မွန္ျပတင္းရဲ႕ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီ

ဘဝအေၾကာင္း အသံထြက္ မရြတ္ဆိုႏိုင္ခင္ ႐ွင္သန္မႈကို စာလံုးေပါင္းမွန္ေအာင္ မေရးႏိုင္ေသးတဲ့ လူမ်ားရယ္၊ငါ ရယ္
မရယ္ခဲ့ဘူး။ ျပက္လံုးဟာ ကမာၻေက်ာ္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ မရယ္ခဲ့ဘူး။
စိုစြတ္ထိုင္းမိႈင္းေနမိသမွ် ေပါင္းျမက္ေတြသာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ထႂကြ ဖြံ႔ထြားလာ
ေရဒီယို သီခ်င္းတစ္ပုဒ္စာ ငါ လြမ္းေနတတ္ျမဲ
ပ႐ိုမိုး႐ွင္းနဲ႔ ျပံဳးၿဖီးေရာက္ခ်လာတဲ့ မိုးေရစက္မ်ား
မေရးေတာ့ဘူးလို႔ အားတင္းထားလည္း ေရာက္လာခဲ့တာပဲ
အသံဟာ အက္ကြဲၿပီးတဲ့ေနာက္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားဖို႔
ေန႔စဥ္ ခရီးတိုမ်ားနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ဟာ အေငြ႔ပ်ံခဲ့
ငါ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ ငါ ေမးေနသမွ် ငါ ျပန္မေျဖႏိုင္ဘူး။

မိုးအိမ္လူ
၉.၈.၁၆