သင္ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို ျဖစ္မလာတဲ့ ကဗ်ာ

.

အခုေတာ့ ေျပာခ်င္တာေတြ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အားရပါးရ ေျပာလို႕ရျပီ

ရြာထဲက သိုးေတြ ဆိတ္ေတြ ေပ်ာက္တဲ့အေၾကာင္း။ ျမိဳ႕လယ္က နာရီစင္ၾကီး အခ်ိန္မမွန္တဲ့အေၾကာင္း။ သူေကာင္းတို႕ အရပ္မွာ သဘာ၀ေဘးအႏၱာရယ္ေတြ မ်ားျပားလာတဲ့အေၾကာင္း။ ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈေတြဟာ လုပ္သင့္တဲ့ အလုပ္တစ္ခု အျဖစ္နဲ႕ပဲ ။ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာရရင္ သမိုင္းေပးတာ၀န္ေပါ့။ မေကြးျမိဳ႕မွာ ေရာက္ရွိေနတဲ့ လူသစ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ မသိေတာ့ဘူး။ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့ ေတာသူေတာင္သားေတြမွာ မလံုျခံဳတဲ့ စည္းရိုးနဲ႕။ ယုတ္မာတဲ့ သူခိုးက တစ္ႏွစ္စာ စုေဆာင္းရသမွ်ကို တစ္ညတည္း အိပ္ေရးပ်က္ခံျပီး သမ သြားတယ္။ ဘာတတ္နုိင္မွာလဲ။ ဟယ္ရီေပၚတာ လို အစြမ္းရွိရင္လည္း ေမွာ္ေတာင္ေ၀ွးနဲ႕ အေစာင့္အၾကပ္ဂါထာ ခ်ထားလို႕ ရေသးတယ္။ မပြင့္တဲ့ ပန္းေတြမွာလည္း ရနံ႕ တစ္ခုခုနဲ႕။ ရပ္ၾကည့္ေနစဥ္မွာပဲ ခင္ဗ်ားဟာ ဘက္ေျပာင္းသြားတယ္.။  အမွားအမွန္မခြဲဲျခားနိုင္ေသးတာကေတာ့ ေခတ္အဆက္ဆက္။ ကဗ်ာထဲကေန ဘာသာစကားကို အသေရ ဖ်က္လိုက္ျပီ။ လုပ္ၾကံလိုက္ျပီ။ အဆံုးသတ္လိုက္ျပီ။ ေရးစရာမရွိတဲ့အခါ ဦးပုညရဲ႕ အလကာၤေတြကို မ်က္ေစာင္းထိုး၇မလိုလို။ ဒီေခတ္မွာ လူငယ္ျဖစ္ရတာ ေခါင္းေျခာက္ သလို ကဗ်ာေရးရတာလည္း စိတ္ေပ်ာက္ေနျပီ။ မေန႕ကတည္းက သူတို႕ ၀င္ေရာက္ထြက္ခြာျပီးျပီ။ တစ္မိုးျပီး တစ္ေန ပြင့္။ အေရးအေၾကာင္းဆို ေသျခင္းကိစၥက ၀င္လာျပန္တယ္။ မကစားတတ္ဘူး။ ငယ္ငယ္ကတည္းက မအားခဲ့လို႕ မကစားနုိင္ခဲ့ဘူး။ အခုလည္း ကစားခိုင္းေနျပန္ျပီ။ လြတ္ျပီဆို ျပီး ရမ္းခ်င္တဲ့ အဲဒီလက္ေတြေၾကာင့္ပဲ ေရွ႕ေနေတြ ခ်မ္းသာဦးမယ္။ ဒါပါပဲ။ စိတ္ထဲမွာ မရွိတဲ့အတုိင္း ရွာေဖြလိုက္တာ။ မေကြးျမိဳ႕ကို ျပန္ခ်င္သလိုလိုနဲ႕ မျပန္ခ်င္ေသးဘူး။

မိုးအိမ္လူ

16.9.12