သို႕ .... ႏွင္းဆီ၀ါ

၀ိဥာဥ္နက္တို႕ စစ္၀တ္တန္ဆာအျပည့္ႏွင့္ စစ္လက္နက္တို႕ ျပင္ေနၾကျပီ။ ေကာင္းကင္ထက္၀ယ္ အေမွာင္သခင္သာ ပိုင္စိုး။
အလင္းစတို႕ ကြပ္မ်က္ခံလိုက္ရတဲ့...။ မေကာင္းဆိုး၀ါး နတ္မိစာၦတို႕၏ ေစစားမႈျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္၏ ပစၥဳပၸန္မ်ား ရနံ႕မလွခဲ့။ ဆိုးယုတ္မႈတို႕သာ
ေန႕ အဆက္ဆက္ ည အဆက္ဆက္ မုိးလို သည္းရင္း ငရဲတစ္ပုိင္း က်ေနခဲ့ေသာ အခ်ိန္နာရီမ်ား။ မလွပခဲ့ပါ။ ဘယ္လိုမွ မလွပခဲ့ပါ။
ထိုစကားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္ သံုးဖူးခဲ့ျပီးျပီ ထင္သည္။ သို႕ေသာ္ ေသခ်ာေရရာစြာ မမွတ္မိေတာ့။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ကိုယ္တည္း စိတၱဇအိပ္မက္မ်ား
ေရေမ်ာေသာက္ရင္း ေန၀င္သြားျပီလား ေနထြက္သြားျပီလား။ မသိေတာ့ပါ။ ေသြးညွီနံ႕တို႕ ၾကားထဲမွ ႏွင္းဆီရနံ႕တစ္စကို ကၽြန္ေတာ့္
အာရံုက အမူးအရူး လိုက္ရွာေနဆဲ။ဘယ္ေရာက္ေနသလဲ ႏွင္းဆီ၀ါ။

ခ်စ္ျခင္းတရားတို႕ အေငြ႕ပ်ံထြက္သြားေသာ ရာသီ။ ပန္းပြင့္သံတို႕ တိုးတုိးညွငး္ညွင္း။ ရင္ခုန္တပ္မက္ဖြယ္ရာ အတိတ္တို႕ အေမွာင္ထု
ေအာက္တြင္ ျပားျပား၀ပ္၍ မေသခ်ာေသာ မနက္ျဖန္ ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္လ်က္။ လြမ္းရပါသည္။ စကားလံုးမ်ားျဖင့္ ထံုးဖြဲ႕ဖို႕ရာ မမီနုိင္ေသာ
ျမင့္ျမတ္ျခင္းျဖင့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ ဟိုး ဘံုခုႏွစ္ဆင့္မွာ။ ျပန္မလာေတာ့ေသာ အခ်စ္သီခ်င္းတို႕ ကိုသာ ကၽြန္ေတာ္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ရင္း
၀ိဥာဥ္နက္တို႕၏ ၾကမ္းၾကဳတ္မႈတြင္ ေသြးစတို႕ ပ်ံလြင့္လို႕ ေနသည္။ လြဲခဲ့ျပီလား။ ဘယ္ကမာၻမွာ အေျခခ်ေနသလဲ။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ
ျပန္ဆံုမွာလဲ။ ႏွင္းဆီ၀ါ၏ ပြင့္ဖတ္၀ါတို႕ ကၽြန္ေတာ့္ ႏွလံုးသားေပၚ အသာအယာ ေၾကြက်။ ႏွလံုးေသြးတို႕ အခ်စ္ျမဴး၍ တရူးရူး စီးဆင္း
ၾကေလသည္။ နာက်င္ရက္စက္ျခင္း ကမာၻေဟာင္းကို ျပန္မေခၚသြားၾကပါနဲ႕။ အခ်စ္တို႕ မလာရင္ ေနပါ။ အလြမ္းေတြေတာ့ ယူေဆာင္
မသြားပါနဲ႕လားကြယ္။ လြမ္းရပါသည္  ႏွင္းဆီ၀ါ။

