မွ်ေ၀ျခင္း ဘီလီယံေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္

နီတိ က်င့္၀တ္ ဥာဏ္ပညာ အေရးအသားေတြ
မွ်ေ၀ေပးခဲ့ျပီးေနာက္
အဲဒီအရာေတြ တစ္ခုမွ ကိုယ့္ဆီ က်န္မေနခဲ့ေတာ့ဘူး

ကုိယ္မေကာင္းရင္ေန
သူတို႕ ေကာင္းၾကပါေစ ဆိုတဲ့
ေကာင္းမြန္ ျမင့္ျမတ္ေသာ စိတ္ထားေလးနဲ႕

တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္
တစ္ဆင့္ျပီး တစ္ဆင့္
ျမန္မာအႏွံ႕
ဘာသာျပန္
ကမၻာ အႏွံ႕
လက္ဆင့္ကမ္းသြားၾက

 ေနာက္ဆံုး လူဟာ
အဲဒီအေရးအသားေတြကို
ေယာင္လို႕ေတာင္ ဖတ္မၾကည့္ဘဲ
ႏွစ္သက္ေထာက္ခံျခင္း ခလုတ္ကို ႏွိပ္ခဲ့။


မိုးအိမ္လူ

စိတ္သီခ်င္း

ငါဟာ
ငါ့အေၾကာင္းကို အတိအလင္း ဖြင့္ခ်ျပဖို႕
ေၾကာက္ရြ႕ံထိတ္လန္႕ေနခဲ့
အခုထိ။

 ျဖစ္ရျခင္းအေၾကာင္းဟာ
 
(၁)
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
ရိုက္သြင္းခံထားရတဲ့ ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္။

(၂)
မရွက္မေၾကာက္ ေခ်းပါ ေသးေပါက္က အစ
ဇူကာဘတ္ ဘလူးဘုတ္ၾကီးေပၚ တင္တတ္တဲ့
လူ႕အႏၶေတြနဲ႕ တန္းတူး သတ္မွတ္ခံရမွာ ေၾကာက္တဲ့စိတ္ေၾကာင့္။

(၃)
အတိအလင္းဖြင့္ခ်ျပစရာ
ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္
လွ်ိဳ႕၀ွက္ထားရာ မရွိတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္။


မိုးအိမ္လူ

အနာတရ

 သစ္ပင္ၾကီးရဲ႕ ပင္စည္က သစ္ေခါက္ေလးကို အေၾကာင္းမဲ့ ဆြဲခြာလိုက္တဲ့အခါ
သစ္ပင္ၾကီးမွာ အနာတရ ျဖစ္သြားသလား။

ပန္းပင္ေလးရဲ႕ သစ္ရြက္ႏုသစ္ေလးကို အေၾကာင္းမဲ့ ဆြဲဖဲ့ လိုက္တဲ့အခါ
ပန္းပင္ေလးမွာ အနာတရ ျဖစ္သြားသလား။
သစ္သားခံုတန္းေလးရဲ႕ ေက်ာမွီ သစ္သားျပားေလးကို ခဲတံခၽြန္တဲ့ဓားေလးနဲ႕ အေၾကာင္းမဲ့ ဆြဲျခစ္/ဆြဲျဖတ္လိုက္တဲ့အခါ
သစ္သားခံုတန္းေလးမွာ အနာတရ ျဖစ္သြားသလား။

