆိုလား။ ၀ကၤပါ ဆိုလား။ ပေဟဠိ ဆိုလား။ သပြတ္အူ ဆိုလား။ မလြယ္ကူဘူး အဓိပၸာယ္တစ္ခုခု

အသံ ေတြ စီညံလာတယ္။ ဒါဟာ ျဖစ္သင့့္ ျဖစ္ထုိက္မႈတစ္ခုပဲ ဆိုတာကေန ေက်ာ္လြန္လာျပီးေနာက္

မုသားေတြဟာ ရြတ္တြ ကြာက်လာတဲ့အခါ။

သင္+ခင္ဗ်ား+သူ+ငါ+ မင္း+သူမ+မိန္းမ+ေယာက်ာၤး= သူတို႕+လူတို႕= လူ႕အဖြဲ႕အစည္း

ကေန ရႈတ္ခ် ဆဲဆို ျပစ္တင္ ေ၀ဖန္ ျပီး ၾကိမ္ႏႈန္းမ်ားစြာ အခါခါ ငါ တို႕ သမုိင္းအဆက္ဆက္ မွားခဲ့ၾကေလျပီေပါ့။

မိုးအိမ္လူ

၆ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၁၃

နံနက္ ၁း၅၀