မွန္ျပတင္းရဲ႕ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီ

ဘဝအေၾကာင္း အသံထြက္ မရြတ္ဆိုႏိုင္ခင္ ႐ွင္သန္မႈကို စာလံုးေပါင္းမွန္ေအာင္ မေရးႏိုင္ေသးတဲ့ လူမ်ားရယ္၊ငါ ရယ္
မရယ္ခဲ့ဘူး။ ျပက္လံုးဟာ ကမာၻေက်ာ္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ မရယ္ခဲ့ဘူး။
စိုစြတ္ထိုင္းမိႈင္းေနမိသမွ် ေပါင္းျမက္ေတြသာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ထႂကြ ဖြံ႔ထြားလာ
ေရဒီယို သီခ်င္းတစ္ပုဒ္စာ ငါ လြမ္းေနတတ္ျမဲ
ပ႐ိုမိုး႐ွင္းနဲ႔ ျပံဳးၿဖီးေရာက္ခ်လာတဲ့ မိုးေရစက္မ်ား
မေရးေတာ့ဘူးလို႔ အားတင္းထားလည္း ေရာက္လာခဲ့တာပဲ
အသံဟာ အက္ကြဲၿပီးတဲ့ေနာက္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားဖို႔
ေန႔စဥ္ ခရီးတိုမ်ားနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ဟာ အေငြ႔ပ်ံခဲ့
ငါ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ ငါ ေမးေနသမွ် ငါ ျပန္မေျဖႏိုင္ဘူး။

မိုးအိမ္လူ
၉.၈.၁၆

အံလြဲေနတဲ့ စာေၾကာင္းေတြလို ပစၥဳန္ပၸန္

ေဝဒနာေတြ အံု႔တက္လာတယ္
ေပ်ာက္သြားတဲ့ ကားလက္မွတ္ဟာ ေလလြင့္ၿပီး
ငါ့ေျခေထာက္ကို လာကပ္တဲ့အခါ
ေခတ္ေပၚ ဂိမ္းေတြကစားရင္း
ကဗ်ာေတြ ရြာက်လာတယ္
ငါ့ခရီးဟာ သြားခဲ့ၿပီးၿပီမို႔
ေခတ္ရဲ႕ေသာကေတြနဲ႔ ေဝးရာကို ေျပးေနရ။

မိုးအိမ္လူ
၈ ၾသဂတ္စ္ ၂၀၁၆

အခ်ိန္မ်ား

ငါတို႔အေၾကာင္း
ငါတို႔
စာလံုးေပါင္းေနတုန္း
မိုးစက္ကေလးေတြက
မိုးေရေတြ ျဖစ္သြားခဲ့ၿပီ

မိုးအိမ္လူ
၂၆ ဇူလိုင္ ၂၀၁၆

ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္

အျပာလိုင္းက
ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသသြားတဲ့ျမစ္တစ္စင္း

အဝါလိုင္းက
ေစာင့္ေမွ်ာ္ျခင္း သစ္ပင္

အနီလိုင္းက
အလံမလဲမီ ေနာက္ဆံုးပြင့္ထြက္သြားတဲ့ က်ည္ဆံ

အစိမ္းလိုင္းက
မေအာင္ျမင္လိုက္တဲ့ ႐ုပ္႐ွင္

အျခားအေရာင္မ်ား
 ထည့္သြင္းေရးဆြဲျခင္း အလ်ဥ္းမ႐ိွ ။

မိုးအိမ္လူ
၂၀၁၆