မိုးအိမ္လူ

....မရွိတဲ့အခါ

မရွိတဲ့ အခါ
ဘာအတြက္ ေနထုိင္မလဲ

မရွိတဲ့ အခါ
ဘာစကားေတြ ေျပာမလဲ

မရွိတဲ့အခါ
ဘာအိပ္မက္ေတြ မက္မလဲ

မရွိတဲ့ အခါ
ဘာအေတြးေတြ ေတြးမလဲ

မရွိတဲ့အခါ
ဘာအစားေတြ စားမလဲ

မရွိတဲ့အခါ
ဘာကဗ်ာေတြ ေရးမလဲ

မရွိတဲ့အခါ
ဘာစာေတြ ေရးမလဲ

မရွိတဲ့အခါ
ဘာဒီဇုိင္းေတြ ၀တ္မလဲ

မရွိတဲ့အခါ
ဘာေက ေတြ ညွပ္မလဲ

မရွိတဲ့အခါ
ဘာေတြ စီးမလဲ

မရွိတဲ့အခါ
ဘာေတြ ရွဴရႈိက္မလဲ

မရွိတဲ့အခါ
ဘာအတြက္ ရွင္သန္မလဲ။

မိုးအိမ္လူ

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို မႈန္ရီ၀ိုး၀ါး ေရးျခယ္

အလင္းမေပါက္ခင္ ေမွာင္နဲ႕မည္းမည္း ငါတို႕ အားအင္ကုန္ခမ္း ျပန္ခဲ့ၾကတယ္
ၾကိဳတင္ခန္႕မွန္းခ်က္ေတြ မရွိေပမယ့္ ၾကိဳတင္ခန္႕မွန္းထားတဲ့အတိုင္း ကြဲခဲ့ၾက ျပဲခဲ့ၾက တစ္ခ်ိဳ႕သူေတြရဲ႕ အသံေတြဟာ ၀င္သြားခဲ့တယ္
အသံဟာ ဘယ္ထဲ ၀င္သြားခဲ့သလဲ ဘယ္သူမွ မစဥ္းစားဘဲ
၀င္ေနတဲ့အသံနဲ႕ စကားသံေတြ ျပဳလုပ္ ျပံဳးျပံဳးေပ်ာ္ေပ်ာ္
ေက်ာင္းသားဘ၀ ျပန္ေရာက္သြားသလိုပဲ
ခံစားခ်က္ေတြဟာ အတိတ္ကို ျပန္ဖမ္းယူနုိင္စြမ္းရွိမရွိ
ဘီယာပုလင္းဖံုးထဲက သင့္ခ္ယူထက္ တစ္ေထာက္က်ပ္ ျဖစ္ျဖစ္ ႏွစ္ရာက်ပ္က်ပ္ျဖစ္ျဖစ္ တန္ဖိုးတစ္ခုခုဟာ ငါတုိ႕ကို ပိုျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ေစတယ္ ပိုျပီး မူးေ၀ေစတယ္
ဒီေနရာမွာ ေက်းဇူးတရားရဲ႕ အသံုးမ၀င္မႈဟာ ထင္သာျမင္သာရွိလာျပီး
မေန႕ညက ေသာက္ခဲ့တဲ့ ေကာ္ဖီမစ္ထုပ္ထဲက သင့္ခ္ယူ ဟာ ငါ့ကို ဆဲေစတဲ့အထိ
ေငြေၾကးဟာ ဒုတိယဘုရားသခင္ေတြဘာေတြ အၾကီးၾကီး ေျမွာက္စားမထားတတ္ေပမယ့္
အသက္ရွဴႏႈန္းကို ျငိမ္ခ်မ္းေစတဲ့ ေဆး၀ါးတစ္ခုအျဖစ္
ဘယ္သူေတြ သယ္ျပီး ဘယ္သူေတြ ယူသြားမွန္းမသိတဲ့့ ၀ီစကီပုလင္းေတြ လက္က်န္အျမည္းေတြ ဘီယာဗူးခြံေတြ ယံုၾကည္မႈေတြ အားကိုးမႈေတြ တန္ရာတန္ေၾကးေတြ
အဲဒီညက ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေတာင္ မဖူးပြင့္နုိင္ေလာက္ေအာင္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရ
ကဗ်ာဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းနဲ႕ အတူ ဖူးပြင့္နုိင္ဖို႕ မစြမ္းသာတဲ့ ဒုကၡေျဖေဆးတစ္ခုအျဖစ္
ဒီေကာင္ေတြ မူးျပဲ ကခုန္ေနပံုဟာ ဘ၀အတြက္ လိုအပ္တဲ့ အေရးတၾကီးအရာသဖြယ္
ဒါဟာ အားလံုးအတြက္ သစၥာမဟုတ္တဲ့ အမ်ားအားျဖင့္ သစၥာတ၇ားသာျဖစ္ခဲ့
အဲဒီကာလမွာ ငါတို႕ လည္ပင္းမွာ ၾကိဳးကြင္းေတြ သားေရလည္ပတ္ေတြ မရွိဘူး
ငါတို႕ေခါင္းေပၚမွာ အလကားေန အလကားပူေလာင္ေနတဲ့ေက်ာက္တံုးမီးေတာက္ေတြ မ၇ွိဘူး
အဲဒီကာလမွာ အဲဒီကာလေလးမွာ
ေနာက္ေက်ာက ထိုးမယ့္ဓားေတြ မရွိဘူး လဲျပိဳေအာင္ထိုးခံမယ့္ ေျခေထာက္ေတြ မရွိဘူး
တြန္းထိုးမယ့္ လက္ေတြ မရွိသလို ျပဳတ္က်မယ့္ ေခ်ာက္နက္ေတြလည္း မရွိဘူး
အတိတ္လွလွေလးေတြနဲ႕ ရယ္သံ သန္႕သန္႕ေတြပဲ ေတာက္ေတာက္ပပ
ဘယ္သူမွ သူမ်ားပစၥည္းဥစၥာ မတ၇ားလိုခ်င္တဲ့ ေလာဘ သီးပြင့္မလာသလို
ဘယ္သူမွ သူမ်ားအေပၚ မနာလို၀န္တို ေဒါသလည္း ေပါက္ကြဲမလာဘူး
အနာဂတ္အေၾကာင္း မင္နက္နက္နဲ႕ ေရးထြင္း မေတြးေတာဘဲ ပစၥဳပၸန္မွာ မူးရစ္ရီေ၀ျခင္းနဲ႕ ဒါဟာ ရံဖန္ရံခါ အနာဂတ္ေမ့တတ္သူေတြ ေသာက္တဲ့ေဆးနဲ႕ အနာဂတ္ေမ့ခ်င္သူေတြ လုပ္တဲ့ ေလ့က်င့္ခန္းသက္သက္
အလင္းမေပါက္ခင္ေတာ့ ငါတို႕ ေမွာင္နဲ႕ မည္းမည္းပဲ ကုန္းရုန္း ျပန္ေနၾကရဦးမွာပဲ။

မိုးအိမ္လူ
9 December 2015