တံခါးေတြဟာ ပိတ္ေနတုန္း

မေန႕က ရြာတဲ့ မုိးလိုပါပဲ
     ဒီေန႕ ေဆာင္းလည္း ႏွင္း မစဲဘူး
            ေနသာခ်ိန္ဟာ နတ္ဆိုးတို႕လက္ထဲမွာ
                      ေသဆံုးႏွင့္ျပီလား
                               ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္
                                           သူမ်ားက်က်န္ရစ္ခဲ့တယ္ဆိုေစဦးေတာ့
                                                      ခဏတာေလး ပဲ ေႏြးေထြးခြင့္ရမယ္ဆိုရင္
                                                                                 ငါ ေကာက္ယူထားလိုက္မွာ
                                                                                                                    ေန
                                                                                                                    ျခည္
                                                                                                                     ေႏြး
                                                                                                                     ေတြ
                                                                                                                     ကို။

မိုးအိမ္လူ

ပန္းပြင့္ အယ္လ္ဘမ္ ( ၂ )

၁။ အားလံုးက အလင္း ဟု သတ္မွတ္ထားပါသည္။ ( အလင္းဟုသာ သတ္မွတ္ျခင္း ျဖစ္ျပီး မည္သူမွ် အလင္းေရာင္ေအာက္တြင္   မေနခ်င္ၾက။ လိုခ်င္သည္ဟုသာ အၾကိမ္ၾကိမ္ တဆာဆာ ေအာ္ဟစ္ေတာင္းတျပီး ရေအာင္မယူၾက။ )
၂။ ရာသီဥတု ။ ေနရာေဒသ။ အခ်ိန္ကာလ ။ ဘာဆိုဘာမွ ထိုအရာအတြက္ အေရးမၾကီးပါ။ အေရးၾကီးသည္မွာ ခံယူတတ္ဖုိ႕ပဲ ျဖစ္သည္။
၃။ ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အိပ္မက္ေတြ ေရငတ္တတ္လာတယ္။
၄။ ဘယ္ႏွနာရီရွိျပီလဲလို႕ ဗန္ဂိုးက ေမးတယ္။ ႏွစ္ဆယ့္ ေျခာက္နာရီလို႕ ပီကာဆိုက ေျဖတယ္။ ဗန္ဂိုးက ပီကာဆိုရဲ႕ခ်ိဳးငွက္ကို ေသနတ္နဲ႕ ပစ္လိုက္တယ္။ သံလြင္ခက္ေလး ေျမေပၚ က်လို႕။
၅။ ခင္ဗ်ားေရာက္လာေတာ့ က်န္တဲ့သူေတြ တစ္ေယာက္မွ မလာေသးဘူး။ အျခား ဘယ္သူေတြပါေသးလဲ လို႕ ခင္ဗ်ားကေမးေတာ့ ဒါရိုက္တာက ေမတၱာတရားပဲ ပါတာပါ။ သူက ဒီလိုပဲ ေနာက္က်တတ္တယ္ေလ လို႕ ေျဖတယ္။
၆။ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ လား။ ျဖစ္ခ်င္လည္း ျဖစ္မွာ။ မျဖစ္ခ်င္လည္း မျဖစ္နုိင္ဘူးေပါ့။ ဒါက စာဖတ္သူ ဆံုးျဖတ္ရမယ့္ ကိစၥ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ခင္ဗ်ားတို႕ စာဖတ္သူကို ႏွိပ္စက္လာတာ ၾကာျပီမဟုတ္လားလို႕ စာေရးဆရာက ေျပာတယ္။ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ပါတယ္ေလ။ တကယ္ေတာ့ အားလံုး အမွတ္တစ္ခုမွာ လာဆံုသင့္တာ။
၇။ ေမးခြန္းေဟာင္းၾကီးနဲ႕ပဲ သူတို႕ ဂ်ာလည္ရိုက္ေနေတာ့တယ္။ အႏုပညာဆိုတာ ဘာလဲတဲ့။
၈။ ပန္းေတြေလ ပြင့္လိုက္တာ ကမာၻၾကီးေတာင္ မူးသြားတယ္။
၉။ အလင္းေတြဟာ တစ္ေနရာရာမွာ အျမဲတမ္း လင္းထင္းေနတာပါ။ ဘယ္သူမွ မျမင္ၾကဘူး။ ဒါမွမဟုတ္ ။ မျမင္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနခဲ့ၾကတယ္။