ခြင့္လႊတ္ျခင္း သစၥာတစ္ပုဒ္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္၏ က်ိန္စာတစ္ပိုဒ္ကို ေျဖဆည္နုိင္မည္ မထင္ပါ။ ေျခရာတို႕သည္ ဘယ္ေတာ့မွ ေပ်ာက္ပ်က္
သည္မရွိ။ လြမ္းခ်င္စိတ္သာ ရွိခဲ့သည္။ လြမ္းရတုိင္း နာက်င္ရတာကို မနာက်င္တတ္ေတာ့တာကေတာ့ က်ိန္စာ တစ္ခုရဲ႕ အျပင္ဘက္ကို
ေရာက္ေနခဲ့ျပီလား။ ဒါမွမဟုတ္။ ႏွင္းဆီ၀ါေလး၏ ေမတၱာ ေလေျပတို႕ ကၽြန္ေတာ္၏သားရဲတြင္းဆီသို႕ အေရာက္လာနုိင္ခဲ့ျပီမို႕လား။
ေ၀၀ါးျခင္း။ တစိမ္းတရံထက္ပိုေသာ ရန္သူထက္ပိုေသာ ထိုသူမ်ား၏ အလယ္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အလင္းတစ္စသည္ ဘယ္ေတာ့မွ
ေၾကြက်လာပါမည္လဲ။ နကၡတ္တို႕ ရက္စက္စြာ ေျပာင္းလဲခဲ့ျပီ။ ကံၾကမၼာဆိုးတို႕၏ ေအာင္ျမင္မႈမွာ တသည္းသည္း။
ျမင္ေတြ႕မႈ ျမင္ကြင္းမ်ားကို မုန္းတီးသည္။ ၾကားနာမႈ အသံမ်ားကို မုန္းတီးသည္။ ထိရွမႈ အေတြ႕မ်ားကို မုန္းတီးသည္။ လိုခ်င္မႈ
ေလာဘမ်ားကို မုန္းတီးသည္။ အမွန္ကို မျမင္နုိင္မႈ အ၀ိဇၨာကို မုန္းတီးသည္။ မုန္းတီးျခင္းမ်ားကို မုန္းတီးသည္။

ဘယ္လို အိပ္မက္မ်ိဳးကို ရက္ရွည္ ကၽြန္ေတာ္ မက္ခ်င္ပါသလဲ။ ေရြးခ်ယ္ခြင့္တို႕ မ်ိဳးသုဥ္းေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့သည္မွာၾကာျပီ ျဖစ္သည္။
ခ်စ္ရပါေသာ ႏွင္းဆီ၀ါအား လြမ္းဆြတ္ျခင္း ႏွင့္ အတူ ေနာင္တတရားမ်ား။ လြန္ခဲ့ျပီဟု သိသည့္အခ်ိန္တြင္ လြန္ခဲ့သည္ထက္ ပို၍
လြန္ေနခဲ့ျပီ။ ၾကက္ေျခခတ္ နက္နက္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္၏ ႏွလံုးသားကို စုတ္ထိုးထားခဲ့သည္မွာ ထိုျဖစ္ရပ္မ်ား၏ ေနာက္တြင္။
စကားလံုးေတြ ႏွင့္ ရန္ျဖစ္ရသည္မွာလည္း ေမာပန္းလွပါျပီ။ ေသခ်ာမႈတစ္ခုကို ေသခ်ာခ်င္ေတာ့သည္။ ႏွင္းဆီ၀ါ။ ရနံ႕။ ပြင့္ဖတ္။
အရာအားလံုး ဟိုးအေ၀းမွာ လွပေနျပီလား။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ အေ၀းဆံုးမွာ လွပေနျပီလား။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာႏွင့္ မသက္ဆိုင္သူအတြက္
လြမ္းဆြတ္ျခင္းတို႕သာ ပြင့္ေ၀ခဲ့ရ။ လြမ္းလြမ္းေလးပဲ ေျပာေနမိတယ္။ စကားလံုးမ်ား။ အခ်ိန္ႏွင့္အမွ်။ လြမ္းရပါသည္။
သုိ႕ ...ႏွင္းဆီ၀ါ။


မိုးအိမ္လူ
၂၂ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၁၁
ည ကိုးနာရီခြဲရန္ ငါးမိနစ္အလို