၁၀။  ေမေမေတြဟာ ရာသက္ပန္ ရနံ႕သင္းတဲ့ ပန္းပြင့္ေတြ။ ေဖေဖေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မျငိမ္းတဲ့ မီးရွဴးတန္ေဆာင္ေတြ။ မိသားစုေတြဟာ ဘယ္လိုသားရဲေတြမွ မေႏွာက္ယွက္နုိင္တဲ့ အလံုျခံဳဆံုး နန္းေတာ္ေတြ။
၁၁။ မယံုၾကည္ခဲ့ၾကဘူး။ သူဟာ သူ႕အတၱထက္ ေက်ာ္လြန္ျပီး ဘယ္သူ႕ကိုမွ မယံုၾကည္ရဲခဲ့ဘူး။ အခုေတာ့။
၁၂။ တစ္ေယာက္တည္းရယ္။
၁၃။ တိတ္ဆိတ္ ေျခာက္ကပ္ အထီးက်န္ ေမွာင္မိုက္လို႕။
၁၄။ ခ်စ္သူရဲ႕ အိပ္မက္ဟာ ကၽြန္ေတာ္ဆီမွာ ဖူးပြင့္လို႕။
၁၅။ သူတို႕ ေတးေတြ သီၾကတယ္။ သူတို႕ ကဗ်ာေတြ စပ္ၾကတယ္။ သူတို႕ တတ္စြမ္းသမွ် လင္းထင္းဖို႕ ၾကိဳးစားေနၾကတယ္။
၁၆။ ေန ဟာ ကြယ္ခဲ့ျပီ။ သကၠရာဇ္ေတြ ေျမာက္ျမားစြာ။
၁၇။ မင္း ေကာ္ဖီၾကိဳက္လား လို႕ ခင္ဗ်ားက သူ႕ကို ေမးလိုက္ေတာ့ သူက ေခါင္းညိတ္တယ္။ ျပီးေတာ့ ခင္ဗ်ားက သူ႕ကို လက္ဘက္ရည္တုိက္တယ္။ ဒါဟာ ျဖစ္သင့္တဲ့ လြဲေခ်ာ္မႈလား။
၁၈။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ဘယ္သူမွ စိတ္လိုလက္ရ ရူးခ်င္မွာ မဟုတ္ဘူးေလ။
၁၉။ ဘ၀ ဟာ အင္ဂ်င္က်ေနတဲ့ ယာဥ္တစ္ခုလို ။ စၾကာ၀ဠာမွာ ခင္ဗ်ား ပိုင္တဲ့ ျဂိဳဟ္ ရွိလို႕လား။
၂၀။ သံမဏိ မာနေတြပါ။ သူသာ ဒီကဗ်ာ မေရးခဲ့ရင္ ဘယ္သူမွ သူ႕ကို ပုန္ကန္သူလို႕ သတ္မွတ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ခက္တာက သူက အႏုပညာသမားေလ။ ကဗ်ာေရးသူမွ မဟုတ္တာ။
၂၁။ ေမေမ့ရဲ႕ ပန္းဥယ်ာဥ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ရဲရဲရင့္ရင့္ ပြင့္လိုက္ခ်င္တာ။ အခုေတာ့ ည တာေတြသာ ရွည္လို႕။
၂၂။ ဘယ္သူ ယံုခဲ့မလဲ။ ဒီလို သိုးငယ္ေလးေတြ ေျမေခြး ျဖစ္သြားတာကို။ အခုေတာ့ ခင္ဗ်ား လက္တစ္ဖက္ ပါသြားျပီမလား။ ခင္ဗ်ား ႏွလံုးသားေတာင္ အခုထိ ေသြးေလေျခာက္ျခားတုန္း။
၂၃။ ဘယ္အရပ္ေဒသရယ္လို႕ မရွိဘူးေလ။ ခင္ဗ်ားသာ အလင္းကို ေတာင့္တရင္ အလင္း က ခင္ဗ်ားနဲ႕ ေ၀းေ၀းမွာ ေနေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
၂၄။ သူလည္း ဒီလိုနဲ႕ သင္းကြဲ ျဖစ္ခဲ့တာ။
၂၅။ ကဗ်ာေတြေတာ့ ေရးေနတာပဲ။ စာေတြေတာ့ ေရးေနတာပဲ။ ၾကယ္တစ္စင္းမွ မေၾကြေသးဘူး။
၂၆။ ခ်စ္သူဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အလင္းတစ္စ ပီသ ခဲ့တာပါ။
၂၇။ အလင္းေယာင္ေတြ အလင္းေရာင္ေတြ အလင္းေယာင္ေတြ အလင္းေရာင္ေတြ။
၂၈ေ။ ေျခကုန္လက္ပန္းက်တဲ့အထိ ျမစ္ေရကို ဆန္တက္ဖို႕ ၾကိဳးစားခဲ့ၾကသည္။ သို႕ေသာ္ စုန္ေရကသာ ...။
၂၉။ ဘယ္သူမွ မေျပာလဲ ခင္ဗ်ားဟာ လူ႕သမိုင္းမွာ ေပ်ာက္ဆံုးသြားမွာပါ။ ဘာအတြက္နဲ႕မ်ား စိတ္ရုိင္းေတြ လႈိင္းထန္ေနရတာလဲ။
၃၀။ ဒီလိုပါပဲ။ ညတိုင္း ညတုိင္း အရက္က ကၽြန္ေတာ့္ကို လာလာမူးတယ္။
၃၁။ ေလေျပေတြဟာ အခ်ိန္မွန္ ေရာက္လာေလ့ရွိပါတယ္။ သူက သာ နုိးထဖို႕ အဆင္သင့္မျဖစ္ခဲ့တာ။
၃၂။ အေမွာင္ဟုသာ ေျပာေနၾကသည္။ အလင္းကို မရွာၾက။ ဤသို႕ျဖင့္ ဘုရားသခင္သည္ လူသားတို႕ႏွင့္ ေ၀းသထက္ ေ၀းလာခဲ့သည္။
၃၃။ စကားလံုးမ်ားျဖင့္ ေဖာ္ျပဖို႕ ခက္ခဲလာေသာ အရာမ်ားထဲတြင္ ေမတၱာတရားလည္း ပါ၀င္လာခဲ့သည္။
၃၄။ ဤသကၠရာဇ္မွ စ၍ ေလာကၾကီးတစ္ခုလံုး ေမွာင္မိုက္ဖုိ႕ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနခဲ့ၾကျပီ။
၃၅။ သတင္းစကားမ်ား ၾကားရသည္မွာ မေကာင္းလွ။
၃၆။ သူ ငိုင္ေတြေနသည္။
၃၇။ ခင္ဗ်ား ျပင္ဆင္ခ်င္ေနျပီ။

၁။ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ျပန္ခ်င္ေနျပီ။


*  *  *

မိုးအိမ္လူ
၁၆ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၁၁
ည ကိုးနာရီ ေလးဆယ့္ေျခာက္မိနစ္